een verjaardag om nooit te vergeten

Het was een zeer drukke week met alles erop en eraan. Veel werk voor school, weer onverwachts moeten lesgeven aangezien de leerkracht een uur telaat was. Maar uiteindelijk is me dit ook weer gelukt. Vandaag heel veel werk voor school aangezien we morgen naar Dakar gaan. Ben er nog lang niet klaar mee dus het zal nog een lange avond worden. Donderdag ook opnieuw meegeweest naar de kleuterschool van miet en fien. Opnieuw wat geholpen met knutselen enzoverder, eigenlijk best wel vermoeiend!! Maar wel heel leuk, thuis nog enkele dingetjes knippen en plakken zodanig dat dan ook in hun klas kan hangen. Dan was het opnieuw werken voor mijn school, maar donderdagmiddag was er toch ook even tijd voor een dutje. Het was meer dan nodig!!
Maar over dat alles valt eigenlijk helemaal niet zoveel te vertellen want uiteraard was er een hoogdag deze week, jawel…gisteren…m’n verjaardag. Twas echt super super super super … Zo’n verjaardag zal ik geen twee keer meemaken. De woensdagavond hadden we nog wat ge’oefend op het dansen, laptopje aangezet en daar gingen we dan. Ook een superleuke avond, en toen ook gezegd…ja, dat is muziek voor vrijdag hé. En zo al wat lachen en doen. En vrijdag jah, jammer genoeg wel een hele lange dag school, 8uren. Van 8u tot 19u met korte middagpauze want we hadden een vergadering met de directeur en de verantwoordelijke. En zij zijn heel tevreden tot nu toe, en zo zijn wij dat ook. Maar dus was het wel lang wachten om eigenlijk van m’n verjaardag te kunnen genieten. Maar eens het 19u was, school gedaan stond billie-boy ons al op te wachten en hij kon lijk niet snel genoeg naar huis. Waarom was mij toen nog een raadsel. Over de middag had ik al tegen miet en fien gezegd dat ik wel een kaarsje wilde om uit te blazen, maar toen was er nog geen kaarsje. En in de namiddag heb ik wat uit verveling nog gesms’t dat ik wel een kroontje ook wilde :). En jawel…we komen thuis, stonden ze ons al op te wachten in de deur met een kaars in de hand. En dan begon het natuurlijk hé. Wat lachen, kaarsje uitblazen, liedjes zingen. Nog allemaal beneden aan de deur. En fien begon dan jah, kijk…aangezien je zo subtiel bent en toch ergens je verjaardag wilt vieren, dan gaan we je maar blinddoeken ook hé. Enja, zo werd ik dan geblinddoek (nog altijd zonder kroontje). En eenmaal ik geblinddoek was en binnen kwam hoorde ik tromgeroffel…of eerder, jambe-geroffel. Gewoon zalig!!! Ze hadden Babakar (Arthur, onze kleine broer) gevraagd om te komen spelen met z’n groep. Enja, daar stond ik dan met m’n mond vol tanden. Gewoon genieten! En toen kwam er zelfs nog een kroontje ook…gekjes zu!! En eens ik goed en wel rondkeek wie er allemaal was, kwam plots ook de directeur en de coördinator en mijn leerkracht wiskunde binnen. Echt heel tof allemaal. Toen was het etenstijd en moesten we ook stil zijn voor de moskee. De andere belgjes hadden een hele middag geholpen om het eten te maken. Het zijn een soort van flapjes (ben de naam alweer kwijt) met een beetje vis in. Maar echt echt lekker!!! Dus alles was gewoon geregeld die avond, zonder dat ik er eigenlijk echt iets van wist. Ergens had ik wel een gevoel dat er iets ging komen, met die drie snodaards hier kon dat ook niet anders. Maar dit had ik nooit durven hopen/verwachten. Na het eten nog wat zitten praten met de hele bende in de kamer. In afwachting tot ze terug mochten spelen, want met de moskee hierover is dat niet ideaal, al waren ze er wel van op de hoogte. Maar de vrijdag is het hier altijd een algemene langere biddag blijkbaar. Anders is het ook al lang, maar de vrijdag is het nog wat langer. Maar heel lang wachten was het niet, tegen dat het eten op was en we iedereen nog een drankje aangeboden hadden kon het feest pas echt beginnen. Dansen springen lachen zingen … echt super!! (en ook heel vermoeiend!) Na een goed uur was het voor hen dan gedaan, maar voor ons nog lang niet. Al was het toen wel terug wat rustiger, we waren eigenlijk allemaal best wel moe. Maar dat maakte niet uit, we hebben toch lang genoeg kunnen nagenieten…jawel, tot de laatste minuut zelfs. Nog wat op het dakterras gezeten, wat praten lachen en toch ergens beseffen hoe super het allemaal wel was en hoe dankbaar ik alle mensjes hier ben. Safi heeft me ook nog een heel mooi cadeautje gegeven, namelijk een kleine jambe. Dus jammer voor thuis (of ook niet), maar eenmaal ik terug ben zal er dus wel weer wat leven komen :). Ook aan kevintje merci voor het kaartje. Kwam ook heel onverwachts voor me, echt leuk om te krijgen. Hij hangt uit in de kamer hoor! Dus bij deze een dag om nooit te vergeten! En uiteraard willen jullie ergens meegenieten, maar ik zal jullie nu toch nog even op de proef moeten stellen aangezien er nu echt geen tijd is om foto’s up te loaden. Maar ik tracht woensdag terug wat foto’s op de blog te zetten.
Vandaag was het dan wat ‘recup’-dag, voor hoever dat recup kan zijn. Toch wat langer slapen, dat wel, maar terug heel veel werken voor school. Gisteren heb ik als cadeau ook een hele zak met fruit gekregen, maar aangezien dat hier ook niet supergoed bewaard heb ik ondertussen een grote kom fruitpap gemaakt. Zullen we dan vanavond samen nog verorberen. De wast doen zit er dit weekend niet in, of toch vandaag niet want er is heel veel wind. En ik zou toch graag m’n kleren hier houden en niet ergens te velde moeten gaan zoeken.
We zijn daarnet naar de kerk geweest, we wilden dat toch ook eens meemaken. En aangezien mijn professor wiskunde een katholieken is dachten we, we gaan eens mee. Op zich is er niet zo heel veel aan, en is er niet zoveel anders dan bij ons. Buiten dat de mensen daar wel allemaal meezingen en er toch wel iets van sfeer is.
Aangezien internet vandaag terug heel traag is zal ik het hierbij houden. Hopelijk woensdag terug foto-dag.
Groetjes aan allen vanuit het warme maar toch winderige senegal.