Weer een weekje voorbij

Na alle commotie vorige week hebben we een rustig weekendje achter de rug. Thuis gebleven, nog wat gewerkt voor school, tv gekeken, gepraat, enz. Ook nog even naar zee geweest om wat uit te blazen en te bekomen van alles. Om dan weer met goede moed aan school te beginnen. Al was het dan de beurt aan Selena om toch ook een “naklopje” van alles te krijgen. Maar ondertussen is ook zij terug volledig te been. Met de goede zorgen van onze papa en medicatie van de dokter kunnen we nu nog een week goed doorwerken voor school, om dan aan een twee weken durende vakantie te beginnen. We hebben nu nog drie dagen les, de vakantie begint hier namelijk op 1 april (geen grap). Maar we zullen dan de donderdag en de vrijdag de school eens een goede poetsbeurt geven. We hebben al wat materiaal aangekocht om dan met enkele leerlingen de muren eens goed af te kuisen en zo ook de vloer eens goed te vegen en te dweilen. Zodanig we na de vakantie dan wat decoratie kunnen hangen in de klassen.
Op school gaat nog altijd alles goed. De directeur is nog altijd zeer tevreden over ons, en het contact met de leerkrachten en leerlingen lopen nog altijd zeer goed. Ondertussen hebben we hen ook al andere methodes getoond om les te geven. Meer al ‘spelenderwijs’, en de leerkrachten zijn daar ook heel enthousiast over. Voor mij blijft de taal wel nog een struikelblok, al lukt het wel, al is het met handen en voeten en nog wat extraatjes op het bord. Maar de leerlingen zijn mee met de leerstof en zijn echt wel enthousiast.
Ondertussen zijn we het ook al wat gewoon in het nieuwe huis. T is volledig anders maar we vinden hier ook wel onze draai. Ergens is het er veel rustiger, geen last meer van de moskee. Maar aan de andere kant hebben we hier wel heel veel kindjes over de vloer. Het kan hier soms wel een crèche zijn, wat soms wel eens vermoeiend is. Maar op zich wel leuk. Woensdag hadden we dan ook een verjaardagsfeest van Moustafa, het jongetje dat in het vorig huis onder ons woonde. Er is echter wel een probleem, hij is bang van Toubab’s. Als we ’s middags ons cadeau gingen geven durfde hij het niet aan te nemen en begon hij zelfs te wenen. Heel jammer eigenlijk. ’s Avonds mochten we dan naar het feestje gaan. Daar hebben we opnieuw heel lekkere flapjes (fataillas) gegeten, zoals op mijn verjaardag. En wat gedanst en gezongen met de kindjes daar. Moustafa was in het begin weer niet te zien, maar wat later durfde hij toch te komen en ons een handje te geven. Best wel grappig allemaal, terwijl de Andere kindjes gewoon zot zijn van toubab’s. Over straat is het altijd, toubab toubab en bonjour bonjour, en handjes geven enzo. Allemaal best grappig, maar soms ook heel vervelend.
Het eten blijft hier wel wat zoeken, aangezien we toch allemaal eens ziek geweest zijn nu moesten we echt overschakelen op eten met wat meer vitamientjes. Het is nu voornamelijk zoeken naar een evenwicht tussen rijst met vis en andere pla’s zoals de groentenpla of spaghetti. We krijgen nu eigenlijk héél weinig rijst meer, en heel veel van dat ander, zodanig we dat ondertussen eigenlijk ook al gigantisch beu zijn. 3 keer spaghetti in een weekje tijd is nu toch ook teveel van het goede. Dat is echt lekker voor 1 keer in een week, want dat smaakt dan echt. Maar mama doet echt haar best, dus daar zal het zeker niet aan liggen. Wel was er vandeweek een hoogtepunt…jullie kunnen het waarschijnlijk al raden. We mochten nog eens frietjes maken. Een lekkere pla met frietjes en ei. Enige ‘nadeel’ is dat we die zelf moeten bakken en dat we daar zeker genoeg tijd voor moeten voorzien. Maar een echt nadeel is dat zeker niet, want we zijn dan zeker dat ze zullen smaken! En daar gingen we dan. Selena en ik waren van dienst die dag, de andere waren op rondtoer in de stad om nog vanalles te kopen en te zoeken enzo. We begonnen rond een uur of 5 met het schillen van de aardappelen en het snijden van de frietjes. Oke, we moeten wel toegeven dat we daar nog geen pro in zijn (enerzijds door de goed snijdende messen, anderzijds door de kwaliteit van de patatjes), maar het was wel duidelijk dat het frietjes waren die avond. Erna zijn we begonnen met een eerste bakking. Dat is hier dus gewoon in een pot met olie op het vuur. Dus even wachten tegen dat dat goed warm heeft, en dan beginnen bakken. Niet teveel in eens, en toch wat wachten eer het voor de eerste keer goed is. Maar gelukkig is er nog zo een laptop met heel goede muziek op waardoor dat alles eigenlijk echt een heel leuke bedoening wordt. Dus we maken er echt niet van om te koken, of om frietjes te maken, al duurt dit minimum 2uur eer ze klaar zijn. Het was echt heel fijn en het heeft heel goed gesmaakt. Vandaar zijn we ook op het idee gekomen een frituur in belgië te beginnen. Het zal noemen: “even geduld”.
Eigenlijk is er niet zo superveel te vertellen over deze week. Het was een drukke week voor school, maar voor de rest gewoon rustig wennen aan de nieuwe situatie. Maar uiteraard wil ik jullie geen foto’s besparen hierdoor.

NIEUW HUIS
de bagage
de kamer, zonder kasten ofzo. Dus alles ligt nu ook gewoon op de grond, of toch op een doek.
De keuken, zonder fornuis of iets. Het is met gaspullekes en een gasbekken. We hebben er maar 1 en dat is best wel ambetant als er 2 potten zijn. Maar het lukt best wel
dakterras, iets vuiler en wat minder plaats. Ook voor de kleertjes op te hangen, aangezien er wel altijd nog andere kleren hangen. Maar wel een verdiep hoger, dus zeker ook een mooi uitzicht. Nog altijd op zee ook.
Dakterras van de buren: met de schaap-geiten die wel soms leuke geluidjes maken
Douche en wc dat aan de kamer van de andere Belgjes hangt, en dus in samenspraak pas kan gebruikt worden

Anders is dit de douche en het toilet. Klein verschilletje, maar altijd leuk om toch eens te kunnen afwisselen.
Al moeten we ons dan wel héél goed voorbereiden. Toiletpapier mee: check, zaklamp (of hoofdlamp) aan: check, broek opgerolt: check en euhm...sloefkes aan

UITRUSTEN AAN ZEE
waar billie-boy even zijn evenwichtkunsten toonde (die hij dus totaal niet had)
Op de terugweg: Hé selena, kben kik lijk beetje moe...gaw niet met de brommer :)

VERJAARDAG MOUSTAFA

We kwamen og maar binnen en al die kindjes rond ons (behalv moustafa) en we moesten uiteraard dansen hé.

en z'n maatjes stonden er shiek op hoor. Echt grappig om te zien zo, heel koddig.

En foto's trekken en maar blijven lachen :)...

Etenstijd: nee, niet alles is van mij, ik was gewoon even de tafel :).

MMMMmmmm, lekker lekker lekker!

Groepsfoto

De papa en de mama en de zoon, moustafa in het midden. De andere twee waren vriendjes uit de buurt.

WELKOM BIJ EVEN GEDULD




Nog een frietje gewenst...tzal dan voor volgende week zijn hoor!

SCHOOLWERK

Kaartjes met breuken op gemaakt waar de leerlingen toch al spelenderwijs leren rekenen met breuken.

Wat wiskundige tekeningen die niet louter als decoratie van de klassen wordt bedoeld. Het kan ook gebruikt worden als inleiding van vlakke figuren/spiegeling/draaiing/illusie/...

EXTRAATJE

In het ander huis nog, wat aan het racen met mama :)

aangezien onzen amie (de chauffeur) vaak roze draagt, hebben we dan ook maar eens roze kousjes voor hem gekocht.

En aangezien onze papa zo jaloers is moest hij ook even aandacht van Selena krijgen

WAT HEBBEN WE GELEERD
na de toch wel twee weekjes wat kwakkelen hebben we het volgende geleerd:


vitamientjes zijn gezond, en misschien wel een noodzaak. Santé :D


Aangezien het bijna vakantie is en we meegaan op de inleefreis die SORA organiseert zal er gedurende twee weken niets op de blog kunnen verschijnen. Normaal gezien komt er volgende week wel nog een bericht met wat foto's en daarna zullen jullie het even zonder lectuur en foto's moeten stellen. Dat wordt dan misschien wel nog goed gemaakt nadien, al blijft het moeilijk om foto's op te laden, want het vergt echt heel veel tijd.

Groetjes vanuit het nog steeds zeer warme Senegal.