De eerste schooldagen

Eerst en vooral even melden dat het kan zijn dat niet alles mooi op elkaar volgt aangezien het stukken zijn dat ik op de laptop typ en dan op usb-stick zet. Het kan misschien ook zijn dat er twee keer hetzelfde staat, maarja...dubbel leesplezier hé dan :). Dus bij deze:

We zijn ondertussen al terug een paar dagen verder. Hier met de familie gaat het goed. We hebben een kleine vergadering gedaan om toch nog enkele afspraken duidelijk te maken met de groep. Dit was wel nodig want we leefden toch wat naast elkaar in het begin. De andere belgen hadden les, terwijl wij hier nog thuis zaten. En papa had het ook zeer druk. Door de vergadering weten we ergens ook beter wat er van ons verwacht wordt, wat we wel en niet mogen doen. Ook hebben we een goed gesprek gehad met de andere belgjes waardoor het nu eigenlijk echt heel leuk is. We hebben al enkele heel leuke momenten op zitten, veel gelachen.
We zijn ook naar de school geweest. Daar hebben we ons ‘lesrooster’ gekregen en het zullen drukke tijden worden. Selena en ik staan niet samen voor een klas, maar we hebben ook niet altijd dezelfde uren. Daardoor kan het zijn dat we nog andere klassen zullen observeren en helpen waar nodig. De lessen beginnen ’s morgens om 8uur. De lessen zijn per twee uur. Dus van 8u tot 10u is er een vak, dan van 10u tot 12u een ander vak (of voor ons dus een andere klas). Dan is er middagpauze om te eten. Dit doen we thuis aangezien de directeur dat zo wil. We denken zelfs dat we op school niet kunnen blijven eten. We moeten dan om 15u terug zijn om opnieuw 2 blokken van 2uur te geven. Van 15u tot 17u en van 17u tot 19u. Enkel de woensdag is het tot 12u. Ook de zaterdagmorgen moeten we les geven van 8u tot 12u. Eerst gingen we nog in een andere school de vrijdag- en zaterdagavond les moeten geven, maar aangezien het al een druk rooster is zal dit waarschijnlijk niet doorgaan. We zullen normaal gezien lesgeven aan alle jaren. We hebben wel gemerkt dat de school een heel hoog niveau behaald, dus denk ik dat ik de laatste twee jaar niet zal geven. Het is zo al moeilijk om alle begrippen en termen op een correcte manier te kunnen geven.
Het weekend was zoals gewoonlijk op het gemak. Wat langer slapen (indien mogelijk), wat boven op het dakterras rusten, even naar de stad, … We wilden nog naar de zee gaan, maar dit weekend is het er niet meer van gekomen. Wel zijn we om onze traditionele kledij geweest. Deze moeten nog eens terug naar de stikker want hier en daar zit het toch wel héél krap. Maar over het algemeen zijn we er wel tevreden over. Al is het niet dat we ze elke dag zullen dragen . Ze zijn heel warm en uiteindelijk zijn het heel andere kleren dan wat we gewoon zijn. Of toch zeker voor mij, zo een rok, het is wennen .
Zondag zijn we dan naar het schildpaddeneiland geweest. Dit is meer een reservoir waar ze schildpadden houden. Wel heel mooi om te zien en heel interessant, al begreep ik er niet zo heel veel van. En als je praat van, zondag = rustdag. Nee hoor, zondag = wasdag. Onze eerste washing, twas vermoeiend maar eigenlijk wel cava. Buiten dat Safi een redelijk grote blaas op haar duim heeft. Na onze wast heb ik nog wat met Miet geholpen. Ik moet toch ook zeggen dat m’n handjes een beetje pijn deden van het uitwringen.
Maandag dan de eerste schooldag, wat op zich wel best spannend was. En jawel hoor, spannend was het zeker. Het was nog wachten op de directeur en de professoren eer de lessen begonnen. We werden meegenomen naar een klas waar de directeur, Ismael, ons voorstelde. Het was mijn klas, een klas van 40 leerlingen, 6e jaar (dat staat gelijk aan het eerste middelbaar bij ons, de telling daar is gewoon omgekeerd, het franse systeem eigenlijk). De leeftijd van die leerlingen kan ik echt niet zeggen, volgens mij zijn ze ouder dan bij ons, maar ook niet allemaal. En toen begon het al, de leerkracht wiskunde was er blijkbaar niet, dus mocht ik onmiddellijk al les geven. Hoe ik dat zou doen, geen idee, maar die twee uren zijn toch maar mooi voorbij gegaan en ik denk (hoop) dat de leerlingen het snappen. Het is wel heel moeilijk om alle leerlingen te betrekken bij de les. Ook om te controleren of alle leerlingen wel noteren was het niet evident. Ik zei wel telkens dat ze alles moesten noteren, maarja…40 leerlingen, het is toch veel!! Ik had nog een tiental minuutjes over, dus dacht ik, waarom niet eens de getallen in het wolofs leren. Ik had ze al een keertje gelezen en gehoord, maar toch nog eens aan de leerlingen gevraagd. En jawel, ik kan ondertussen tot 20 tellen in het wolof’s. Met daarop mijn eerste applaus, best wel grappig allemaal .
Maar toch is het echt nog wennen en zoeken, het niveau is echt hoog, maar ik zal hier zeker heel veel bijleren!! In de namiddag was het een andere klas en kon ik toch eerst een les observeren. De klas zat echt bomvol, een 45 leerlingen. Het was een lokaaltje aan de grote baan, dus hoorde je constant lawaai en de auto’s passeren. Aangezien ik er ook ergens moest zitten moest een andere leerling er nog een stoel bijnemen. Die stond achteraan, maar eigenlijk veel te dicht bij de uitgang dat een klein trapje is. En ik dacht nog bij mezelf, die zal daar nog vallen en jawel, daar gingen zijn voeten in de lucht en lag hij buiten. De klas natuurlijk plat van ’t lachen, ik wist eerst niet goed als ik ook mocht lachen maar toen ik de leerkracht vooraan zag lachen kon ik ook niet meer. Nog iets heel vreemd voor ons, maar blijkbaar heel normaal is de gsm. Plots ging de gsm van de leerkracht af, en jawel, hij nam gewoon op, ging hem gaan zetten en belde toch zo een 5-tal minuutjes. Even later gebeurde terug hetzelfde, hij ging dan gewoon eventjes buiten staan. Voor ons best raar om te zien, maar blijkbaar heel normaal. Ook de leerlingen die komen en gaan wanneer ze willen. Sommigen vragen om naar het toilet te gaan, anderen zijn dan gewoon plots weg. Geen idee wat de bedoeling soms is. Nog iets grappigs is de absentielijst. Aangezien er minimum 40 leerlingen aanwezig zijn duurt dit wel eventjes. Maar alles gaat hier zo z’n gangetje, en zo gaan ook de lessen.
Na de les zijn we even gaan sporten, we hadden toch eens wat nood aan actie. Niet dat die actie hier gelijk staat aan de actie dat we in België zouden doen, maar we wilden toch iets doen. We hebben aan dn Billie-boy gevraagd als hij iets wilde doen. Wij wilden ergens een balletje trappen of gaan lopen aan zee, indien dat mogelijk was. Het is het laatste geworden, we moesten wel een andere kant op omdat er anders enkel maar rosten zijn en dus geen strand om op te lopen. Maar we hebben toch een stukje gevonden waar we konden lopen, al kwam het water al vlug opzetten. Maar in het water lopen was even leuk. Het deed echt goed om daar even te kunnen lopen en te kunnen genieten van de golven. We hebben dan nog even uitgeblazen op de rotsen en genoten van een zonsondergang en van de Afrikaanse vissers. Ik zei nog tegen Safi dat ik wel de Afrikaanse muziek miste. Jambé’s hebben we hier nog niet echt gezien of gehoord. Ook als de tv opstaat is het niet zo’n Afrikaanse muziek met zo’n schitterend ritme in. Meer rustige muziek allemaal. En toen kwamen de ‘vissers’. Ze waren met een hele boel aan het trekken aan een touw, Billie-boy ging er ook naartoe. Voor ons was het wel iets vreemd, we begrepen eerst niet goed wat er gaande was. Maar Billie zei dat het voor de vis was. Er was een net in het water, en wat verderop waren ze ook aan een touw aan het trekken. Op die manier trokken ze dat net naar zich toe. En het was echt zalig om hen bezig te zien. Ze waren aan het zingen en aan het trekken op het ritme. Echt zalig om dan toch plots zo’n Afrikaans ritme te hebben. En wij uiteraard meeklappen en Safi zei ‘Dat is een dansje waard’ en daar ging ze dan voor 2 seconden. Het was wel jammer dat we niet konden blijven om te zien hoeveel vis ze effectief vangen op die manier, want we moesten op tijd terug zijn voor het eten. Ook was het jammer dat mijn kodak net toen plat viel, maar aan de andere kant…zeker een reden om nog eens terug te gaan! En dan zullen we helpen trekken, nu konden we niet omdat we voor onze zak en dergelijke moesten zorgen. Er liep toch wel wat volk en wat kinderen dus konden we de zak niet zomaar alleen laten, wat hier trouwens nooit aan te raden is. Terwijl we daar zaten werden we ook even omsingeld door schaap-geiten. Ik weet niet goed welke dieren het zijn, voor schapen vind ik ze te lelijk en voor geiten missen ze dan hun ‘horens’. Er zaten ook hele kleintjes bij nog, die waren best koddig. Maar toen er meer en meer kwamen was het toch eventjes rondkijken waar ze allemaal liepen. Te dicht moesten ze nu ook niet komen . ’s Avonds dat eten en nog een thee’tje drinken. Miet zet die superlekker, echt top!! En dan bedje in met het gedacht eens goed te kunnen slapen want eigenlijk ben ik echt wel moe. Maar neen, t is dat nog altijd niet. Heb wel al nachten goed geslapen en zelfs door het lawaai van de moskee geslapen. Maar de laatste 2-3 nachten is het terug wat minder. Ons bed is ook niet echt ideaal, t is nog altijd zoeken om goed te liggen. En dan is er natuurlijk die moskee om 5uur, en dan duurt de ochtend eigenlijk echt soms héél lang. Om 5uur een eerste oproep, dan rond 6uur een tweede en vanaf 6.30 tot 7uur of langer is het gebed (gezang). Dat is eigenlijk maar 2uur, maar soms lijkt dat wel een eeuwigheid. En het is ook zo dat ik niet onmiddellijk de slaap terug kan vatten. En nu het school is moeten we ook rond 7uur opstaan, dus een ‘naduttie’ doen zit er niet meer in. ’s Middags hebben we wel even tijd, en indien het lukt doen we dan toch even een tukje.
De dinsdag was het terug vroeg opstaan en wat observeren en helpen waar kan. Ik denk dat we hier voornamelijk de manier van lesgeven wat kunnen ‘aanpassen’. Ze doceren hier voornamelijk, dus ik denk dat ik het wat creatiever zal proberen aan te pakken, alleen moet ik het materiaal nog vinden dan. De leerlingen zijn over het algemeen wel vriendelijk al kan dit erg uiteenlopend zijn. De ene klas is echt heel enthousiast terwijl de andere dan weer wat raar kijken. Er zijn al enkele leerlingen die onmiddellijk naar België willen komen, gewoon mee met ons. Anderen zijn dan weer verzot op de kettingen en bandjes. Ze vragen soms wel als ze iets mogen krijgen, maar het is niet dat ze je echt aanklampen ofzo. Sommige klassen zitten echt propvol, en dan moeten wij daar nog ergens bij, maar meestal zijn de leerlingen wel zo vriendelijk om een beetje op te schuiven. Zo had ik toch voor een halve bil plaats om te zitten, en dit voor twee uren. Met gevolg dat m’n rugje nu toch wat minder werkt. Maar over het algemeen valt het wel mee, t is heel moeilijk dat wel, maar we maken er het beste van. In school zijn we wel verplicht om onze knieën te bedekken, al heb ik gemerkt dat toch niet bij alle leerlingen hun knieën bedekt zijn. Maar uit respect doen we dat dus wel.
De zon doet ook flink zijn werk, het begint echt wel warm te worden. Deze middag is het echt bijna niet te doen om buiten te zitten of te lopen. Er is altijd wel wat wind, maar vandaag is het echt warme wind. We gingen kort na het eten aanzetten, maar we hebben dit toch wat uitgesteld omdat het gewoon te warm is, wat voor ons ook niet goed is. Een kleurtje hebben we wel al, maar het eerste laagje is er toch al bijna weer van, de eerste vervelling. Maar we hebben nog tijd genoeg om dat tweede laagje ook een mooi kleurtje te geven. En nu moet je niet denken dat we hier op ons dakterras lekker zonnen, want dat is eigenlijk echt niet mogelijk. Maar als we naar het stadje gaan of naar school gaan is dit te voet, dus op die manier krijgen we ons kleurtje wel.
We hebben ondertussen ook al ontdekt dat het niet ideaal is om wit te dragen aangezien het hier eigenlijk een redelijk ‘kale’ vlakte is en er dus overal stof is. Maar aan de andere kant maakt het niet altijd uit hoe wit het wit nog is .
Vandaag was een zeer warme dag, niet heel veel gedaan. Best dat er deze middag geen school was. Het is zeker 40 graden geweest. Er was wel wind maar jammer genoeg was het ook warme wind. Binnen blijven was dus de boodschap en wat proberen rusten want het zijn heel lange dagen geweest, en er zullen er nog lange volgen. Papa komt vaak maar laat thuis, en als hij thuis is dan is het thee-moment er. Die wil ik eigenlijk echt niet missen dusja, blijf ik maar op met Miet (de theezetster) en fien (de leutemaakster).
T is echt fijn hier, maar ook wel lastig. Het is nog zoeken naar een evenwicht tussen slapen en werken en school en 'vakantie'. Maar alles goed, nog altijd lekker eten, nog altijd niets vermagert en nog altijd dolle pret.

En uiteraard, om jullie nog wat jaloers te maken nog enkele beelden.


Safi en Bilie-boy aan zee


Een typisch vissersbootje op zee


Onze sexy brother: Bilie-boy


De mooie zon: voor degene die vergeten zijn hoe ze eruit ziet :)


Aisha en Safi aan zee :)


Safi an t genieten


Bilie dit: past jen op é :)


Zonsondergang waar ik nog altijd weg van ben, maar jammer genoeg niet altijd meer kan naar kijken aangezien we tot 19u les hebben en tegen dat uur de zon toch onder gaat. Maar het is niet onmiddellijk donker. Het kan zelfs dat het niet echt donker wordt want de maan heeft ook veel licht (maar daar is er nog geen foto van, komt wel.)


Een petite vergadering op ons zalig dakterras.


De propere voetjes van Aisha. Je kan je voeten 2 seconden proper houden, maar het stoort eigenlijk totaal niet. Leve blote voeten :)


In het internetcafé, waar ik me nu dus bevindt met de andere belgjes


Papa en Safi. Papa houdt alles goed in de gaten.


De lang verwachte foto: onze typische kledij. Het zat nog niet perfect, maar twas oke. Ondertussen is het aangepast, maar we moeten ze nog eens opnieuw passen.


Papa en Safi in het schildpaddeneiland


Een heel mooie boom: de baobab.


En tot onze grote verbazing hebben we schildpadden gezien in het schildpaddeneiland :)



Aisha en Safi on the run (zalig gewoon)



Geen woorden voor. Gewoon genieten.


Foto's van school komen later nog, heb dat nog niet echt durven vragen/nemen. Eerst wat integreren hé.

Zo, tot hoors
Groetjes