De vorige keer was het nog wat zoeken en sukkelen met het toetsenbord. Niet alle letters en tekens staan waar we ze gewoon zijn. Of staan helemaal niet waar ze eigenlijk aangeduid zijn. Het is ook wat zoeken hoe het allemaal wat werkt. Dinsdag hadden we ons er niet helemaal op voorzien om op internet te gaan, vandaar ook dat de vorige tekst misschien wat oppervlakkig was. Maar het is ook heel moeilijk om alles te onthouden en alles te typen. We moeten echt selecteren want uiteindelijk maken we hier heel veel mee, al doen we eigenlijk nog niets .
De eerste ontmoetingen met de familie verliep goed, het is handig dat Miet en Jozefien hier al wat hun weg weten, zo kunnen we hen soms wel eens iets vragen. Al is het in verband met enkele regels, het geld, enz. Het is wel wat raar voor ons soms dat zij al redelijk close zijn met de familie, terwijl wij nog moeten aftasten hoe alles wat werkt. Maar voor hen zal dit ook wel opnieuw een aanpassing zijn met twee Belgen erbij. Maar alles verloopt goed, we hebben al veel gelachen.
Ondertussen zijn we al een keer naar de zee geweest, die is echt heel mooi en rustgevend. Het is wel een heel stuk dat eigenlijk zonder zand is, maar enkel met stenen en rotsblokken. Daardoor is er dat ‘rustgevend’ geluid van water die tegen de rotsblokken slaat. We zaten op een rotsblok dicht bij het water wat te praten, zonder echt op de ‘golven’ te letten waardoor we na de eerste slag toch al wat nat waren. Maar in dit prachtig weertje was dit zeker geen enkel probleem.
Op zich hebben we nog niet veel gedaan, keer naar de stad geweest, hier een marktje bezocht, wat tv gekeken (met veel storing op) en wat ‘zonnen’ op het dakterras. De enige echte bezighouding die we hier hebben is zwaaien naar de kindjes die constant ‘toubab’ roepen (=blanke). Maar ze zijn eigenlijk echt heel lief, en totaal niet zo plakkerig en opdringerig als ik eerst dacht. Ook op de markt valt alles heel goed mee. Dit komt ook grotendeels omdat Billie alles goed in de gaten houdt. Het is wel uitkijken voor de auto’s, maar die toeteren wel als je in de weg staat. Zelfs door de markt rijden de auto’s, al is er amper plaats voor. Die ‘drukte’ is wel even wennen, maar eigenlijk best wel gezellig. Op zich is alles hier ook wel redelijk goedkoop. Alleen is het echt zoeken om gemakkelijk de omzetting naar euro’s te maken. Het lijkt alsof we echt heel veel geld uitgeven. Het is bijvoorbeeld voor een taxi 2000 frank. Maar dit is eigenlijk maar 3 à 4 euro. Het is zo dat 1 euro gelijk is aan 650 frank. We hebben ook wat fruit gekocht, en voor 2,5 kilo (bananen en appelsienen) hebben we ook iets van 4 euro betaald. Aangezien het verschil van euro’s en frank zo’n groot verschil is hebben we eigenlijk wel een ‘flater’ begaan. De eerste keer als we naar de bank gegaan zijn hebben we een 10000 frank afgehaald. Dit leek ons al heel veel, maar als we toen wat gingen rekenen bleek dit eigenlijk maar een 15-tal euro te zijn. Wetende dat we toch nog een nieuwe gsm-kaart met wat geld op moesten kopen…gevolg, we mochten de volgende dag opnieuw naar de bank. Deze keer toch iets meer afgehaald .
Ondertussen hebben we een eerste contact gehad met de directeur van onze school. Het is nu niet dat we al heel veel meer weten, maar toch al iets. Selena zal er Frans geven terwijl ik er Wiskunde zal geven. Het is wel jammer dat we niet samen kunnen staan en elkaar zo wat kunnen helpen. Aangezien mijn Frans nu ook nog altijd niet optimaal is. We moeten van maandag tot en met zaterdag werken in de ene school + de vrijdagavond en zaterdagavond nog ‘privéles’ geven in een andere school. Het zullen dus héél drukke tijden worden. Vrijdag zullen we een kijkje gaan nemen in de school en zullen we een ‘vergadering’ houden. Ze zeiden eerst dat we vrijdag ook al les gingen moeten geven, maar dit is wel heel moeilijk. Normaal gezien moeten we zaterdag beginnen. Maar ik heb de directeur uitgelegd dat mijn Frans nu niet zo super is, en normaal gezien mag ik de eerste week nog wat observeren en de professor assisteren. Maar het kan evengoed zijn dat ik tegen maandag toch ook al les moet geven. Dus vrijdag zullen we weer wat meer weten.
Gisterenavond zijn we dan gaan kijken om traditionele kledij te laten maken. Eerst een stofje gaan zoeken en daarna naar de naaier. Het is echt gek wat die mannen nog allemaal met de naaimachine kunnen. We hebben er beide een leuk stofje uitgekozen en zaterdag zullen we het resultaat zien. We proberen er dan ook enkele foto's op te zetten.
Ik heb hier nu maar 10 minuten tijd meer, en vind niet direct hoe ik foto's moet uploaden. Ik tracht straks toch nog wat foto's op de blog te plaatsen. Alleen duurt het wel lang om alles op te laden.

Nog enkele andere ‘leuke’ gebeurtenissen:
--> Douchen blijft voor het moment ook nog zoeken. De douche zelf werkt niet echt (of toch nog niet wanneer ik wilde douchen), en dat is toch wel iedere ochtend. Er zijn wel altijd enkele emmers gevuld met water, voor het geval de kraan helemaal niet meer zou werken. Meestal is het gewoon hoofd onder de kraan houden en zo wat proberen wassen. Of met een potje wat water scheppen en over je gieten. Maar op zich is dat allemaal geen probleem. Ook dat het water koud heeft stoort mij niet echt, aangezien het hier toch lekker warm is buiten.
--> Naar het toilet gaan is op zich niet echt een belevenis, dat verloopt tot nu toe nog allemaal zonder veel problemen. Wel is het “moeilijk” om met droge kleren uit de wc te komen aangezien ook de ‘douche’ daar is. Of de bril is kletsnat, of op de vloer staat nog wat water of de douche gaat aan het druppelen, … Om de wc door te spoelen werkt de sjas soms, anders is het met een potteke water te doen.
--> De natuurlijke wekker = de moskee. Om 5uur weergalmen de eerste gebeden door de straat. Wonder boven wonder, je wordt dat wel gewent. De derde ochtend heb ik er toch redelijk goed door geslapen, maar heel even wakker geworden. Terwijl ik de vorige dag nog dacht dat dit helemaal niet mogelijk was.
--> Met de auto op stap gaan is ook altijd een leuke belevenis, het is hier vaak wel millimeterwerk. En echt remmen voor de mensen doen ze ook niet, wel een keertje toeteren zodanig ze toch uit de kant gaan. Elke chauffeur moet ook wel genoeg van auto’s afweten, zoals onze papa. De auto is al twee maal stilgevallen.
--> Een tijdje zonder elektriciteit zitten ’s avonds, is op zich geen zo’n groot probleem, alleen moeten we ervoor zorgen dat we dan wel elk een zaklamp bij hebben (wat tot nu toe nog niet het geval is, Selena heeft er een, ik moet nog een gaan kopen)
--> Het ontdekken van kakkerlakken. Het zijn best nog grote beesten, op zich eigenlijk ook wel vies. Maar boven op onze kamer en in de living enzo hebben we er nog geen gezien. Enkel ’s avonds als we om brood gingen hebben we er enkele op straat gezien.
--> Het drinken van thee. De papa maakt op een speciale manier thee, op zich is het wel lekkere thee. We moeten er eigenlijk drie drinken na elkaar om de volledige smaak ervan te hebben. De eerste is bitter (die vind ik eigenlijk niet zo lekker, maarja, het moet er ook door), de tweede is al wat zoeter en de derde is echt top!!
--> Het eten is hier echt lekker, ik vrees dat ik niet echt zal vermageren, maar hoop ook om niet bij te komen. En anders, jah…we zullen wel zien. Tot nu toe nog niet echt iets heel pikants gehad, maar dat komt wel nog.