Om 18.30 vertrokken we thuis in volle glorie naar het internetcafé. Wetende dat het terug een race tegen de tijd ging worden en wat stressen om eventueel nog mails op stick te zetten of heel dringende mails te beantwoorden. Maar alles voor een goed doel…foto’s op de blog zetten dus. So far so good, internet café. Een goed pc’tje uitgezocht met internet en een redelijke werking (want de vorige was na een halfuur pas echt in gang, dus voor foto’s is zo’n pc wel te mijden, of er zou maar 1 foto ofzo op komen te staan…oké…ik weet het, het is beter dan geen, maar onmacht dus!) Daar gang de site van de blog open, aanmelden, nieuw bericht, wat typen en beginnen met foto’s uploaden. Heel leuke tekst bij de foto’s zetten. Oke…nog 10 minuutjes, nog 3 foto’s…dat moet lukken. Fieuw, nog 4 minuten, daar komt de laatste foto. Juijtjes, nog m’n tekst afwerken. 2 minuutjes resterend. En jawel…toen dacht meneer/mevrouw elektriciteit, t is nu wel het moment om even uit te vallen. Dus wil ik op het knopje…bericht publiceren drukken, was er plots helemaal niets meer te zien of te publiceren. Waarop miet heel droog zei: je hebt het toch wel opgeslagen zeker…en uiteraard, opslaan…wat is dat… Ohja zegt ze, je zult dat ook geen tweemaal meemaken. En gelijk heeft ze. Echt best wel frustrerend. Mocht het nu zo jah, in begin of neem nu nog int midden zijn maar neen, echt zo ja, op de laatste stek. Was ff een argh-momentje, maar uiteindelijk niets aan te doen enja…bij deze zullen jullie ook wat geduld moeten gehad hebben. Maar geduld wordt altijd beloond…dus ik hoop dat ik er bij deze misschien wat meer foto’s opkrijg, desnoods zit ik er dan even langer (het moet natuurlijk lukken in tijd en in overeenkomst met Andere belgjes en senegaleesjes)
Bij deze dus mijn excuses…maar het was dus niet gepland noch gewild noch gevraagd. Maar zo hebben we dat ook weer meegemaakt en is er ondertussen alweer een mooi tekstje op de blog gekomen met het fenomeen ‘waarom zijn er nog geen foto’s op de blog gekomen’.
Voor de rest moet ik nu eventjes denken (aiai, alhoewel dat hier wel veel gedaan moet worden…wat is dat woord weer in het Frans (waarschijnlijk een van de meest gezegde zinnen hier)). Vorige zondag zijn we dus naar Dakar geweest. Was voornamelijk om wat ‘inkopen’ te doen, kijken naar schoolmateriaal en wat ander materiaal eventueel. In Dakar is het toch wel wat anders dan hier, hier op de markt durven ze je wel eens aanspreken en dat je moet kijken enzo, maar echt aanklampen niet. Terwijl in Dakar dat toch heel anders was, na 10 minuten hadden we al een hele meute rond ons. En verder wandelen of niet, ja, ze gingen zij mee hé. Ik vind dat ze toch zo elk hun coté moeten hebben daar zu, maarja…aan andere kant, t is ook gezellig zo heel omringt worden door die mensjes. Op zich viel het allemaal wel mee, maar het zou niet voor iedere dag moeten zijn. Maar op zich dus wel een heel drukke en lastige dag, we waren nog op een deftig uur thuis, dat wel, maar we waren toch wel moetjes zu! En dan maandag terug school, en zo zijn we wel weer een weekje zoet met voorbereiden en lesgeven en ergens tussenin toch wat proberen slapen/rusten.
Ook gebouw moskee doet nog altijd z’n werk, nog altijd stipt op tijd en als je dan nog niet echt goed weet hoelaat het is…jawel, ook dat roepen ze even…c’est cinq heure cinq (alst 5 na 5 is tenminste hé :d)
En dan nog een leuk (maar eigenlijk helemaal geen leuk verhaaltje), maar voor jullie misschien wel leuk. We hebben nu toch al een aantal diertjes gehad, al kan ik ze niet allemaal meer opsommen, maar dus kakkerlakken, de schaap-geiten, muggen, hagedissen, schildpadden (ma dat was bewust opgezocht), … Maar dat is lang nog niet alles. Ja, zwerfkatten en honden zijn er ook en ’s nachts kunnen die soms ook wel eens wat lawaai waken. Vooral de katten die waarschijnlijk in gevecht zijn om iets. Klinkt heel gezellig altijd (maar waarschijnlijk niet veel anders dan vechtende katten in belgie hoor). Ook de scheip-gaten laten boeren als ze iets willen zeggen, soms wel op heel grappige momenten. Maar tot zover dat alles…vannacht hebben we een nieuwe ontdekking gedaan. Alléja, Selena toch en ze wilde niet wachten tot wekker moskee er was om het me te laten weten…maar jawel, er is ook een mister Mouse aanwezig. Om 3uur30 werd het Selena teveel en moest ze het me wel melden…Ellen…er zit een muis in de kamer. De enige 4-5 uurtjes dat we echt kunnen slapen, ja, dan moet mister Mouse natuurlijk even komen piepen. Met gevolg dat we dus een hele nacht op muizenjacht geweest zijn. Groot is ie niet, maarja…eens je het weet en eens je attent aan het luisteren bent valt het wel op dat er iets in de kamer zit die er eigenlijk niet zou moeten zitten. Geritsel aan de zakken, papier dat je hoort…wetende dat we niets kunnen wegsteken dus dat mister Mouse gewoon overal aankan. Aan onze koekjes, aan onze cursussen, aan ander schoolmateriaal, aan onze kleren, wc-papier, … Dus ergens wilden we mister Mouse weg (en zelfs stiekem wel dood). Dus wat deden we, onze koeken buiten zetten en 1 koekje in de hoek leggen waar we wel een beetje plaats hadden. Licht terug uit en wachten met een taslamp in de ene hand en een bergschoen in de andere hand. En heel lang duurde het niet voor we terug geritsel hoorden, en jawel…richting het koekje. Dus hup, taslamp aan en zoeken waar mister Mouse zich bevond. En hij zat in het doek dat voor de deur hangt. Maarja, tegen dat we echt wisten waar hij zat en ons klaar zetten om te slaan was hij al lang de piste in. Zo hebben we mister Mouse toch twee maal gezien, maar dat was het ook. En dus hebben we nog een kamergenoot bij. Maar papa zal vandaag valletjes kopen in de hoop dat mister Mouse dus niet zo intelectueel is als de muisjes in het Belgenlandje. We zullen dus zien hoe het verder evolueert, maar het is dus zo dat het een wel héél korte nacht was nu.
Genoeg tekst, op naar de foto’s
VERJAARDAG
De andere belgjes hebben een hele middag aan het eten gewerkt; terwijl wij nog 4 uur naar school moesten. Lekkere flapjes waren het.
Alles in gereedheid brengen en nog even wachten om te beginnen spelen.
En de andere belgjes stonden me beneden al op te wachten met een kaarsje in de hand.
En toen werd ik geblinddoekt...spannend allemaal
En spelen maar...zalig om te horen
Vol verbazing aan het kijken...zelfs met de boekentas nog aan.
Arthur (Babakar, kleine broer) was heel blij, dan ook de move van hapyness
En toen mochten de pintjes komen...voor de andere belgjes was dit al meer dan 2 maand geleden...het was duidelijk te zien :)
En dan wat tijd voor nog meer foto's. Dit is de kleine broer van Sidy (Moussa)
Papa aan de linker kan en onzen ami(de chauffeur) aan de rechter kant.
Groepsfoto met muzikanten en andere mensjes
Wat babbelen en eten in papa's kamer. In het wit mijn leerkracht wiskunde, daarnaast (in het blauw) de adjunct=directeur en dan in het groen (aan het hoofd) de directeur van onze school.
Na alles kon arthur nog altijd happy zijn :) En ik uiteraard ook. Twas top
M'n supercadeau van selena en het kaartje van Kevin (heel toepasselijk)
De kom fruitpap met het gekregen fruit...
En lekker dat het was. (wel heel veel, maar met 4 toch in een mum van tijd op)
De zondag naar Dakar geweest en daar was het hoogdag:
jawel; een lekkere pizza.
En het kon even niet op...fruitpap/pizza en de maandag:
lekkere groentjes.
Nog iets grappigs...we zijn aan het rijden en haalt papa even heel leuk zijn sleutel uit het contact...maar erg is dat niet, blijven rijden
En om verhaal mister Mouse af te ronden…we’ve got him :).
1 nacht wakker liggen en niet vinden, oke…maar twee was teveel. Nog niet goed in ons bed en ik hoorde mister Mouse alweer. Kzegn jah, neen é…licht aan en op zoek. We hadden al een plan uitgedokterd, we gingen de deur openzetten en een koekje net buiten leggen, en als we hem daar hoorden hup…deur dicht hé. Maja, we deden deur open en papa was daar dan. En wij jah, jis daar weer é, mister Mouse. Papa en de chauffeur heel lachen maar Papa meende het toen wel. Korte Mette mee maken é. Alle zakken opheffen en weg zetten, de zetel opheffen, echt grappig eigenlijk…met z’n sloefke in de hand…wij ook met een schoen in de hand…maar niets é. Papa ook vanja, jis veel te vlug é. Maar we hebben hem nergens zien lopen dusja, kon lijk niet geloven dat ie al weg was. Papa was goed de kamer uit, we wilden alles terug zetten, alleja, de zakken wel in de hoogte laten staan, want hij zat weer aan m’n oma-zak, blijkbaar moet er daar iets heel interessant te vinden zijn. En lijk dat we de zetel terug op z’n plaats aan het zetten zijn hoor ik geritsel. Kzegn Selena, ie zit nog in m’n zak é. Ma papa had al keer goed aan die zak geschud en gezegd, neenee…daar zit ie niet. Maar tkwam echt van daaruit, en ik wil zo nog een duwtje geven aan de zak en jawel…hup, daar was z’n kopje…we stonden oog in oog, maar helaas had ik 1) niets meer in m’n handen 2) kon ik helemaal niet op die zak slaan want er zat nog vanalles in. En in een natuurlijke reflex kwam er enkel ‘PAAAPAAAAAA’ uit mijn mond en toch ook wel uit Selena haar mond. En wij, hij zit in de zak. Papa hup, die zak pakken toe draaien en naar boven…man, echt hilarisch allemaal. Enja, we hoorden papa boven dan zo af en toe keer slaan en aan m’n zak schudden en ik…ooh, al m’n materiaal :p. En wij hier staan lachen met de chauffeur dat mister Mouse verstoppertje met hem aan t spelen is enzo. Echt, hilarisch allemaal. En plots horen we papa echt doorslaan en meer dan 1 keer, en wij…jah, zou ie em hebben. En uiteraard had ie mister Mouse nog mee naar beneden, allemaal heel grappig. Bij deze dus ook hiervan een bewijs…mister Mouse is niet meer…En gelukkig dat we waren, en slapen dat ik gedaan heb, tgoo :). Al was het toen alweer 1uur en om 5uur de moskee en dan om 7uur opstaan voor schooltje, 8uur les. Twas toch lastig. Maar we zijn toch ergens content, geen geritsel meer ’s nachts en geen geknabbel meer aan onze koekjes/zakken en kleren. Blij dat het maar een 2 nachten geduurd heeft, want slaap is hier heel kostbaar!
En jawel, ondertussen hebben we toch ook al materiaal voor school verzameld en ook een avondje bezig geweest met poloden te slijpen. Maar met een leuk muziekje was dit geen probleem. Een plezierreisje is het zeker niet dus. Veel voorbereidingswerk voor het lesgeven. Ondertussen hebben we ook eens samengezeten met de directeur en onze promoter en na wat rondkijken weten we toch al wat we kunnen doen. We zullen voor elke klas een box maken met een hoeveelheid aan materiaal. Daarin zullen blauwe en rode balpennen zitten, passers, gummen, potloden en kleurpotloden en dan een geodriehoek. Eerste verbazing...een geodriehoek kennen ze hier niet. Dus dit zal vanuit het belgenlandje moeten komen, maar normaal gezien zal dit wel lukken. Dus met het geld zullen we hout kopen om 10 kisten te maken. De bureau van de directeur ligt er ook altijd slordig bij en daarom zullen we ook een kast kopen. Dit enerzijds om het materiaal weg te kunnen steken, zodanig het toch niet binnen de kortste keren weg is. En om dan ook zijn bureau wat te kunnen verlichten. Dan moeten we kijken hoeveel we nog over hebben, volgende week zullen we prijs weten van dat alles. En indien we nog genoeg over hebben willen we graag ook de klassen wat fleurrijker maken. Dit door eerst en vooral een goeie poetsbeurt te geven. En dan willen we dat elke klas een doek schilderd, zodanig het toch ook iets persoonlijks is. Maar door dit doek dan in de lokalen op te hangen krijgen we toch een ietwat leuker gevoel. Maar dit is nog een idee, eerst moeten we zien hoe alles wat loopt en ook als het mag van de directeur. Maar bij deze hebben we na wat kijken zeker de indruk dat we hier nog kunnen helpen. Er wordt heel veel materiaal doorgegeven wat echt voor veel 'vertraging' zorgt. Hopelijk zal het allemaal lukken, maar we hebben er goed oog in.
Bij deze hoop ik dat ik woensdag goed gemaakt heb. En anders is dat gewoon jammer voor jullie, maar het was uit onmacht.
Voila, de groetjes daar, veel lees- en kijkplezier. En jullie hoeven jullie niet in te houden in de reacties hé...t is nogal magertjes vind ik persoonlijk. Het is altijd leuk om te lezen enerzijds wat jullie ervan vinden maar ook anderzijds hoe het daar gewoon is.
Groetjes aan allen daar en tot een volgende zitting.
Zeker dat het geen rat was? Het ziet er nogal een groot muizeke uit!
BeantwoordenVerwijderenBlij dat jullie het daar verder goed stellen. Veel succes nog met de lessen en uiteraard ook nog veel fun toegewenst!
Groetjes, Emmie & mama.
Hoi daar!
BeantwoordenVerwijderentis echt een plezier om de blog te lezen! Zo te lezen krijgen jullie binnenkort een chronisch slaaptekort:). Maar leuk te weten dat het daar goed gaat. Hier gaat alles zijn gewone gangetje, het weer begint eindelijk wat warmer te worden met vndg een record van jawel 11° :p. In het voetbal lukt het ook wel, al missen we wel een trouwe supporter aan de kant:).
Geniet er nog van ginder!
X Barbara