Home sweet home

Terug een weekje thuis en heel veel buiten werken gebeurd er niet. Woensdagavond zijn we rond 20u thuisgekomen, de andere Belgjes en papa luc (papa van miet) hadden die nacht hun vlucht. Dus was het plots toch allemaal wat rap gegaan. Aangezien er geen eten in huis was, waren we verplicht om uit eten te gaan. Wat we uiteraard wel héél jammer vonden, want zo konden we nog eens genieten van een pizza of een spaghetti bolognaise :p. Er was wel nog een klein probleempje eens weer thuis, er was welgeteld 1 stoel aanwezig en 2 matrassen. De twee matrassen waren voor ons, maar 50 centimeter moest voor ons kijken en dus had hij geen matras. Want papa’tje zou pas na 1-2 uur thuis zijn. Oplossing: eerst gezellig nog een filmpje op de laptop kijken met 50 centimeter tussen ons in. En dan ook zo nog even ‘slapen’ tot papa’tje er was. Het waren best wel 2 heel vermoeiende en lange dagen, maar het werk ging uiteraard wel door. Donderdag dan terug volle bak aan het werk, tekeningen maken, spelletjes afwerken, ruimtefiguren maken, … héél wat werk dus voor nog een korte tijd. Ook het aangekochte materiaal moet geteld en gesorteerd worden, de kast is besteld en voor de materiaalboxen zijn er wat problemen, maar hopelijk komt dat ook gauw in orde. Graag willen we die zaterdag toch hebben zodanig we maandag kunnen beginnen met dat uit te leggen, ook de werking van de geodriehoeken, enzoverder. Maar zonder boxen kunnen we dus nog niet veel beginnen, dus het is wel wat achter papa’tje zitten, hij is zeer vergeetachtig. Maar het zal ook wel op z’n Senegalese manier in orde komen. Wel hebben we op school gemerkt dat er terug op de muren zijn geschreven, tot onze grote spijt. Ook dat er geen blad ging, wat de directeur ons beloofd had. De verantwoordelijke had blijkbaar wel in een paar klassen geweest. Maar we vonden het dus onze plicht om zelf bladen op te hangen en dan zelf nog eens in alle klassen rond te gaan. Sommigen begrepen het, anderen hadden een heel ongepaste reactie. Ze begonnen gewoon te lachen, ofja, je zag dat het eigenlijk niet zo heel veel nut heeft. Maar het is aan hen om te tonen wat ze nog willen, en hopelijk hebben ze toch een beetje respect. We hebben hen gezegd dat we vandaag nog eens gingen controleren, en als het niet in orde was dat ze geen decoratie meer kregen. Of ze er echt oor naar hadden is me nog een vraagteken, maar tot nu toe zijn de lokalen toch terug ‘proper’. Hopelijk zitten de leerkrachten er ook wat achter, en geven ze een opmerking wanneer ze het zien. Want ook daar weten we niet goed van wat te verwachten. Het is heel moeilijk om iets te bereiken met z’n allen. We wilden ook een moment met alle leerkrachten om eens alles goed uit te leggen en hen te zeggen dat het ook hun taak is om ervoor te zorgen, maar dat gaat al niet door. We moeten het gewoon allemaal aan de directeur zeggen en die zal dat dan wel rondzeggen. Het is dus allemaal een beetje een vraagteken voor het moment wat we effectief kunnen bereiken met hen. Daarom willen we ook maandag al kunnen rondgaan met het materiaal en alles in z’n werking stellen, zodanig we zelf nog een week kunnen controleren of alles wel in acht genomen wordt. Zo niet, zullen we toch moeten kijken om enige sanctie te kunnen geven. Hopelijk komt het allemaal niet zo ver, hebben de leerlingen respect en hebben de leerkrachten oog voor de dingen. Ergens zijn ze wel blij met wat ze krijgen, maar aan de andere kant heb ik toch het gevoel dat het allemaal vlug zal weg zijn. Hopelijk is het niet zo en kunnen we nu toch een beginnende vernieuwing in die school brengen. In de hoop dat er volgend jaar dan terug mensen daar naartoe kunnen gaan om verder te helpen waar nodig. Dus bij deze, als er leerlingen van het tweede jaar Baso zijn die m’n blog volgen…je mag altijd vragen stellen als je geïnteresseerd bent in het project. Het was echt moeilijk om een begin te zien, maar nu beseffen we dat er daar nog heel veel gedaan kan worden, maar dat is niet mogelijk door 2 mensen. Dus hopelijk komt er vervolg aan de ‘uitwisseling’.
Het weekend was ook nog goed doorwerken, maar zondag toch even besloten om naar de zee te gaan. Het was nodig om er even tussenuit te zijn. Al was het zaterdag wel een héél leuke dag met héél lekker eten. Onze eigenlijke mama was er niet, en we hadden een soort ‘vervang-mama’. En zij deed heel goed haar best, en we hebben echt heel lekker gegeten en heel veel gelachen. Ze bleef ook slapen ’s avonds en zo hadden we ook een heel leuke avond met haar, papa en onze ami. En als ze hoorde dat we zondag naar zee wilden, zei ze onmiddellijk dat we maar naar haar moesten gaan, want zij woont dicht bij de zee. Dus zondag rond 15u vertrokken naar daar, ze werkt in een huis dat vlakbij de zee ligt, en we mochten daarheen gaan. Het was echt een supermooi huis, zicht op zee, eigenlijk jah…achterdeur open en je kon pootje baden. Echt mooi en rustgevend, iets wat we nodig hadden. Zo zijn we volgende week zondag opnieuw uitgenodigd daar, maar dan voor een hele dag. Hier nog ontbijten en dan naar daar gaan en er dan weer even van genieten hé. En als verrassing zullen we dan pannenkoekjes bakken (in de hoop dat het lukt :p), dat zal zeker smaken! Zondagavond terug thuis had papa een surprise voor ons, hij ging het eten maken. Het was ri au lit, maar papa had in de week al gezegd dat niet alle ri au lit hetzelfde is en dat hij een speciale truc la heeft. Dus die avond stond papa in de keuken, met de deur op slot, want we mochten de truc la (nog) niet zien. Terwijl mama het die dag eigenlijk al wat verklapt heeft, maar het was nog niet volledig dat. Maar het was dus een ri au lit à la papa…dan ook ri au papa genoemd. Het was een ‘rare’ rijst, ronde bolletjes ofzoiets, maar ook wel lekker. En dan de yoghurt en normale ingrediënten, maar papa z’n truc la waren bananen en ananas erin. Echt ook weer om van te smullen, zo hadden we twee dagen ons buikje meer dan vol kunnen eten, en ergens voelden we dat ook wel dat we zo’n maaltijden niet echt meer gewend waren. En maandag stond er dan opnieuw een werkdag voor de deur. Zondag na het eten nog alles even overlopen en dan niet te laat het bedje in. Natuurlijk na alle ups moet er wel weer een down komen en zo kwam dinsdag de pijn in de rug en nek terug opspelen wat het allemaal wel heel lastig voor me maakt. Ondertussen heeft Bouba aan de dokter gevraagd of hij iemand kent die eens naar m’n rug en nek kan kijken, en zo stond er woensdag weer een ochtendje dokter op het menu. Altijd een heel gezellig uitstapje (kuch), maar het is echt wel nodig, want op die manier worden het nog een twee heel lange en zware weken. En aangezien er heel veel werk is, mag ik niet teveel tijd verliezen met te ‘rusten’. De dagen worden hier ook warmer en zo ook de nachten, dus het is eigenlijk best wel moeilijk om nog eens een goede (lange) nachtrust te hebben. Dus in de voormiddag naar de dokter, maar die kent niet echt iets van rug of dergelijke, hij heeft dan een kinesiste gebeld en in de namiddag (avond) konden we naar daar gaan. Het was een Italiaanse en ze wist wel wat ze deed, het deed me echt heel goed. Een uurtje genieten en echt relaxed terugkomen, net wat ik nodig had. Niet dat het wonderen heeft verricht, maar het deed wel deugd en nu kan ik toch wel weer even verder, al is het niet altijd even gemakkelijk. Maar we blijven genieten, lachen, werken en nog wat lachen, thee’tjes maken en drinken, nog wat werken en eventueel toch eens een filmpje kijken. Als er elektriciteit is tenminste, want we hadden nog tijdens de inleefreis gezegd dat we eigenlijk niet konden klagen over water en elektriciteit in het huis hier. Maar in dat weekje nu is er al heel veel watertekort en elektriciteitpannekes geweest, dus toch ietwat te vroeg gejuicht. Maar allemaal geen probleem, net op tijd komt er water. En elektriciteit is uiteindelijk bijzaak…enkel nodig om gsm’s of laptop of … op te laden. Voor de rest is er niet echt elektriciteit nodig, vaak is het zelfs gezelliger zonder elektriciteit als met. De tv speelt hier anders hele dagen, veel te luid en vaak met heel onnozele dingen, dus soms ka het wel eens op onze zenuwen werken. Al was er zaterdagochtend een lichtpuntje, het was jungle book op tv…en met een broodje in de hand, ogen gericht op de tv en papa’tje die af en toe eens lachte, best wel grappig. Maar we proberen er dus wel nog het beste van te maken en tussen het werk (en de pijntjes) door te genieten en ons te amuseren. Al is het natuurlijk wel heel wat stiller zonder de andere Belgjes, en weten we ook niet altijd hoe we de anderen kunnen animeren aangezien we dan wel aan het werk zijn. Maar we zoeken een evenwicht tussen werken en ‘rusten’. Het zal allemaal heel vlug voorbij gaan nu, nog twee weekjes en we staan daar terug in het koude belgenlandje, terwijl ik me nog altijd zie aankomen in Dakar, waar de andere twee ons opwachtten met papa’tje. De tijd gaat toch snel! Maar uiteraard zullen we ook blij zijn om iedereen terug te zien, al zal het gemis van het leventje hier zeker ook wel nog komen dan. Maar dat is allemaal voor binnen een twee weken, nu dus nog genieten en ons werk afwerken!
Aangezien er dus niet zo héél veel gebeurd is, zijn er ook niet zoveel foto’s, maar hier toch enkele ‘sfeerbeeldjes’.

HUIS AAN ZEE







dus een heel shiek huis met echt heel leuke plaatsen, jammer van de poussière of kzat al onmiddellijk in de zalige zitzakjes. De laatste foto was onze tijdelijke mama, en zondag gaan we dus terug naar dat huisje, echt héél gezellig.

SCHOOLWERK
wat ruimtefiguren maken
en onze ami wilde ook werken, geen probleem. Balpennen markeren lukt wel nog! Echt grappig hoe geconcentreerd dat hij bezig was.
ruimtefiguren, waar er nog enkele van moeten gemaakt worden.
allemaal met een truc la zodanig het los kan, en de ontwikkeling gezien kan worden. Ook om op te bergen is het heel handig.




heel wat tekeningen die in achtvoud gemaakt (moeten) worden om in alle lokalen een te kunnen hangen. Dit kan gebruikt worden als inleiding op vlakke figuren, evenweidige rechten, snijdende rechten, ...



En heel wat schoolmateriaal. Het is nu nog wachten op de kast en de materiaalboxen om alles af te geven.

ANDERE
uiteraard was er ook wel nog wat tijd voor ontspanning
dit is dus 50centimeter voor wie hem vergeten was. Een en al spier :p.
mama wilde ons ook even beide op een been hebben, maar echt goed doorzitten durfden we toch niet. En hier mama'tje zonder pruik maar met foular.

en ik met pruik van mamie :D, nu weten we ook weer hoe we met bruin krulhaar zouden staan (helemaal niet dus)
papa in z'n supersexy gele training? Hij kwam thuis met de woorden: iedereen noemt me een banaan :D. Ma t is zo mooi!!
Op een feesje, best wel koddig, al zeg ik het zelf :)

Hier zie je dan een witte worst tussen een aangebrand broodje, of zoiets :D


Zo, mijn tijd is weer om, maar alles staat er deze keer toch op. Ik zou zeggen, tot binnenkort.