De tijd gaat vlug vooruit.
Heel veel nieuws is er niet. Op school vlot het wel, maar blijft het moeilijk met de taal. Echt les gegeven heb ik niet meer, wel lessen gevolgd en geassisteerd. Biologie geven zal er niet in zitten want dat is echt héél moeilijk. Ook omdat biologie hier veel meer aspecten bevat dan wat wij zien. Daar zit zelfs archeologie bij, uitleg over gesteenten, … Het is wel leerrijk maar al heel moeilijk om te volgen, laat staan dat ik het nog zal geven. Wiskunde lukt daarintegen wel, al is het ook veel opzoekingswerk. Voornamelijk de begrippen groter dan, kleiner dan, element van, loodrecht, … in het Frans is toch niet zo simpel. Maar ondertussen ken ik toch al een aantal begrippen. Morgen moet ik terug les geven, deze keer met voorbereiding. De professor van wiskunde is twee keer langs gekomen om te kijken of het lukt. Dhr Kesse is echt een heel vriendelijke man en helpt me heel goed. Hij begeleidt me en geeft me raad. Ook is hij even gekomen omdat hij wilde dat ik aan hem les gaf, zodanig hij kon zien of het zou lukken of niet. Morgen dan ‘de grote dag’, voor een 50-tal leerlingen lesgeven. Maar we zien het nu toch wel nog zitten. Ik ben wel benieuwd naar de lessen in het 6e. Vorige week was de leerkracht er niet, en ik heb het gevoel dat het niet de eerste en laatste keer zal zijn dat hij er niet zal zijn. Vorige week kon ik nog een beetje mijn plan trekken omdat het een correctie van taken was. Maar als hij er morgen niet zal zijn en ik moet nieuwe leerstof gaan geven, weet ik nog niet hoe ik dat zal doen. Maar we zullen hopen dat hij er is!
Voor de rest toch wat slaap proberen in te halen, al blijven het lange dagen en is het echt zoeken wanneer er een tukje gedaan kan worden. Want er moet ook gewerkt worden, dit is niet alleen schoolwerk, maar ook hier thuis helpen met koken en de afwas en uiteraard zelf de was doen. Deze week hebben we toch al iets kunnen wassen, maar we hebben problemen met water waardoor we erg zuinig moeten zijn met het water. Vandaag wilde ik de rest van de was doen, maar het was alweer een droge douche dus de was doen zit er weer niet in vandaag. Zo stapelt de was zich toch een beetje op. Ergens is het wel leuk om de was te doen, ik vind het best wel rustgevend. Gewoon gaan zitten met twee teilen water voor je, een met schuim (wat eigenlijk gewoon afwasmiddel is) en een ander om te spoelen. Dan is er nog een extra zeepblokje om de echt vuile plekken uit te krijgen. En raar maar waar, het lukt echt wel om de was proper te krijgen. Zelfs het wit is witter dan tevoor (oke, dat nu ook niet:-)). Maar het is dus wel handig dat we vaker kleine beetjes kunnen wassen dan 1 keer heel veel, want na een tijdje doet het toch wat pijn aan de handjes. Een voordeel hier is dat de was zeer vlug droogt, dus het maakt niet veel uit wanneer je de was doet, drogen doet het toch.
Onze kamer is ondertussen ook al wat aangepast. We hebben de zetel ingeklapt omdat we echt niet genoeg plaats hadden en niet goed lagen. We hebben de matrassen gewoon op de grond gelegd, gelukkig komt het muskietnet wel tot aan de grond. Het is niet heel praktisch, maar slapen gaat wel beter nu we toch gewoon elk een matras hebben. Papa heeft onze nieuwe constructie gezien en heeft ons elk nog een matras gegeven, zodanig we nu eigenlijk op twee matrassen slapen. Om te slapen is het wel goed, maar veel ruimte in de kamer blijft er niet meer over. Het is echt sukkelen om van de ene kant naar de andere kant te wandelen, er is zo nog een voetje over aan een kant. Maar ook dat sukkelen worden we wel gewoon. Het is al goed dat we nu toch al wat beter slapen, want dat is echt wel nodig.
Het begint hier ook echt warm te worden, dat beloofd binnen een maandje. We hebben al 1 dag gehad dat het echt niet te harden was, binnen blijven was de boodschap! Ook om te slapen is het heel warm, vandaar dat het ook niet altijd evident is om ’s middags een tukje te doen omdat het gewoon te warm is. Vaak is het dan gewoon hangen voor de tv of toch wat proberen te werken. Maar ik vrees dat we nog zullen afzien in die warmte!! Jullie snakken misschien naar warmte, wel, ik zou er gerust een beetje van hier willen opsturen :-)!
Nog enkele leuke dingen:
We leren hier dus eigenlijk wel met onze handen eten en te smossen allom. We zitten allemaal op de grond rond 1 grote schaal. Onder de schaal met eten ligt er een doek, als we smossen is het dus (normaal gezien) op dat doek. We mogen enkel maar met onze rechter hand eten, wat voor mij soms wel echt sukkelen is. Bijvoorbeeld de spaghetti “opdraaien”, we krijgen wel bestek. Bij rijst is dat een lepel, bij spaghetti of patatjes of … is het een vork. Maar aangezien ik dus links ben is het soms echt wel zoeken om met m’n rechter hand te eten. Het gebeurd dat ik m’n lepel of vork plots in m’n linker hand heb, maar meestal wijst fien of miet me er wel op voordat mama of papa het zien. Bij het koken is het ook zo, maar meestal is mama er dan niet meer dus maakt het niet veel uit. Mama komt in de voormiddag en maakt eten voor ’s middags en ’s avonds. Het is dan de bedoeling dat wij het of gewoon opwarmen ’s avonds of afwerken. Zoals de spaghetti moeten we zelf nog doen, enkel de saus is gemaakt. In de spaghetti wordt dan nog wat peper, boter en bouillonblokjes gedaan. De saus ligt in het midden van de plateau, de spaghetti errond. Dat eten we dan met brood. Klinkt raar, maar wel erg lekker! De eerste keer dat we spaghetti aten was eigenlijk echt hilarisch, we probeerden het met wat brood en onze handen, maar smossen allom. Het was zelfs zo grappig dat chère omar (nog een ander vriend) telkens foto’s aan het nemen was ervan. ’s Middags is het eigenlijk altijd rijst, ’s avonds is het dan meestal iets met brood. ’s Avonds is het dan echt wel leuk om met je handen (of eigenlijk hand) te eten, want je neemt dan gewoon je brood en met dat brood neem je wat aardappelen bijvoorbeeld en hup, het mondje in. In het meeste eten zitten ook ajuinen verwerkt. Raar maar waar, dat zorgt hier niet voor zoveel problemen en is echt wel lekker!! En het smossen gebeurd dus op dat doek, nadien wordt dat doek dan gewoon wat uitgeschud. Datzelfde doek wordt dus telkens gebruikt, en indien het te vuil wordt, wordt die gewoon gewassen.
Voor de afwas leren we hier ook om niet af te drogen, handdoeken hebben ze hier eigenlijk niet echt. Dus het is gewoon wassen in een teil en wat afspoelen en dan lekker stapelen. Heel gemakkelijk dus!
Deze morgen hebben we onze papa opnieuw wat nederlands geleerd, hij is er toch al een beetje mee weg. Past jen op é en lekker kontje zitten er al heel goed in bij hem. Nu is hij verzot op het zinnetje ‘jij bent zot é’. Ondertussen proberen wij ook wat wolof’s te leren.
Bin/njar/njit/njent/djurum – djurumbin, djurumnjar, djurumnjit, djurumnjent, fuc. Dat zijn dus de getallen van 1 tot 10. Eigenlijk nog redelijk gemakkelijk want vanaf vijf is het dus, vijf + 1, vijf + 2 … en dan vanaf tien kunnen jullie zelf wel aanvullen hé ;). Twintig ben ik alweer vergeten, maar dat komt wel nog!! Andere woorden jah, om te schrijven weet ik echt niet hoe het geschreven wordt. De uitspraak is soms ook heel raar, alle woorden trekken op elkaar. Soms gewoon een klankverschilletje of een dj… ipv d… Maar de rest zal ik jullie besparen!! En toubab blijft hier toch het meest beheerde woord!! We blijven het eigenlijk wel raar vinden dat ze hier een woord hebben voor een blanke. Stel je nu gewoon even voor, dat wij in België als we een zwarte zien heel tijd, zwarte roepen…als je zo even denkt is het eigenlijk best wel raar. Maar zowel jong als oud gebruiken het woord ‘toubab’.
Elektriciteit is er op zich ’s avonds wel. Overdag durft die vaak uit te slaan, maar daar hebben we geen last van, buiten als we de laptop/gsm/kodak willen opladen, dan lukt dit uiteraard niet. Maar op zich hebben we daar niet superveel last van. Buiten als we een film aan het bekijken zijn ’s middags kan het wel eens vervelend zijn.
De douche en wc-gebruik blijft nog altijd wat raar. Eerst en vooral omdat het altijd wel spannend afwachten is als er water uit de kraan komt of niet. En vandeweek is het dus meer niet dan wel. Gelukkig zijn er altijd wel een stuk of 3-4 emmers gevuld, maar na een hele dag geen water te hebben zijn die emmers toch ook al sterk geminderd. We weten ook niet goed hoe de anderen zich wassen, maar ze slagen er altijd in om gewoon heel de ‘badkamer’ nat te spenzen. Dit van de toiletbril tot onze wc-papier toe. Dusja, is het op die manier ook wel soms een vloeken omdat de toiletpapier nat is. De toilet spoelt soms wel, soms niet door…en met een potje doorspoelen is nog altijd niet ideaal. Soms lukt het, soms ook niet…wat dan gewoon heel jammer is voor de volgende :-).
En op die manier is er toch weer wat te lezen hé. Ik tracht de volgende keer nog wat foto's online te zetten.
Groetjes vanuit het warme Rufisque
zondag 28 februari 2010
woensdag 24 februari 2010
De eerste schooldagen
Eerst en vooral even melden dat het kan zijn dat niet alles mooi op elkaar volgt aangezien het stukken zijn dat ik op de laptop typ en dan op usb-stick zet. Het kan misschien ook zijn dat er twee keer hetzelfde staat, maarja...dubbel leesplezier hé dan :). Dus bij deze:
We zijn ondertussen al terug een paar dagen verder. Hier met de familie gaat het goed. We hebben een kleine vergadering gedaan om toch nog enkele afspraken duidelijk te maken met de groep. Dit was wel nodig want we leefden toch wat naast elkaar in het begin. De andere belgen hadden les, terwijl wij hier nog thuis zaten. En papa had het ook zeer druk. Door de vergadering weten we ergens ook beter wat er van ons verwacht wordt, wat we wel en niet mogen doen. Ook hebben we een goed gesprek gehad met de andere belgjes waardoor het nu eigenlijk echt heel leuk is. We hebben al enkele heel leuke momenten op zitten, veel gelachen.
We zijn ook naar de school geweest. Daar hebben we ons ‘lesrooster’ gekregen en het zullen drukke tijden worden. Selena en ik staan niet samen voor een klas, maar we hebben ook niet altijd dezelfde uren. Daardoor kan het zijn dat we nog andere klassen zullen observeren en helpen waar nodig. De lessen beginnen ’s morgens om 8uur. De lessen zijn per twee uur. Dus van 8u tot 10u is er een vak, dan van 10u tot 12u een ander vak (of voor ons dus een andere klas). Dan is er middagpauze om te eten. Dit doen we thuis aangezien de directeur dat zo wil. We denken zelfs dat we op school niet kunnen blijven eten. We moeten dan om 15u terug zijn om opnieuw 2 blokken van 2uur te geven. Van 15u tot 17u en van 17u tot 19u. Enkel de woensdag is het tot 12u. Ook de zaterdagmorgen moeten we les geven van 8u tot 12u. Eerst gingen we nog in een andere school de vrijdag- en zaterdagavond les moeten geven, maar aangezien het al een druk rooster is zal dit waarschijnlijk niet doorgaan. We zullen normaal gezien lesgeven aan alle jaren. We hebben wel gemerkt dat de school een heel hoog niveau behaald, dus denk ik dat ik de laatste twee jaar niet zal geven. Het is zo al moeilijk om alle begrippen en termen op een correcte manier te kunnen geven.
Het weekend was zoals gewoonlijk op het gemak. Wat langer slapen (indien mogelijk), wat boven op het dakterras rusten, even naar de stad, … We wilden nog naar de zee gaan, maar dit weekend is het er niet meer van gekomen. Wel zijn we om onze traditionele kledij geweest. Deze moeten nog eens terug naar de stikker want hier en daar zit het toch wel héél krap. Maar over het algemeen zijn we er wel tevreden over. Al is het niet dat we ze elke dag zullen dragen . Ze zijn heel warm en uiteindelijk zijn het heel andere kleren dan wat we gewoon zijn. Of toch zeker voor mij, zo een rok, het is wennen .
Zondag zijn we dan naar het schildpaddeneiland geweest. Dit is meer een reservoir waar ze schildpadden houden. Wel heel mooi om te zien en heel interessant, al begreep ik er niet zo heel veel van. En als je praat van, zondag = rustdag. Nee hoor, zondag = wasdag. Onze eerste washing, twas vermoeiend maar eigenlijk wel cava. Buiten dat Safi een redelijk grote blaas op haar duim heeft. Na onze wast heb ik nog wat met Miet geholpen. Ik moet toch ook zeggen dat m’n handjes een beetje pijn deden van het uitwringen.
Maandag dan de eerste schooldag, wat op zich wel best spannend was. En jawel hoor, spannend was het zeker. Het was nog wachten op de directeur en de professoren eer de lessen begonnen. We werden meegenomen naar een klas waar de directeur, Ismael, ons voorstelde. Het was mijn klas, een klas van 40 leerlingen, 6e jaar (dat staat gelijk aan het eerste middelbaar bij ons, de telling daar is gewoon omgekeerd, het franse systeem eigenlijk). De leeftijd van die leerlingen kan ik echt niet zeggen, volgens mij zijn ze ouder dan bij ons, maar ook niet allemaal. En toen begon het al, de leerkracht wiskunde was er blijkbaar niet, dus mocht ik onmiddellijk al les geven. Hoe ik dat zou doen, geen idee, maar die twee uren zijn toch maar mooi voorbij gegaan en ik denk (hoop) dat de leerlingen het snappen. Het is wel heel moeilijk om alle leerlingen te betrekken bij de les. Ook om te controleren of alle leerlingen wel noteren was het niet evident. Ik zei wel telkens dat ze alles moesten noteren, maarja…40 leerlingen, het is toch veel!! Ik had nog een tiental minuutjes over, dus dacht ik, waarom niet eens de getallen in het wolofs leren. Ik had ze al een keertje gelezen en gehoord, maar toch nog eens aan de leerlingen gevraagd. En jawel, ik kan ondertussen tot 20 tellen in het wolof’s. Met daarop mijn eerste applaus, best wel grappig allemaal .
Maar toch is het echt nog wennen en zoeken, het niveau is echt hoog, maar ik zal hier zeker heel veel bijleren!! In de namiddag was het een andere klas en kon ik toch eerst een les observeren. De klas zat echt bomvol, een 45 leerlingen. Het was een lokaaltje aan de grote baan, dus hoorde je constant lawaai en de auto’s passeren. Aangezien ik er ook ergens moest zitten moest een andere leerling er nog een stoel bijnemen. Die stond achteraan, maar eigenlijk veel te dicht bij de uitgang dat een klein trapje is. En ik dacht nog bij mezelf, die zal daar nog vallen en jawel, daar gingen zijn voeten in de lucht en lag hij buiten. De klas natuurlijk plat van ’t lachen, ik wist eerst niet goed als ik ook mocht lachen maar toen ik de leerkracht vooraan zag lachen kon ik ook niet meer. Nog iets heel vreemd voor ons, maar blijkbaar heel normaal is de gsm. Plots ging de gsm van de leerkracht af, en jawel, hij nam gewoon op, ging hem gaan zetten en belde toch zo een 5-tal minuutjes. Even later gebeurde terug hetzelfde, hij ging dan gewoon eventjes buiten staan. Voor ons best raar om te zien, maar blijkbaar heel normaal. Ook de leerlingen die komen en gaan wanneer ze willen. Sommigen vragen om naar het toilet te gaan, anderen zijn dan gewoon plots weg. Geen idee wat de bedoeling soms is. Nog iets grappigs is de absentielijst. Aangezien er minimum 40 leerlingen aanwezig zijn duurt dit wel eventjes. Maar alles gaat hier zo z’n gangetje, en zo gaan ook de lessen.
Na de les zijn we even gaan sporten, we hadden toch eens wat nood aan actie. Niet dat die actie hier gelijk staat aan de actie dat we in België zouden doen, maar we wilden toch iets doen. We hebben aan dn Billie-boy gevraagd als hij iets wilde doen. Wij wilden ergens een balletje trappen of gaan lopen aan zee, indien dat mogelijk was. Het is het laatste geworden, we moesten wel een andere kant op omdat er anders enkel maar rosten zijn en dus geen strand om op te lopen. Maar we hebben toch een stukje gevonden waar we konden lopen, al kwam het water al vlug opzetten. Maar in het water lopen was even leuk. Het deed echt goed om daar even te kunnen lopen en te kunnen genieten van de golven. We hebben dan nog even uitgeblazen op de rotsen en genoten van een zonsondergang en van de Afrikaanse vissers. Ik zei nog tegen Safi dat ik wel de Afrikaanse muziek miste. Jambé’s hebben we hier nog niet echt gezien of gehoord. Ook als de tv opstaat is het niet zo’n Afrikaanse muziek met zo’n schitterend ritme in. Meer rustige muziek allemaal. En toen kwamen de ‘vissers’. Ze waren met een hele boel aan het trekken aan een touw, Billie-boy ging er ook naartoe. Voor ons was het wel iets vreemd, we begrepen eerst niet goed wat er gaande was. Maar Billie zei dat het voor de vis was. Er was een net in het water, en wat verderop waren ze ook aan een touw aan het trekken. Op die manier trokken ze dat net naar zich toe. En het was echt zalig om hen bezig te zien. Ze waren aan het zingen en aan het trekken op het ritme. Echt zalig om dan toch plots zo’n Afrikaans ritme te hebben. En wij uiteraard meeklappen en Safi zei ‘Dat is een dansje waard’ en daar ging ze dan voor 2 seconden. Het was wel jammer dat we niet konden blijven om te zien hoeveel vis ze effectief vangen op die manier, want we moesten op tijd terug zijn voor het eten. Ook was het jammer dat mijn kodak net toen plat viel, maar aan de andere kant…zeker een reden om nog eens terug te gaan! En dan zullen we helpen trekken, nu konden we niet omdat we voor onze zak en dergelijke moesten zorgen. Er liep toch wel wat volk en wat kinderen dus konden we de zak niet zomaar alleen laten, wat hier trouwens nooit aan te raden is. Terwijl we daar zaten werden we ook even omsingeld door schaap-geiten. Ik weet niet goed welke dieren het zijn, voor schapen vind ik ze te lelijk en voor geiten missen ze dan hun ‘horens’. Er zaten ook hele kleintjes bij nog, die waren best koddig. Maar toen er meer en meer kwamen was het toch eventjes rondkijken waar ze allemaal liepen. Te dicht moesten ze nu ook niet komen . ’s Avonds dat eten en nog een thee’tje drinken. Miet zet die superlekker, echt top!! En dan bedje in met het gedacht eens goed te kunnen slapen want eigenlijk ben ik echt wel moe. Maar neen, t is dat nog altijd niet. Heb wel al nachten goed geslapen en zelfs door het lawaai van de moskee geslapen. Maar de laatste 2-3 nachten is het terug wat minder. Ons bed is ook niet echt ideaal, t is nog altijd zoeken om goed te liggen. En dan is er natuurlijk die moskee om 5uur, en dan duurt de ochtend eigenlijk echt soms héél lang. Om 5uur een eerste oproep, dan rond 6uur een tweede en vanaf 6.30 tot 7uur of langer is het gebed (gezang). Dat is eigenlijk maar 2uur, maar soms lijkt dat wel een eeuwigheid. En het is ook zo dat ik niet onmiddellijk de slaap terug kan vatten. En nu het school is moeten we ook rond 7uur opstaan, dus een ‘naduttie’ doen zit er niet meer in. ’s Middags hebben we wel even tijd, en indien het lukt doen we dan toch even een tukje.
De dinsdag was het terug vroeg opstaan en wat observeren en helpen waar kan. Ik denk dat we hier voornamelijk de manier van lesgeven wat kunnen ‘aanpassen’. Ze doceren hier voornamelijk, dus ik denk dat ik het wat creatiever zal proberen aan te pakken, alleen moet ik het materiaal nog vinden dan. De leerlingen zijn over het algemeen wel vriendelijk al kan dit erg uiteenlopend zijn. De ene klas is echt heel enthousiast terwijl de andere dan weer wat raar kijken. Er zijn al enkele leerlingen die onmiddellijk naar België willen komen, gewoon mee met ons. Anderen zijn dan weer verzot op de kettingen en bandjes. Ze vragen soms wel als ze iets mogen krijgen, maar het is niet dat ze je echt aanklampen ofzo. Sommige klassen zitten echt propvol, en dan moeten wij daar nog ergens bij, maar meestal zijn de leerlingen wel zo vriendelijk om een beetje op te schuiven. Zo had ik toch voor een halve bil plaats om te zitten, en dit voor twee uren. Met gevolg dat m’n rugje nu toch wat minder werkt. Maar over het algemeen valt het wel mee, t is heel moeilijk dat wel, maar we maken er het beste van. In school zijn we wel verplicht om onze knieën te bedekken, al heb ik gemerkt dat toch niet bij alle leerlingen hun knieën bedekt zijn. Maar uit respect doen we dat dus wel.
De zon doet ook flink zijn werk, het begint echt wel warm te worden. Deze middag is het echt bijna niet te doen om buiten te zitten of te lopen. Er is altijd wel wat wind, maar vandaag is het echt warme wind. We gingen kort na het eten aanzetten, maar we hebben dit toch wat uitgesteld omdat het gewoon te warm is, wat voor ons ook niet goed is. Een kleurtje hebben we wel al, maar het eerste laagje is er toch al bijna weer van, de eerste vervelling. Maar we hebben nog tijd genoeg om dat tweede laagje ook een mooi kleurtje te geven. En nu moet je niet denken dat we hier op ons dakterras lekker zonnen, want dat is eigenlijk echt niet mogelijk. Maar als we naar het stadje gaan of naar school gaan is dit te voet, dus op die manier krijgen we ons kleurtje wel.
We hebben ondertussen ook al ontdekt dat het niet ideaal is om wit te dragen aangezien het hier eigenlijk een redelijk ‘kale’ vlakte is en er dus overal stof is. Maar aan de andere kant maakt het niet altijd uit hoe wit het wit nog is .
Vandaag was een zeer warme dag, niet heel veel gedaan. Best dat er deze middag geen school was. Het is zeker 40 graden geweest. Er was wel wind maar jammer genoeg was het ook warme wind. Binnen blijven was dus de boodschap en wat proberen rusten want het zijn heel lange dagen geweest, en er zullen er nog lange volgen. Papa komt vaak maar laat thuis, en als hij thuis is dan is het thee-moment er. Die wil ik eigenlijk echt niet missen dusja, blijf ik maar op met Miet (de theezetster) en fien (de leutemaakster).
T is echt fijn hier, maar ook wel lastig. Het is nog zoeken naar een evenwicht tussen slapen en werken en school en 'vakantie'. Maar alles goed, nog altijd lekker eten, nog altijd niets vermagert en nog altijd dolle pret.
En uiteraard, om jullie nog wat jaloers te maken nog enkele beelden.
Safi en Bilie-boy aan zee
Een typisch vissersbootje op zee
Onze sexy brother: Bilie-boy
De mooie zon: voor degene die vergeten zijn hoe ze eruit ziet :)
Aisha en Safi aan zee :)
Safi an t genieten
Bilie dit: past jen op é :)
Zonsondergang waar ik nog altijd weg van ben, maar jammer genoeg niet altijd meer kan naar kijken aangezien we tot 19u les hebben en tegen dat uur de zon toch onder gaat. Maar het is niet onmiddellijk donker. Het kan zelfs dat het niet echt donker wordt want de maan heeft ook veel licht (maar daar is er nog geen foto van, komt wel.)
Een petite vergadering op ons zalig dakterras.
De propere voetjes van Aisha. Je kan je voeten 2 seconden proper houden, maar het stoort eigenlijk totaal niet. Leve blote voeten :)
In het internetcafé, waar ik me nu dus bevindt met de andere belgjes
Papa en Safi. Papa houdt alles goed in de gaten.
De lang verwachte foto: onze typische kledij. Het zat nog niet perfect, maar twas oke. Ondertussen is het aangepast, maar we moeten ze nog eens opnieuw passen.
Papa en Safi in het schildpaddeneiland
Een heel mooie boom: de baobab.
En tot onze grote verbazing hebben we schildpadden gezien in het schildpaddeneiland :)
Aisha en Safi on the run (zalig gewoon)
Geen woorden voor. Gewoon genieten.
Foto's van school komen later nog, heb dat nog niet echt durven vragen/nemen. Eerst wat integreren hé.
Zo, tot hoors
Groetjes
We zijn ondertussen al terug een paar dagen verder. Hier met de familie gaat het goed. We hebben een kleine vergadering gedaan om toch nog enkele afspraken duidelijk te maken met de groep. Dit was wel nodig want we leefden toch wat naast elkaar in het begin. De andere belgen hadden les, terwijl wij hier nog thuis zaten. En papa had het ook zeer druk. Door de vergadering weten we ergens ook beter wat er van ons verwacht wordt, wat we wel en niet mogen doen. Ook hebben we een goed gesprek gehad met de andere belgjes waardoor het nu eigenlijk echt heel leuk is. We hebben al enkele heel leuke momenten op zitten, veel gelachen.
We zijn ook naar de school geweest. Daar hebben we ons ‘lesrooster’ gekregen en het zullen drukke tijden worden. Selena en ik staan niet samen voor een klas, maar we hebben ook niet altijd dezelfde uren. Daardoor kan het zijn dat we nog andere klassen zullen observeren en helpen waar nodig. De lessen beginnen ’s morgens om 8uur. De lessen zijn per twee uur. Dus van 8u tot 10u is er een vak, dan van 10u tot 12u een ander vak (of voor ons dus een andere klas). Dan is er middagpauze om te eten. Dit doen we thuis aangezien de directeur dat zo wil. We denken zelfs dat we op school niet kunnen blijven eten. We moeten dan om 15u terug zijn om opnieuw 2 blokken van 2uur te geven. Van 15u tot 17u en van 17u tot 19u. Enkel de woensdag is het tot 12u. Ook de zaterdagmorgen moeten we les geven van 8u tot 12u. Eerst gingen we nog in een andere school de vrijdag- en zaterdagavond les moeten geven, maar aangezien het al een druk rooster is zal dit waarschijnlijk niet doorgaan. We zullen normaal gezien lesgeven aan alle jaren. We hebben wel gemerkt dat de school een heel hoog niveau behaald, dus denk ik dat ik de laatste twee jaar niet zal geven. Het is zo al moeilijk om alle begrippen en termen op een correcte manier te kunnen geven.
Het weekend was zoals gewoonlijk op het gemak. Wat langer slapen (indien mogelijk), wat boven op het dakterras rusten, even naar de stad, … We wilden nog naar de zee gaan, maar dit weekend is het er niet meer van gekomen. Wel zijn we om onze traditionele kledij geweest. Deze moeten nog eens terug naar de stikker want hier en daar zit het toch wel héél krap. Maar over het algemeen zijn we er wel tevreden over. Al is het niet dat we ze elke dag zullen dragen . Ze zijn heel warm en uiteindelijk zijn het heel andere kleren dan wat we gewoon zijn. Of toch zeker voor mij, zo een rok, het is wennen .
Zondag zijn we dan naar het schildpaddeneiland geweest. Dit is meer een reservoir waar ze schildpadden houden. Wel heel mooi om te zien en heel interessant, al begreep ik er niet zo heel veel van. En als je praat van, zondag = rustdag. Nee hoor, zondag = wasdag. Onze eerste washing, twas vermoeiend maar eigenlijk wel cava. Buiten dat Safi een redelijk grote blaas op haar duim heeft. Na onze wast heb ik nog wat met Miet geholpen. Ik moet toch ook zeggen dat m’n handjes een beetje pijn deden van het uitwringen.
Maandag dan de eerste schooldag, wat op zich wel best spannend was. En jawel hoor, spannend was het zeker. Het was nog wachten op de directeur en de professoren eer de lessen begonnen. We werden meegenomen naar een klas waar de directeur, Ismael, ons voorstelde. Het was mijn klas, een klas van 40 leerlingen, 6e jaar (dat staat gelijk aan het eerste middelbaar bij ons, de telling daar is gewoon omgekeerd, het franse systeem eigenlijk). De leeftijd van die leerlingen kan ik echt niet zeggen, volgens mij zijn ze ouder dan bij ons, maar ook niet allemaal. En toen begon het al, de leerkracht wiskunde was er blijkbaar niet, dus mocht ik onmiddellijk al les geven. Hoe ik dat zou doen, geen idee, maar die twee uren zijn toch maar mooi voorbij gegaan en ik denk (hoop) dat de leerlingen het snappen. Het is wel heel moeilijk om alle leerlingen te betrekken bij de les. Ook om te controleren of alle leerlingen wel noteren was het niet evident. Ik zei wel telkens dat ze alles moesten noteren, maarja…40 leerlingen, het is toch veel!! Ik had nog een tiental minuutjes over, dus dacht ik, waarom niet eens de getallen in het wolofs leren. Ik had ze al een keertje gelezen en gehoord, maar toch nog eens aan de leerlingen gevraagd. En jawel, ik kan ondertussen tot 20 tellen in het wolof’s. Met daarop mijn eerste applaus, best wel grappig allemaal .
Maar toch is het echt nog wennen en zoeken, het niveau is echt hoog, maar ik zal hier zeker heel veel bijleren!! In de namiddag was het een andere klas en kon ik toch eerst een les observeren. De klas zat echt bomvol, een 45 leerlingen. Het was een lokaaltje aan de grote baan, dus hoorde je constant lawaai en de auto’s passeren. Aangezien ik er ook ergens moest zitten moest een andere leerling er nog een stoel bijnemen. Die stond achteraan, maar eigenlijk veel te dicht bij de uitgang dat een klein trapje is. En ik dacht nog bij mezelf, die zal daar nog vallen en jawel, daar gingen zijn voeten in de lucht en lag hij buiten. De klas natuurlijk plat van ’t lachen, ik wist eerst niet goed als ik ook mocht lachen maar toen ik de leerkracht vooraan zag lachen kon ik ook niet meer. Nog iets heel vreemd voor ons, maar blijkbaar heel normaal is de gsm. Plots ging de gsm van de leerkracht af, en jawel, hij nam gewoon op, ging hem gaan zetten en belde toch zo een 5-tal minuutjes. Even later gebeurde terug hetzelfde, hij ging dan gewoon eventjes buiten staan. Voor ons best raar om te zien, maar blijkbaar heel normaal. Ook de leerlingen die komen en gaan wanneer ze willen. Sommigen vragen om naar het toilet te gaan, anderen zijn dan gewoon plots weg. Geen idee wat de bedoeling soms is. Nog iets grappigs is de absentielijst. Aangezien er minimum 40 leerlingen aanwezig zijn duurt dit wel eventjes. Maar alles gaat hier zo z’n gangetje, en zo gaan ook de lessen.
Na de les zijn we even gaan sporten, we hadden toch eens wat nood aan actie. Niet dat die actie hier gelijk staat aan de actie dat we in België zouden doen, maar we wilden toch iets doen. We hebben aan dn Billie-boy gevraagd als hij iets wilde doen. Wij wilden ergens een balletje trappen of gaan lopen aan zee, indien dat mogelijk was. Het is het laatste geworden, we moesten wel een andere kant op omdat er anders enkel maar rosten zijn en dus geen strand om op te lopen. Maar we hebben toch een stukje gevonden waar we konden lopen, al kwam het water al vlug opzetten. Maar in het water lopen was even leuk. Het deed echt goed om daar even te kunnen lopen en te kunnen genieten van de golven. We hebben dan nog even uitgeblazen op de rotsen en genoten van een zonsondergang en van de Afrikaanse vissers. Ik zei nog tegen Safi dat ik wel de Afrikaanse muziek miste. Jambé’s hebben we hier nog niet echt gezien of gehoord. Ook als de tv opstaat is het niet zo’n Afrikaanse muziek met zo’n schitterend ritme in. Meer rustige muziek allemaal. En toen kwamen de ‘vissers’. Ze waren met een hele boel aan het trekken aan een touw, Billie-boy ging er ook naartoe. Voor ons was het wel iets vreemd, we begrepen eerst niet goed wat er gaande was. Maar Billie zei dat het voor de vis was. Er was een net in het water, en wat verderop waren ze ook aan een touw aan het trekken. Op die manier trokken ze dat net naar zich toe. En het was echt zalig om hen bezig te zien. Ze waren aan het zingen en aan het trekken op het ritme. Echt zalig om dan toch plots zo’n Afrikaans ritme te hebben. En wij uiteraard meeklappen en Safi zei ‘Dat is een dansje waard’ en daar ging ze dan voor 2 seconden. Het was wel jammer dat we niet konden blijven om te zien hoeveel vis ze effectief vangen op die manier, want we moesten op tijd terug zijn voor het eten. Ook was het jammer dat mijn kodak net toen plat viel, maar aan de andere kant…zeker een reden om nog eens terug te gaan! En dan zullen we helpen trekken, nu konden we niet omdat we voor onze zak en dergelijke moesten zorgen. Er liep toch wel wat volk en wat kinderen dus konden we de zak niet zomaar alleen laten, wat hier trouwens nooit aan te raden is. Terwijl we daar zaten werden we ook even omsingeld door schaap-geiten. Ik weet niet goed welke dieren het zijn, voor schapen vind ik ze te lelijk en voor geiten missen ze dan hun ‘horens’. Er zaten ook hele kleintjes bij nog, die waren best koddig. Maar toen er meer en meer kwamen was het toch eventjes rondkijken waar ze allemaal liepen. Te dicht moesten ze nu ook niet komen . ’s Avonds dat eten en nog een thee’tje drinken. Miet zet die superlekker, echt top!! En dan bedje in met het gedacht eens goed te kunnen slapen want eigenlijk ben ik echt wel moe. Maar neen, t is dat nog altijd niet. Heb wel al nachten goed geslapen en zelfs door het lawaai van de moskee geslapen. Maar de laatste 2-3 nachten is het terug wat minder. Ons bed is ook niet echt ideaal, t is nog altijd zoeken om goed te liggen. En dan is er natuurlijk die moskee om 5uur, en dan duurt de ochtend eigenlijk echt soms héél lang. Om 5uur een eerste oproep, dan rond 6uur een tweede en vanaf 6.30 tot 7uur of langer is het gebed (gezang). Dat is eigenlijk maar 2uur, maar soms lijkt dat wel een eeuwigheid. En het is ook zo dat ik niet onmiddellijk de slaap terug kan vatten. En nu het school is moeten we ook rond 7uur opstaan, dus een ‘naduttie’ doen zit er niet meer in. ’s Middags hebben we wel even tijd, en indien het lukt doen we dan toch even een tukje.
De dinsdag was het terug vroeg opstaan en wat observeren en helpen waar kan. Ik denk dat we hier voornamelijk de manier van lesgeven wat kunnen ‘aanpassen’. Ze doceren hier voornamelijk, dus ik denk dat ik het wat creatiever zal proberen aan te pakken, alleen moet ik het materiaal nog vinden dan. De leerlingen zijn over het algemeen wel vriendelijk al kan dit erg uiteenlopend zijn. De ene klas is echt heel enthousiast terwijl de andere dan weer wat raar kijken. Er zijn al enkele leerlingen die onmiddellijk naar België willen komen, gewoon mee met ons. Anderen zijn dan weer verzot op de kettingen en bandjes. Ze vragen soms wel als ze iets mogen krijgen, maar het is niet dat ze je echt aanklampen ofzo. Sommige klassen zitten echt propvol, en dan moeten wij daar nog ergens bij, maar meestal zijn de leerlingen wel zo vriendelijk om een beetje op te schuiven. Zo had ik toch voor een halve bil plaats om te zitten, en dit voor twee uren. Met gevolg dat m’n rugje nu toch wat minder werkt. Maar over het algemeen valt het wel mee, t is heel moeilijk dat wel, maar we maken er het beste van. In school zijn we wel verplicht om onze knieën te bedekken, al heb ik gemerkt dat toch niet bij alle leerlingen hun knieën bedekt zijn. Maar uit respect doen we dat dus wel.
De zon doet ook flink zijn werk, het begint echt wel warm te worden. Deze middag is het echt bijna niet te doen om buiten te zitten of te lopen. Er is altijd wel wat wind, maar vandaag is het echt warme wind. We gingen kort na het eten aanzetten, maar we hebben dit toch wat uitgesteld omdat het gewoon te warm is, wat voor ons ook niet goed is. Een kleurtje hebben we wel al, maar het eerste laagje is er toch al bijna weer van, de eerste vervelling. Maar we hebben nog tijd genoeg om dat tweede laagje ook een mooi kleurtje te geven. En nu moet je niet denken dat we hier op ons dakterras lekker zonnen, want dat is eigenlijk echt niet mogelijk. Maar als we naar het stadje gaan of naar school gaan is dit te voet, dus op die manier krijgen we ons kleurtje wel.
We hebben ondertussen ook al ontdekt dat het niet ideaal is om wit te dragen aangezien het hier eigenlijk een redelijk ‘kale’ vlakte is en er dus overal stof is. Maar aan de andere kant maakt het niet altijd uit hoe wit het wit nog is .
Vandaag was een zeer warme dag, niet heel veel gedaan. Best dat er deze middag geen school was. Het is zeker 40 graden geweest. Er was wel wind maar jammer genoeg was het ook warme wind. Binnen blijven was dus de boodschap en wat proberen rusten want het zijn heel lange dagen geweest, en er zullen er nog lange volgen. Papa komt vaak maar laat thuis, en als hij thuis is dan is het thee-moment er. Die wil ik eigenlijk echt niet missen dusja, blijf ik maar op met Miet (de theezetster) en fien (de leutemaakster).
T is echt fijn hier, maar ook wel lastig. Het is nog zoeken naar een evenwicht tussen slapen en werken en school en 'vakantie'. Maar alles goed, nog altijd lekker eten, nog altijd niets vermagert en nog altijd dolle pret.
En uiteraard, om jullie nog wat jaloers te maken nog enkele beelden.
Safi en Bilie-boy aan zee
Een typisch vissersbootje op zee
Onze sexy brother: Bilie-boy
De mooie zon: voor degene die vergeten zijn hoe ze eruit ziet :)
Aisha en Safi aan zee :)
Safi an t genieten
Bilie dit: past jen op é :)
Zonsondergang waar ik nog altijd weg van ben, maar jammer genoeg niet altijd meer kan naar kijken aangezien we tot 19u les hebben en tegen dat uur de zon toch onder gaat. Maar het is niet onmiddellijk donker. Het kan zelfs dat het niet echt donker wordt want de maan heeft ook veel licht (maar daar is er nog geen foto van, komt wel.)
Een petite vergadering op ons zalig dakterras.
De propere voetjes van Aisha. Je kan je voeten 2 seconden proper houden, maar het stoort eigenlijk totaal niet. Leve blote voeten :)
In het internetcafé, waar ik me nu dus bevindt met de andere belgjes
Papa en Safi. Papa houdt alles goed in de gaten.
De lang verwachte foto: onze typische kledij. Het zat nog niet perfect, maar twas oke. Ondertussen is het aangepast, maar we moeten ze nog eens opnieuw passen.
Papa en Safi in het schildpaddeneiland
Een heel mooie boom: de baobab.
En tot onze grote verbazing hebben we schildpadden gezien in het schildpaddeneiland :)
Aisha en Safi on the run (zalig gewoon)
Geen woorden voor. Gewoon genieten.
Foto's van school komen later nog, heb dat nog niet echt durven vragen/nemen. Eerst wat integreren hé.
Zo, tot hoors
Groetjes
donderdag 18 februari 2010
Foto's
Blijkbaar lukt het wel, maar staat er maar 1 foto op. Tweede poging :)
Dit is 'Arthur' (babakar), logeert voor het moment bij ons maar vertrekt vandaag of morgen terug naar Dakar.
De mama Khadi (Gerda)
Dit is dn Billie-boy.
Nog wat sfeerbeelden/uitzichten/accomodatie
Dit is 'Arthur' (babakar), logeert voor het moment bij ons maar vertrekt vandaag of morgen terug naar Dakar.
De mama Khadi (Gerda)
Dit is dn Billie-boy.
Nog wat sfeerbeelden/uitzichten/accomodatie
Eerste foto's
Safi is ondertussen ook bezig met mails te versturen terwijl ik hier nog wat verder sukkel met de blog. Altijd tof om te sukkelen met pc's, thuis schiet er al niet veel van over en hier is het best ook wel grappig. Maar het lukt toch wel ongeveer. Terwijl Billie hier naast me wat staat te lachen. Gelukkig is dn Billie er nog, hij zorgt echt heel goed voor ons terwijl papa eigenlijk heel veel weg is.
Ik heb in een kader hiernaast het juiste adres gezet, voor de penliefhebbers. Maar het is totaal niet zeker als het zal aankomen of niet, want eigenlijk begrijpen we het systeem niet zo goed. Er is 1 postkantoor waar we de brieven moeten ophalen. Daar zijn dan verschillende 'kluisjes', vandaar de bp... Dus jullie mogen altijd proberen, maar of het zal lukken is ons een vraagteken.
Op naar de foto's nu, in de hoop dat dit zal lukken.
De vorige keer was het nog wat zoeken en sukkelen met het toetsenbord. Niet alle letters en tekens staan waar we ze gewoon zijn. Of staan helemaal niet waar ze eigenlijk aangeduid zijn. Het is ook wat zoeken hoe het allemaal wat werkt. Dinsdag hadden we ons er niet helemaal op voorzien om op internet te gaan, vandaar ook dat de vorige tekst misschien wat oppervlakkig was. Maar het is ook heel moeilijk om alles te onthouden en alles te typen. We moeten echt selecteren want uiteindelijk maken we hier heel veel mee, al doen we eigenlijk nog niets .
De eerste ontmoetingen met de familie verliep goed, het is handig dat Miet en Jozefien hier al wat hun weg weten, zo kunnen we hen soms wel eens iets vragen. Al is het in verband met enkele regels, het geld, enz. Het is wel wat raar voor ons soms dat zij al redelijk close zijn met de familie, terwijl wij nog moeten aftasten hoe alles wat werkt. Maar voor hen zal dit ook wel opnieuw een aanpassing zijn met twee Belgen erbij. Maar alles verloopt goed, we hebben al veel gelachen.
Ondertussen zijn we al een keer naar de zee geweest, die is echt heel mooi en rustgevend. Het is wel een heel stuk dat eigenlijk zonder zand is, maar enkel met stenen en rotsblokken. Daardoor is er dat ‘rustgevend’ geluid van water die tegen de rotsblokken slaat. We zaten op een rotsblok dicht bij het water wat te praten, zonder echt op de ‘golven’ te letten waardoor we na de eerste slag toch al wat nat waren. Maar in dit prachtig weertje was dit zeker geen enkel probleem.
Op zich hebben we nog niet veel gedaan, keer naar de stad geweest, hier een marktje bezocht, wat tv gekeken (met veel storing op) en wat ‘zonnen’ op het dakterras. De enige echte bezighouding die we hier hebben is zwaaien naar de kindjes die constant ‘toubab’ roepen (=blanke). Maar ze zijn eigenlijk echt heel lief, en totaal niet zo plakkerig en opdringerig als ik eerst dacht. Ook op de markt valt alles heel goed mee. Dit komt ook grotendeels omdat Billie alles goed in de gaten houdt. Het is wel uitkijken voor de auto’s, maar die toeteren wel als je in de weg staat. Zelfs door de markt rijden de auto’s, al is er amper plaats voor. Die ‘drukte’ is wel even wennen, maar eigenlijk best wel gezellig. Op zich is alles hier ook wel redelijk goedkoop. Alleen is het echt zoeken om gemakkelijk de omzetting naar euro’s te maken. Het lijkt alsof we echt heel veel geld uitgeven. Het is bijvoorbeeld voor een taxi 2000 frank. Maar dit is eigenlijk maar 3 à 4 euro. Het is zo dat 1 euro gelijk is aan 650 frank. We hebben ook wat fruit gekocht, en voor 2,5 kilo (bananen en appelsienen) hebben we ook iets van 4 euro betaald. Aangezien het verschil van euro’s en frank zo’n groot verschil is hebben we eigenlijk wel een ‘flater’ begaan. De eerste keer als we naar de bank gegaan zijn hebben we een 10000 frank afgehaald. Dit leek ons al heel veel, maar als we toen wat gingen rekenen bleek dit eigenlijk maar een 15-tal euro te zijn. Wetende dat we toch nog een nieuwe gsm-kaart met wat geld op moesten kopen…gevolg, we mochten de volgende dag opnieuw naar de bank. Deze keer toch iets meer afgehaald .
Ondertussen hebben we een eerste contact gehad met de directeur van onze school. Het is nu niet dat we al heel veel meer weten, maar toch al iets. Selena zal er Frans geven terwijl ik er Wiskunde zal geven. Het is wel jammer dat we niet samen kunnen staan en elkaar zo wat kunnen helpen. Aangezien mijn Frans nu ook nog altijd niet optimaal is. We moeten van maandag tot en met zaterdag werken in de ene school + de vrijdagavond en zaterdagavond nog ‘privéles’ geven in een andere school. Het zullen dus héél drukke tijden worden. Vrijdag zullen we een kijkje gaan nemen in de school en zullen we een ‘vergadering’ houden. Ze zeiden eerst dat we vrijdag ook al les gingen moeten geven, maar dit is wel heel moeilijk. Normaal gezien moeten we zaterdag beginnen. Maar ik heb de directeur uitgelegd dat mijn Frans nu niet zo super is, en normaal gezien mag ik de eerste week nog wat observeren en de professor assisteren. Maar het kan evengoed zijn dat ik tegen maandag toch ook al les moet geven. Dus vrijdag zullen we weer wat meer weten.
Gisterenavond zijn we dan gaan kijken om traditionele kledij te laten maken. Eerst een stofje gaan zoeken en daarna naar de naaier. Het is echt gek wat die mannen nog allemaal met de naaimachine kunnen. We hebben er beide een leuk stofje uitgekozen en zaterdag zullen we het resultaat zien. We proberen er dan ook enkele foto's op te zetten.
Ik heb hier nu maar 10 minuten tijd meer, en vind niet direct hoe ik foto's moet uploaden. Ik tracht straks toch nog wat foto's op de blog te plaatsen. Alleen duurt het wel lang om alles op te laden.
Nog enkele andere ‘leuke’ gebeurtenissen:
--> Douchen blijft voor het moment ook nog zoeken. De douche zelf werkt niet echt (of toch nog niet wanneer ik wilde douchen), en dat is toch wel iedere ochtend. Er zijn wel altijd enkele emmers gevuld met water, voor het geval de kraan helemaal niet meer zou werken. Meestal is het gewoon hoofd onder de kraan houden en zo wat proberen wassen. Of met een potje wat water scheppen en over je gieten. Maar op zich is dat allemaal geen probleem. Ook dat het water koud heeft stoort mij niet echt, aangezien het hier toch lekker warm is buiten.
--> Naar het toilet gaan is op zich niet echt een belevenis, dat verloopt tot nu toe nog allemaal zonder veel problemen. Wel is het “moeilijk” om met droge kleren uit de wc te komen aangezien ook de ‘douche’ daar is. Of de bril is kletsnat, of op de vloer staat nog wat water of de douche gaat aan het druppelen, … Om de wc door te spoelen werkt de sjas soms, anders is het met een potteke water te doen.
--> De natuurlijke wekker = de moskee. Om 5uur weergalmen de eerste gebeden door de straat. Wonder boven wonder, je wordt dat wel gewent. De derde ochtend heb ik er toch redelijk goed door geslapen, maar heel even wakker geworden. Terwijl ik de vorige dag nog dacht dat dit helemaal niet mogelijk was.
--> Met de auto op stap gaan is ook altijd een leuke belevenis, het is hier vaak wel millimeterwerk. En echt remmen voor de mensen doen ze ook niet, wel een keertje toeteren zodanig ze toch uit de kant gaan. Elke chauffeur moet ook wel genoeg van auto’s afweten, zoals onze papa. De auto is al twee maal stilgevallen.
--> Een tijdje zonder elektriciteit zitten ’s avonds, is op zich geen zo’n groot probleem, alleen moeten we ervoor zorgen dat we dan wel elk een zaklamp bij hebben (wat tot nu toe nog niet het geval is, Selena heeft er een, ik moet nog een gaan kopen)
--> Het ontdekken van kakkerlakken. Het zijn best nog grote beesten, op zich eigenlijk ook wel vies. Maar boven op onze kamer en in de living enzo hebben we er nog geen gezien. Enkel ’s avonds als we om brood gingen hebben we er enkele op straat gezien.
--> Het drinken van thee. De papa maakt op een speciale manier thee, op zich is het wel lekkere thee. We moeten er eigenlijk drie drinken na elkaar om de volledige smaak ervan te hebben. De eerste is bitter (die vind ik eigenlijk niet zo lekker, maarja, het moet er ook door), de tweede is al wat zoeter en de derde is echt top!!
--> Het eten is hier echt lekker, ik vrees dat ik niet echt zal vermageren, maar hoop ook om niet bij te komen. En anders, jah…we zullen wel zien. Tot nu toe nog niet echt iets heel pikants gehad, maar dat komt wel nog.
De eerste ontmoetingen met de familie verliep goed, het is handig dat Miet en Jozefien hier al wat hun weg weten, zo kunnen we hen soms wel eens iets vragen. Al is het in verband met enkele regels, het geld, enz. Het is wel wat raar voor ons soms dat zij al redelijk close zijn met de familie, terwijl wij nog moeten aftasten hoe alles wat werkt. Maar voor hen zal dit ook wel opnieuw een aanpassing zijn met twee Belgen erbij. Maar alles verloopt goed, we hebben al veel gelachen.
Ondertussen zijn we al een keer naar de zee geweest, die is echt heel mooi en rustgevend. Het is wel een heel stuk dat eigenlijk zonder zand is, maar enkel met stenen en rotsblokken. Daardoor is er dat ‘rustgevend’ geluid van water die tegen de rotsblokken slaat. We zaten op een rotsblok dicht bij het water wat te praten, zonder echt op de ‘golven’ te letten waardoor we na de eerste slag toch al wat nat waren. Maar in dit prachtig weertje was dit zeker geen enkel probleem.
Op zich hebben we nog niet veel gedaan, keer naar de stad geweest, hier een marktje bezocht, wat tv gekeken (met veel storing op) en wat ‘zonnen’ op het dakterras. De enige echte bezighouding die we hier hebben is zwaaien naar de kindjes die constant ‘toubab’ roepen (=blanke). Maar ze zijn eigenlijk echt heel lief, en totaal niet zo plakkerig en opdringerig als ik eerst dacht. Ook op de markt valt alles heel goed mee. Dit komt ook grotendeels omdat Billie alles goed in de gaten houdt. Het is wel uitkijken voor de auto’s, maar die toeteren wel als je in de weg staat. Zelfs door de markt rijden de auto’s, al is er amper plaats voor. Die ‘drukte’ is wel even wennen, maar eigenlijk best wel gezellig. Op zich is alles hier ook wel redelijk goedkoop. Alleen is het echt zoeken om gemakkelijk de omzetting naar euro’s te maken. Het lijkt alsof we echt heel veel geld uitgeven. Het is bijvoorbeeld voor een taxi 2000 frank. Maar dit is eigenlijk maar 3 à 4 euro. Het is zo dat 1 euro gelijk is aan 650 frank. We hebben ook wat fruit gekocht, en voor 2,5 kilo (bananen en appelsienen) hebben we ook iets van 4 euro betaald. Aangezien het verschil van euro’s en frank zo’n groot verschil is hebben we eigenlijk wel een ‘flater’ begaan. De eerste keer als we naar de bank gegaan zijn hebben we een 10000 frank afgehaald. Dit leek ons al heel veel, maar als we toen wat gingen rekenen bleek dit eigenlijk maar een 15-tal euro te zijn. Wetende dat we toch nog een nieuwe gsm-kaart met wat geld op moesten kopen…gevolg, we mochten de volgende dag opnieuw naar de bank. Deze keer toch iets meer afgehaald .
Ondertussen hebben we een eerste contact gehad met de directeur van onze school. Het is nu niet dat we al heel veel meer weten, maar toch al iets. Selena zal er Frans geven terwijl ik er Wiskunde zal geven. Het is wel jammer dat we niet samen kunnen staan en elkaar zo wat kunnen helpen. Aangezien mijn Frans nu ook nog altijd niet optimaal is. We moeten van maandag tot en met zaterdag werken in de ene school + de vrijdagavond en zaterdagavond nog ‘privéles’ geven in een andere school. Het zullen dus héél drukke tijden worden. Vrijdag zullen we een kijkje gaan nemen in de school en zullen we een ‘vergadering’ houden. Ze zeiden eerst dat we vrijdag ook al les gingen moeten geven, maar dit is wel heel moeilijk. Normaal gezien moeten we zaterdag beginnen. Maar ik heb de directeur uitgelegd dat mijn Frans nu niet zo super is, en normaal gezien mag ik de eerste week nog wat observeren en de professor assisteren. Maar het kan evengoed zijn dat ik tegen maandag toch ook al les moet geven. Dus vrijdag zullen we weer wat meer weten.
Gisterenavond zijn we dan gaan kijken om traditionele kledij te laten maken. Eerst een stofje gaan zoeken en daarna naar de naaier. Het is echt gek wat die mannen nog allemaal met de naaimachine kunnen. We hebben er beide een leuk stofje uitgekozen en zaterdag zullen we het resultaat zien. We proberen er dan ook enkele foto's op te zetten.
Ik heb hier nu maar 10 minuten tijd meer, en vind niet direct hoe ik foto's moet uploaden. Ik tracht straks toch nog wat foto's op de blog te plaatsen. Alleen duurt het wel lang om alles op te laden.
Nog enkele andere ‘leuke’ gebeurtenissen:
--> Douchen blijft voor het moment ook nog zoeken. De douche zelf werkt niet echt (of toch nog niet wanneer ik wilde douchen), en dat is toch wel iedere ochtend. Er zijn wel altijd enkele emmers gevuld met water, voor het geval de kraan helemaal niet meer zou werken. Meestal is het gewoon hoofd onder de kraan houden en zo wat proberen wassen. Of met een potje wat water scheppen en over je gieten. Maar op zich is dat allemaal geen probleem. Ook dat het water koud heeft stoort mij niet echt, aangezien het hier toch lekker warm is buiten.
--> Naar het toilet gaan is op zich niet echt een belevenis, dat verloopt tot nu toe nog allemaal zonder veel problemen. Wel is het “moeilijk” om met droge kleren uit de wc te komen aangezien ook de ‘douche’ daar is. Of de bril is kletsnat, of op de vloer staat nog wat water of de douche gaat aan het druppelen, … Om de wc door te spoelen werkt de sjas soms, anders is het met een potteke water te doen.
--> De natuurlijke wekker = de moskee. Om 5uur weergalmen de eerste gebeden door de straat. Wonder boven wonder, je wordt dat wel gewent. De derde ochtend heb ik er toch redelijk goed door geslapen, maar heel even wakker geworden. Terwijl ik de vorige dag nog dacht dat dit helemaal niet mogelijk was.
--> Met de auto op stap gaan is ook altijd een leuke belevenis, het is hier vaak wel millimeterwerk. En echt remmen voor de mensen doen ze ook niet, wel een keertje toeteren zodanig ze toch uit de kant gaan. Elke chauffeur moet ook wel genoeg van auto’s afweten, zoals onze papa. De auto is al twee maal stilgevallen.
--> Een tijdje zonder elektriciteit zitten ’s avonds, is op zich geen zo’n groot probleem, alleen moeten we ervoor zorgen dat we dan wel elk een zaklamp bij hebben (wat tot nu toe nog niet het geval is, Selena heeft er een, ik moet nog een gaan kopen)
--> Het ontdekken van kakkerlakken. Het zijn best nog grote beesten, op zich eigenlijk ook wel vies. Maar boven op onze kamer en in de living enzo hebben we er nog geen gezien. Enkel ’s avonds als we om brood gingen hebben we er enkele op straat gezien.
--> Het drinken van thee. De papa maakt op een speciale manier thee, op zich is het wel lekkere thee. We moeten er eigenlijk drie drinken na elkaar om de volledige smaak ervan te hebben. De eerste is bitter (die vind ik eigenlijk niet zo lekker, maarja, het moet er ook door), de tweede is al wat zoeter en de derde is echt top!!
--> Het eten is hier echt lekker, ik vrees dat ik niet echt zal vermageren, maar hoop ook om niet bij te komen. En anders, jah…we zullen wel zien. Tot nu toe nog niet echt iets heel pikants gehad, maar dat komt wel nog.
dinsdag 16 februari 2010
les premiers jours
Alles is vlot verlopen en we zijn goed aangekomen zonder veel vertraging. Ook de bagage is er allemaal geraakt. De papa en onze landgenoten stonden ons op te wachten.'s Avonds hebben nog rijstpap gegeten en onze eerste muggenbeten gekregen. Daarna zijn we gaan slapen en 's morgens vroeg wakker geworden door het gezang van de moskee over onze deur.
We hebben ondertussen een Senegalese naam gekregen, Ellen heet Aisha, Selena heet Safi. Wij hebben onze papa, mama en broer ook een belgische naam gegeven. Voornamelijk Bouba (onze grote broer) houdt van z'n naam, Billie(boy).
Gisteren hebben we ook al onze eerste panne gehad met de auto, wat hier heel normaal is. Ook de elektriciteit was 's avonds even weg. De eerste douches waren ook niet zonder problemen aangezien de douche niet werkt. We kunnen wel onze hoofd onder een kraantje houden, wat ook lukt.
Het weer is hier zeer goed, warm maar wel een afkoelend windje. Vanop ons dakterras hebben we zicht op zee en de ondergaande zon. 's Nachts zijn er ook heel veel schitterende sterren te bewonderen.
Deze middag komt de directeur naar ons huisje om te vergaderen.
Het eten is hier wel zeer lekker. We eten uit één kom, zitten daar gezamenlijk rond. wij krijgen eventueel wel een lepel of vork, maar kunnen evengoed met onze rechterhand eten.
Heel veel groetjes
Aisha en Safi
We hebben ondertussen een Senegalese naam gekregen, Ellen heet Aisha, Selena heet Safi. Wij hebben onze papa, mama en broer ook een belgische naam gegeven. Voornamelijk Bouba (onze grote broer) houdt van z'n naam, Billie(boy).
Gisteren hebben we ook al onze eerste panne gehad met de auto, wat hier heel normaal is. Ook de elektriciteit was 's avonds even weg. De eerste douches waren ook niet zonder problemen aangezien de douche niet werkt. We kunnen wel onze hoofd onder een kraantje houden, wat ook lukt.
Het weer is hier zeer goed, warm maar wel een afkoelend windje. Vanop ons dakterras hebben we zicht op zee en de ondergaande zon. 's Nachts zijn er ook heel veel schitterende sterren te bewonderen.
Deze middag komt de directeur naar ons huisje om te vergaderen.
Het eten is hier wel zeer lekker. We eten uit één kom, zitten daar gezamenlijk rond. wij krijgen eventueel wel een lepel of vork, maar kunnen evengoed met onze rechterhand eten.
Heel veel groetjes
Aisha en Safi
zaterdag 13 februari 2010
Bijna weg
Het is bijna zover, nog een nachtje slapen en we vertrekken.
Morgen in de voormiddag vertrekken we met de trein richting Brussel om dan met de TGV naar Parijs te gaan. Daar vertrekken we rond 16u met het vliegtuig naar Dakar. Iets na 21u zullen we daar aankomen (als alles goed gaat tenminste).
Het is nu nog vollop voorbereiden, en we hebben al een minder plezant iets gevonden. Jawel...valiezen maken. Het lijkt allemaal nog te doen, en het zal er wel inraken maar neen hoor, proppen...opnieuw beginnen...nog anders proberen steken...met gevolg, nog altijd bezig met inpakken. Nuja, dit hoort er nu eenmaal allemaal wel bij. En dingen vergeten zullen we zowiezo wel doen.
Een positief puntje is dan wel dat we vanavond nog eens goed zullen eten en daarbij nog zelf mogen kiezen :). Bij Ellen is het biefstuk-friet met champignonsaus (njam).
Dus nog even en je kunt een eerste bericht vanuit Senegal lezen.
Wij zijn in elk geval benieuwd!!
Morgen in de voormiddag vertrekken we met de trein richting Brussel om dan met de TGV naar Parijs te gaan. Daar vertrekken we rond 16u met het vliegtuig naar Dakar. Iets na 21u zullen we daar aankomen (als alles goed gaat tenminste).
Het is nu nog vollop voorbereiden, en we hebben al een minder plezant iets gevonden. Jawel...valiezen maken. Het lijkt allemaal nog te doen, en het zal er wel inraken maar neen hoor, proppen...opnieuw beginnen...nog anders proberen steken...met gevolg, nog altijd bezig met inpakken. Nuja, dit hoort er nu eenmaal allemaal wel bij. En dingen vergeten zullen we zowiezo wel doen.
Een positief puntje is dan wel dat we vanavond nog eens goed zullen eten en daarbij nog zelf mogen kiezen :). Bij Ellen is het biefstuk-friet met champignonsaus (njam).
Dus nog even en je kunt een eerste bericht vanuit Senegal lezen.
Wij zijn in elk geval benieuwd!!
woensdag 10 februari 2010
Bedankt
Wij willen iedereen nog eens bedanken die ons tot nu toe al hebben gesteund.
Dit voor de aankoop van pannenkoeken. We hadden niet verwacht dat we zoveel kilo's gingen bakken, maar voor het project hebben we dit met plezier gedaan.
Ondertussen is ook de spaghetti-avond achter de rug. We hadden gehoopt op een 100 man, maar dit werden er uiteindelijk 160. Heel wat meer dan we zelf hadden durven hopen. Ook aan allen een dankjewel hiervoor. Aan de rechterkant staan een aantal foto's van de avond. Je kan ze gewoon aanklikken en dan kan je ze groter zien. En de foto's spreken voor zich, een geslaagde avond was het wel. Lekker eten, veel volk, een goed sfeertje en uiteraard werden ook de beentjes even uitgeslaan op de dansvloer.
Nu is het druk voorbereiden maar vooral uitkijken naar zondag. Het avontuur mag beginnen.
Dit voor de aankoop van pannenkoeken. We hadden niet verwacht dat we zoveel kilo's gingen bakken, maar voor het project hebben we dit met plezier gedaan.
Ondertussen is ook de spaghetti-avond achter de rug. We hadden gehoopt op een 100 man, maar dit werden er uiteindelijk 160. Heel wat meer dan we zelf hadden durven hopen. Ook aan allen een dankjewel hiervoor. Aan de rechterkant staan een aantal foto's van de avond. Je kan ze gewoon aanklikken en dan kan je ze groter zien. En de foto's spreken voor zich, een geslaagde avond was het wel. Lekker eten, veel volk, een goed sfeertje en uiteraard werden ook de beentjes even uitgeslaan op de dansvloer.
Nu is het druk voorbereiden maar vooral uitkijken naar zondag. Het avontuur mag beginnen.
Abonneren op:
Posts (Atom)
