Zo, we zijn terug in het koude Belgenlandje. Al moet ik toch zeggen dat de eerste twee dagjes wel mee vielen. We hadden toch wat het zonnetje mee gebracht.
Veel kan ik niet echt zeggen. Wel dat het een hele belevenis was en dat ik dit nooit zal vergeten. Alles zal nog z'n plaatsje moeten krijgen, en missen zal ik het zeker! Het is nu ook nog ferm wennen om terug te zijn, de luxe die we hier toch hebben, de rush, het uur, ... Maar ook dat zal wel weer wennen, al doet het toch wat raar.
We hopen dat de school daar ons materiaal goed gebruikt en er ook de controle op na houdt. En dan hopen we uiteraard ook dat er volgend jaar misschien een opvolging kan zijn.
Alvast bedankt voor het volgen van onze blog, hopelijk heb je er iets aan gehad.
Groetjes
zondag 16 mei 2010
zondag 9 mei 2010
Ceremonie
Eerst even beginnen met foto’s van de kast en de materiaalboxen.
Woensdag was het een lange en vermoeiende dag, maar het was zeker en vast wel de moeite waard. We hebben samen met de leerlingen doeken geschilderd om achteraf als decoratie in de klassen te hangen. Rond 10u waren we klaar met de voorbereiding.
En dan konden er 5 klassen beginnen, al was het wel wat krap. Maar dat zijn ze hier wel gewoon, dus dat lukte allemaal wel. Maar we hadden niet verwacht dat de leerlingen al met ideeën gingen afkomen, sommigen hadden zelfs al een getekend blad bij. En ze namen hun tijd ervoor, eerst met potlood tekenen en meten, het was echt leuk om te zien. Alleen hadden we erop gerekend dat ze binnen een uur wel klaar gingen zijn zodanig de andere 5 klassen in het volgend uur konden schilderen. Al vlug hadden we door dat dit niet ging lukken en hebben we toch twee lokalen ingepalmd en beetje a l’improviste tewerk gegaan.
Ook dat lukte en zo waren alle doeken toch tegen 14uur geschilderd. Daarna vlug even naar huis om te eten om dan terug te keren naar school. We moesten namelijk nog opruimen en wilden dan ook de doeken al ophangen aangezien het donderdag/vrijdag/zaterdag ceremonie was in de school. Dus na een vlugge hap terug gegaan en alle decoratie in de klassen gehangen. Zo ook de ‘wiskundige’ tekeningen. We zijn eigenlijk wel tevreden over het resultaat. Het heeft de lokalen toch wat meer kleur. Oordeel zelf even…
Rond een uur of 5 waren we dan thuis, waarna we even konden uitrusten. ’s Avonds stond er namelijk een feestje op het menu, want onzen ami was jarig die dag. Hij was in elk geval in z’n nopjes, ’s ochtends vroeg al aan het zingen en aan het dansen. Echt wel weer grappig om te zien, jis zo grappig. En hij had na de stage een nieuwe gsm gekregen waar het liedje bonne aniversaire (of: busboudellosie moner) op stond. En sinds die eerste dag (dus een goede twee weken voor z’n verjaardag) was dat het liedje wanneer hij moest gaan bidden. En hij ging dat laten staan tot de dag van z’n verjaardag, en zo was het ook. En op de dag van z’n verjaardag deed hij het dan ook niet uit, maar liet het 4-5 (of meer) keer na elkaar spelen, echt wel grappig. En dus ’s avonds, we hadden gezegd aan papa’tje en onze ami dat ze rond 19u thuis moesten zijn (we weten dat dit toch nooit lukt, dus tegen dat we dan effectief weg zijn). Papa’tje was eigenlijk heel de middag thuis gebleven, dus dat vormde voor een keertje geen probleem. En kmoet zeggen, onzen ami was ook nog mooi op tijd, het was groot 19u30…dus beter dan we hadden verwacht. Nuja, dan moesten ze wel nog beide douchen, gelukkig zijn er twee douches aanwezig, en ik denk dat we een uur later toch vertrokken zijn om een hapje te eten. Met als resultaat een supergezellige avond, een emotionele papa en een supercontente ami. Het was echt heel leuk, over vanalles gepraat, en dan ook wat tot besef gekomen dat het bijna gedaan is eigenlijk (spijtig, spijtig). En we hebben dan ook van de gelegenheid gebruik gemaakt om nog een cadeautje te geven aan de ami, en uiteraard ook aan onze papa om hem eens te bedanken voor alles. En daar kreeg hij het toch wel even lastig…echt ergens heel raar om te zien. Het was zo net niet wenen, maar als hij ging beginnen was ik zeker ook vertrokken. Maar dan nog heel leuk gesprek gehad, en dan nog met de auto door stad gereden (terwijl we helemaal niet door het stad moesten). Met de raampjes open, al zingend, zodanig iedereen wist dat onze ami jarig was. En eens thuis zei dn ami…kijk, da verdiend een dansje, en daar ging hij aan het dansen. Papa’tje was wat op de tafel aan het tokkelen, en aangezien we hier toch een klein djembé’ke hebben, zei ik tegen papa, neem een jambéke en tokkelt daar beetje op. En zo was het nog een klein feesje thuis, met nog een thee-zettingske. Een zeer vermoeiende maar geslaagde dag, en met een tevreden papa en ami, zijn we dan ook tevreden ons bedje ingekropen.
Donderdag stond er dan ook weer een en ander op het programma, normaal gezien toch. Maar onzen Billie-boy kwam niet opdagen. We gingen normaal gezien een publieke school bezoeken in de voormiddag, en in de namiddag naar het voetbaltornooi gaan kijken. Maar papa wist niet waar het was, en we konden de leerkracht niet tijdig bereiken om het te vragen. Ook billie-boy was onbereikbaar, zelfs mama en 50cm wisten niet waar hij was. En zo hebben we dus de publieke school moeten afzeggen en is het verzet naar volgende week donderdag (jawel, onze vertrekdag). Het was dus best wel een frustrerende dag, omdat we niets wisten en omdat billie-boy normaal gezien voor ons moest zorgen. In de namiddag zijn we dan naar een voetbalplein gegaan met ons papa’tje, jammer genoeg was het daar dus blijkbaar niet en wisten we niet waar het was. We konden jammer genoeg ook niemand bereiken om het te vragen, dus zijn we dan pas tegen 19u naar school gegaan waar we de winnende ploeg aan troffen. Iedereen met dezelfde vraag, waar was je…jah, op het misse terrein blijkbaar. Dus echt wel ergens een beetje baaldag omdat we uiteindelijk alles gemist hebben. Gelukkig kunnen we volgende week nog naar de publieke school, want zo’n school wil ik toch wel eens gezien hebben. En ’s avonds kwam hij dan doodleuk binnen enja, dan even proberen praten, maar jammer genoeg lukt dat niet zo goed met hem. Dan toch maar wat vroeger bedje in om nog verdere ‘conversatie’ te vermijden.
Vrijdag konden we even uitrusten en in de vooravond was het dan groot feest. Er was Sabaar op school met daarbij ook de gepaste dansjes. Er kwam ook een gekende danseres dansen, alleen vonden wij dat ze maar meer show had dan dansprésances. Maar blijkbaar vond ze de spelers niet zo goed en was het daarom dat ze niet zoveel deed…en zo was ze na een halfuurtje alweer weg.
Oja, nog een detaille dat we ondertussen al gewoon zijn. Om 16u ging het normaal beginnen, we zijn tegen 17u gegaan en tegen rond 18u30 is het ongeveer begonnen. Het kwam allemaal wel wat traag op gang, normaal gezien als er gespeeld wordt zijn er wel enkelingen die een dansje durven wagen, maar hier was dit niet het geval. En jawel, je kunt het al raden, plots moesten de toubabs komen…en daar gingen we dan voor een plaatselijk dansje dat “guana” heet. Best wel moeilijk, maar we hebben toch maar even met ons lekker kontje geschud en ze vonden dat allemaal wel grappig en zo zijn de anderen toch ook beginnen dansen. En eens het weer wat stilviel mochten we nog eens gaan, maar dan om geld te geven..typisch maarja, het was wel een leuke avond. Rond 21u zijn we dan naar huis gegaan, want we begonnen toch honger te krijgen. En dan opnieuw niet telaat bedje in want zaterdag stond er weer een drukke dag te wachten.
Zaterdag, raar maar waar, hebben we ons een beetje verslapen. Normaal gezien moesten we rond 10u in school zijn, maar we hebben pas om 9u30 naar onze gsm gekeken en dan toch even in een rush opgestaan. Maar eens we aan tafel zaten te ontbijten wisten we ergens toch dat we ons niet moesten haasten…senegalees uur, kwam dat zeker inorde. Ook papa’tje zei direct, oh…das niet erg, t is maar een ceremonie en tzal zeker nog niet begonnen zijn. Om 10u30 waren we daar dan en jawel, rond 11u30 – 12u is het dan pas begonnen. Het was deze keer wel wat heel lang wachten, maar eens ze eraan begonnen waren was het wel eens leuk om te zien. Er was een stukje heel officieel, enkele diploma-uitreikingen voor de goede leerlingen, bedanking voor ons en het materiaal overhandigen. Maar er was ook plaats voor muziek, dans, zang (play-back), toneel, … Heel leuk. Om 16u hebben we dan eindelijk ons middagmaal kunnen eten, honger hadden we in elk geval wel. Daarna nog wat werken voor school, waaronder stukje blog typen en foto’s selecteren. En dan staat er ’s avonds nog een groot feest te wachten, een soort bal. We worden daar maar om middernacht verwacht, dus zal het ervoor nog wat rusten zijn.
Zondag is het dan ‘repos-dag’
Extra
Pannenkoekjes gebakken, en ze smaakten zeker!
Zo zag onze pla eruit als frituur 'even geduld', helemaal geen geduld had :).
Waarschijnlijk was dit ook de laatste keer dat er iets op de blog kwam. Maandag/dinsdag en woensdag zijn nog heel drukke dagen. We willen aan alle klassen nog eens duidelijk het systeem van de boxen uitleggen. Zo ook het gebruik van een geodriehoek. Daarnaast moeten alle spelletjes ook nog uitgelegd worden, we zullen deze dan ook in enkele klassen spelen. En donderdag gaan we dan nog naar een publieke school, dus heel veel tijd zal er niet meer overschieten. Misschien woensdagmiddag nog even, maar reken er dus niet teveel op aangezien we ultiem van onze laatste daagjes willen genieten!
Groetjes daar, en oja…probeer er toch voor te zorgen dat het daar binnen een weekje wat beter weer is hé :).
Woensdag was het een lange en vermoeiende dag, maar het was zeker en vast wel de moeite waard. We hebben samen met de leerlingen doeken geschilderd om achteraf als decoratie in de klassen te hangen. Rond 10u waren we klaar met de voorbereiding.
En dan konden er 5 klassen beginnen, al was het wel wat krap. Maar dat zijn ze hier wel gewoon, dus dat lukte allemaal wel. Maar we hadden niet verwacht dat de leerlingen al met ideeën gingen afkomen, sommigen hadden zelfs al een getekend blad bij. En ze namen hun tijd ervoor, eerst met potlood tekenen en meten, het was echt leuk om te zien. Alleen hadden we erop gerekend dat ze binnen een uur wel klaar gingen zijn zodanig de andere 5 klassen in het volgend uur konden schilderen. Al vlug hadden we door dat dit niet ging lukken en hebben we toch twee lokalen ingepalmd en beetje a l’improviste tewerk gegaan.
Ook dat lukte en zo waren alle doeken toch tegen 14uur geschilderd. Daarna vlug even naar huis om te eten om dan terug te keren naar school. We moesten namelijk nog opruimen en wilden dan ook de doeken al ophangen aangezien het donderdag/vrijdag/zaterdag ceremonie was in de school. Dus na een vlugge hap terug gegaan en alle decoratie in de klassen gehangen. Zo ook de ‘wiskundige’ tekeningen. We zijn eigenlijk wel tevreden over het resultaat. Het heeft de lokalen toch wat meer kleur. Oordeel zelf even…
Rond een uur of 5 waren we dan thuis, waarna we even konden uitrusten. ’s Avonds stond er namelijk een feestje op het menu, want onzen ami was jarig die dag. Hij was in elk geval in z’n nopjes, ’s ochtends vroeg al aan het zingen en aan het dansen. Echt wel weer grappig om te zien, jis zo grappig. En hij had na de stage een nieuwe gsm gekregen waar het liedje bonne aniversaire (of: busboudellosie moner) op stond. En sinds die eerste dag (dus een goede twee weken voor z’n verjaardag) was dat het liedje wanneer hij moest gaan bidden. En hij ging dat laten staan tot de dag van z’n verjaardag, en zo was het ook. En op de dag van z’n verjaardag deed hij het dan ook niet uit, maar liet het 4-5 (of meer) keer na elkaar spelen, echt wel grappig. En dus ’s avonds, we hadden gezegd aan papa’tje en onze ami dat ze rond 19u thuis moesten zijn (we weten dat dit toch nooit lukt, dus tegen dat we dan effectief weg zijn). Papa’tje was eigenlijk heel de middag thuis gebleven, dus dat vormde voor een keertje geen probleem. En kmoet zeggen, onzen ami was ook nog mooi op tijd, het was groot 19u30…dus beter dan we hadden verwacht. Nuja, dan moesten ze wel nog beide douchen, gelukkig zijn er twee douches aanwezig, en ik denk dat we een uur later toch vertrokken zijn om een hapje te eten. Met als resultaat een supergezellige avond, een emotionele papa en een supercontente ami. Het was echt heel leuk, over vanalles gepraat, en dan ook wat tot besef gekomen dat het bijna gedaan is eigenlijk (spijtig, spijtig). En we hebben dan ook van de gelegenheid gebruik gemaakt om nog een cadeautje te geven aan de ami, en uiteraard ook aan onze papa om hem eens te bedanken voor alles. En daar kreeg hij het toch wel even lastig…echt ergens heel raar om te zien. Het was zo net niet wenen, maar als hij ging beginnen was ik zeker ook vertrokken. Maar dan nog heel leuk gesprek gehad, en dan nog met de auto door stad gereden (terwijl we helemaal niet door het stad moesten). Met de raampjes open, al zingend, zodanig iedereen wist dat onze ami jarig was. En eens thuis zei dn ami…kijk, da verdiend een dansje, en daar ging hij aan het dansen. Papa’tje was wat op de tafel aan het tokkelen, en aangezien we hier toch een klein djembé’ke hebben, zei ik tegen papa, neem een jambéke en tokkelt daar beetje op. En zo was het nog een klein feesje thuis, met nog een thee-zettingske. Een zeer vermoeiende maar geslaagde dag, en met een tevreden papa en ami, zijn we dan ook tevreden ons bedje ingekropen.
Donderdag stond er dan ook weer een en ander op het programma, normaal gezien toch. Maar onzen Billie-boy kwam niet opdagen. We gingen normaal gezien een publieke school bezoeken in de voormiddag, en in de namiddag naar het voetbaltornooi gaan kijken. Maar papa wist niet waar het was, en we konden de leerkracht niet tijdig bereiken om het te vragen. Ook billie-boy was onbereikbaar, zelfs mama en 50cm wisten niet waar hij was. En zo hebben we dus de publieke school moeten afzeggen en is het verzet naar volgende week donderdag (jawel, onze vertrekdag). Het was dus best wel een frustrerende dag, omdat we niets wisten en omdat billie-boy normaal gezien voor ons moest zorgen. In de namiddag zijn we dan naar een voetbalplein gegaan met ons papa’tje, jammer genoeg was het daar dus blijkbaar niet en wisten we niet waar het was. We konden jammer genoeg ook niemand bereiken om het te vragen, dus zijn we dan pas tegen 19u naar school gegaan waar we de winnende ploeg aan troffen. Iedereen met dezelfde vraag, waar was je…jah, op het misse terrein blijkbaar. Dus echt wel ergens een beetje baaldag omdat we uiteindelijk alles gemist hebben. Gelukkig kunnen we volgende week nog naar de publieke school, want zo’n school wil ik toch wel eens gezien hebben. En ’s avonds kwam hij dan doodleuk binnen enja, dan even proberen praten, maar jammer genoeg lukt dat niet zo goed met hem. Dan toch maar wat vroeger bedje in om nog verdere ‘conversatie’ te vermijden.
Vrijdag konden we even uitrusten en in de vooravond was het dan groot feest. Er was Sabaar op school met daarbij ook de gepaste dansjes. Er kwam ook een gekende danseres dansen, alleen vonden wij dat ze maar meer show had dan dansprésances. Maar blijkbaar vond ze de spelers niet zo goed en was het daarom dat ze niet zoveel deed…en zo was ze na een halfuurtje alweer weg.
Oja, nog een detaille dat we ondertussen al gewoon zijn. Om 16u ging het normaal beginnen, we zijn tegen 17u gegaan en tegen rond 18u30 is het ongeveer begonnen. Het kwam allemaal wel wat traag op gang, normaal gezien als er gespeeld wordt zijn er wel enkelingen die een dansje durven wagen, maar hier was dit niet het geval. En jawel, je kunt het al raden, plots moesten de toubabs komen…en daar gingen we dan voor een plaatselijk dansje dat “guana” heet. Best wel moeilijk, maar we hebben toch maar even met ons lekker kontje geschud en ze vonden dat allemaal wel grappig en zo zijn de anderen toch ook beginnen dansen. En eens het weer wat stilviel mochten we nog eens gaan, maar dan om geld te geven..typisch maarja, het was wel een leuke avond. Rond 21u zijn we dan naar huis gegaan, want we begonnen toch honger te krijgen. En dan opnieuw niet telaat bedje in want zaterdag stond er weer een drukke dag te wachten.
Zaterdag, raar maar waar, hebben we ons een beetje verslapen. Normaal gezien moesten we rond 10u in school zijn, maar we hebben pas om 9u30 naar onze gsm gekeken en dan toch even in een rush opgestaan. Maar eens we aan tafel zaten te ontbijten wisten we ergens toch dat we ons niet moesten haasten…senegalees uur, kwam dat zeker inorde. Ook papa’tje zei direct, oh…das niet erg, t is maar een ceremonie en tzal zeker nog niet begonnen zijn. Om 10u30 waren we daar dan en jawel, rond 11u30 – 12u is het dan pas begonnen. Het was deze keer wel wat heel lang wachten, maar eens ze eraan begonnen waren was het wel eens leuk om te zien. Er was een stukje heel officieel, enkele diploma-uitreikingen voor de goede leerlingen, bedanking voor ons en het materiaal overhandigen. Maar er was ook plaats voor muziek, dans, zang (play-back), toneel, … Heel leuk. Om 16u hebben we dan eindelijk ons middagmaal kunnen eten, honger hadden we in elk geval wel. Daarna nog wat werken voor school, waaronder stukje blog typen en foto’s selecteren. En dan staat er ’s avonds nog een groot feest te wachten, een soort bal. We worden daar maar om middernacht verwacht, dus zal het ervoor nog wat rusten zijn.
Zondag is het dan ‘repos-dag’
Extra
Pannenkoekjes gebakken, en ze smaakten zeker!
Zo zag onze pla eruit als frituur 'even geduld', helemaal geen geduld had :).
Waarschijnlijk was dit ook de laatste keer dat er iets op de blog kwam. Maandag/dinsdag en woensdag zijn nog heel drukke dagen. We willen aan alle klassen nog eens duidelijk het systeem van de boxen uitleggen. Zo ook het gebruik van een geodriehoek. Daarnaast moeten alle spelletjes ook nog uitgelegd worden, we zullen deze dan ook in enkele klassen spelen. En donderdag gaan we dan nog naar een publieke school, dus heel veel tijd zal er niet meer overschieten. Misschien woensdagmiddag nog even, maar reken er dus niet teveel op aangezien we ultiem van onze laatste daagjes willen genieten!
Groetjes daar, en oja…probeer er toch voor te zorgen dat het daar binnen een weekje wat beter weer is hé :).
dinsdag 4 mei 2010
werk werk en genieten
Heel even een kort berichtje, veel tijd is er niet en deze keer ook nog geen foto's. Maar zondag tracht ik dat dan allemaal inorde te maken aangezien we nog een vol programma hebben.
Ondertussen is onze kast geleverd, ook de materiaalboxen zijn klaar. Ze zijn wel iets groter uitgevallen dan verwacht, maar ze zullen zeker hun tijd kunnen meegaan dan. Gisteren vlug nog alles geteld en gesorteerd zodanig we vandaag alles konden afzetten in school, aangezien we toch de auto nodig hadden om naar de school van fien en miet te gaan. Dus al het materiaal meenemen, kast op de auto, rest in de auto. Best wel weer een grappig zicht, maar het marcheert. Om de kast boven te krijgen, dat was wat anders. Gelukkig waren er genoeg jonge kerels om te helpen en mits de coördinatie van ons papa'tje is dat gelukt. Wel nog duidelijk gezegd dat ze aan niets mogen komen tot maandag, dan leggen we alles uit. Want nu zijn het examens en donderdag/vrijdag/zaterdag staat er een feest + ceremonie op het menu. En we willen toch dat ons systeem begrepen en vooral toegepast wordt, en niet dat alles al weg is na x-aantal tijd. Daarna dus doorgereden naar de school van de andere Belgjes. Daar waren ze heel enthousiast ons te zien, het was ook net speeltijd dus hingen we vol met kindjes, wat uiteraard niet erg is hé. Daar nog de rest van het materiaal afgegeven + de spelletjes voor het lager afgegeven en uitgelegd. Ze zijn heel blij met het materiaal en voor de andere Belgjes, het zag er nog allemaal zeer goed uit hoor!
Deze middag staat er dan terug een middagje werk werk werk op het programma, zodanig we toch klaar raken met alles. Maar het krijgt allemaal vorm en we zien het einde komen (jammer genoeg).
Morgenochtend zullen we dan met enkele leerlingen doeken schilderen om in de klassen te hangen. Zo hangt er toch iets van henzelf ook in de lokalen. En dan is het morgenavond feest, want onze ami is jarig en we gaan lekker gaan eten! Waarschijnlijk nog eens een goed pizza'tje, waar we vorige keer gegeten hebben, was echt héél lekker.
En dan donderdagochtend zullen we een publieke school bezoeken, heel beniewd naar hoe dat dat eruit zal zien, waarschijnlijk een groot verschil met onze school. En dan in de namiddag is er een voetbaltornooi en ergens nog een quiz. Vrijdag is het dan hele dag feest en zaterdag is er nog een ceremonie waar we dan officieel ons materiaal geven. Het zal waarschijnlijk een plechtige bedoening worden,maar het zal wel leuk zijn. En mits we nu toch wat 'afrikaans' kunnen dansen, zullen we nog eens een dansje moeten placeren ook waarschijnlijk. Zondag staat dan even een rustdagje op het programma, en dan maandag dinsdag woensdag alles uitleggen nog en dan jah...jammer maar helaas donderdag valiesjes pakken en terug naar het koude belgenlandje.
Zo, jullie weten nu dat we nog een drukke (korte) tijd tegemoet gaan,maar we genieten van elk moment dat we nog kunnen. En zondag zal dan wel een verslag volgen van de ceremonie en dergelijke.
Oja, nog een detaille. In de badkamer zitten we met een kakkerlakkenplaag en in de keuken zitten we met een muis. Maar voor de rest blijven de dieren wel uit, alhoewel de muggen toch ook in aantal toenemen en aangezien de andere Belgjes er niet meer zijn om de beten te ontvangen, ontvang ik ze maar...wegens niet anders kunnen. Maar dus misschien goed voor de andere Belgjes dat ze daar niet meer slapen, want mocht ik daar slapen zou ik toch geen oog dicht doen. Billie-boy slaapt daar nu, en als we naar toilet moeten dan jagen we ze allemaal zijn richting uit :p. Het blijven toch rare, vieze beesten! Vooral de grote, de nieuwe kleintjes die vallen nog mee tot nu toe. Misschien maar best daarvoor dat we toch binnen een week weg zijn, als die allemaal groot zullen worden...aiaiai.
Maar voor de rest gaat het goed, de nek en rug houden stand. Het eten is ook lekker, maar wel heel veel, want ze minderen niet echt de hoeveelheid. Soms is dat wel leuk, soms ook niet. Zo missen we miet bij een salade ordinaire, en Fien bij het bedelen van de vis. Maar ook dat lukt ons wel allemaal!
Groetjes aan allen vanuit een zeer warm Senegal
Xx
Ondertussen is onze kast geleverd, ook de materiaalboxen zijn klaar. Ze zijn wel iets groter uitgevallen dan verwacht, maar ze zullen zeker hun tijd kunnen meegaan dan. Gisteren vlug nog alles geteld en gesorteerd zodanig we vandaag alles konden afzetten in school, aangezien we toch de auto nodig hadden om naar de school van fien en miet te gaan. Dus al het materiaal meenemen, kast op de auto, rest in de auto. Best wel weer een grappig zicht, maar het marcheert. Om de kast boven te krijgen, dat was wat anders. Gelukkig waren er genoeg jonge kerels om te helpen en mits de coördinatie van ons papa'tje is dat gelukt. Wel nog duidelijk gezegd dat ze aan niets mogen komen tot maandag, dan leggen we alles uit. Want nu zijn het examens en donderdag/vrijdag/zaterdag staat er een feest + ceremonie op het menu. En we willen toch dat ons systeem begrepen en vooral toegepast wordt, en niet dat alles al weg is na x-aantal tijd. Daarna dus doorgereden naar de school van de andere Belgjes. Daar waren ze heel enthousiast ons te zien, het was ook net speeltijd dus hingen we vol met kindjes, wat uiteraard niet erg is hé. Daar nog de rest van het materiaal afgegeven + de spelletjes voor het lager afgegeven en uitgelegd. Ze zijn heel blij met het materiaal en voor de andere Belgjes, het zag er nog allemaal zeer goed uit hoor!
Deze middag staat er dan terug een middagje werk werk werk op het programma, zodanig we toch klaar raken met alles. Maar het krijgt allemaal vorm en we zien het einde komen (jammer genoeg).
Morgenochtend zullen we dan met enkele leerlingen doeken schilderen om in de klassen te hangen. Zo hangt er toch iets van henzelf ook in de lokalen. En dan is het morgenavond feest, want onze ami is jarig en we gaan lekker gaan eten! Waarschijnlijk nog eens een goed pizza'tje, waar we vorige keer gegeten hebben, was echt héél lekker.
En dan donderdagochtend zullen we een publieke school bezoeken, heel beniewd naar hoe dat dat eruit zal zien, waarschijnlijk een groot verschil met onze school. En dan in de namiddag is er een voetbaltornooi en ergens nog een quiz. Vrijdag is het dan hele dag feest en zaterdag is er nog een ceremonie waar we dan officieel ons materiaal geven. Het zal waarschijnlijk een plechtige bedoening worden,maar het zal wel leuk zijn. En mits we nu toch wat 'afrikaans' kunnen dansen, zullen we nog eens een dansje moeten placeren ook waarschijnlijk. Zondag staat dan even een rustdagje op het programma, en dan maandag dinsdag woensdag alles uitleggen nog en dan jah...jammer maar helaas donderdag valiesjes pakken en terug naar het koude belgenlandje.
Zo, jullie weten nu dat we nog een drukke (korte) tijd tegemoet gaan,maar we genieten van elk moment dat we nog kunnen. En zondag zal dan wel een verslag volgen van de ceremonie en dergelijke.
Oja, nog een detaille. In de badkamer zitten we met een kakkerlakkenplaag en in de keuken zitten we met een muis. Maar voor de rest blijven de dieren wel uit, alhoewel de muggen toch ook in aantal toenemen en aangezien de andere Belgjes er niet meer zijn om de beten te ontvangen, ontvang ik ze maar...wegens niet anders kunnen. Maar dus misschien goed voor de andere Belgjes dat ze daar niet meer slapen, want mocht ik daar slapen zou ik toch geen oog dicht doen. Billie-boy slaapt daar nu, en als we naar toilet moeten dan jagen we ze allemaal zijn richting uit :p. Het blijven toch rare, vieze beesten! Vooral de grote, de nieuwe kleintjes die vallen nog mee tot nu toe. Misschien maar best daarvoor dat we toch binnen een week weg zijn, als die allemaal groot zullen worden...aiaiai.
Maar voor de rest gaat het goed, de nek en rug houden stand. Het eten is ook lekker, maar wel heel veel, want ze minderen niet echt de hoeveelheid. Soms is dat wel leuk, soms ook niet. Zo missen we miet bij een salade ordinaire, en Fien bij het bedelen van de vis. Maar ook dat lukt ons wel allemaal!
Groetjes aan allen vanuit een zeer warm Senegal
Xx
donderdag 29 april 2010
Home sweet home
Terug een weekje thuis en heel veel buiten werken gebeurd er niet. Woensdagavond zijn we rond 20u thuisgekomen, de andere Belgjes en papa luc (papa van miet) hadden die nacht hun vlucht. Dus was het plots toch allemaal wat rap gegaan. Aangezien er geen eten in huis was, waren we verplicht om uit eten te gaan. Wat we uiteraard wel héél jammer vonden, want zo konden we nog eens genieten van een pizza of een spaghetti bolognaise :p. Er was wel nog een klein probleempje eens weer thuis, er was welgeteld 1 stoel aanwezig en 2 matrassen. De twee matrassen waren voor ons, maar 50 centimeter moest voor ons kijken en dus had hij geen matras. Want papa’tje zou pas na 1-2 uur thuis zijn. Oplossing: eerst gezellig nog een filmpje op de laptop kijken met 50 centimeter tussen ons in. En dan ook zo nog even ‘slapen’ tot papa’tje er was. Het waren best wel 2 heel vermoeiende en lange dagen, maar het werk ging uiteraard wel door. Donderdag dan terug volle bak aan het werk, tekeningen maken, spelletjes afwerken, ruimtefiguren maken, … héél wat werk dus voor nog een korte tijd. Ook het aangekochte materiaal moet geteld en gesorteerd worden, de kast is besteld en voor de materiaalboxen zijn er wat problemen, maar hopelijk komt dat ook gauw in orde. Graag willen we die zaterdag toch hebben zodanig we maandag kunnen beginnen met dat uit te leggen, ook de werking van de geodriehoeken, enzoverder. Maar zonder boxen kunnen we dus nog niet veel beginnen, dus het is wel wat achter papa’tje zitten, hij is zeer vergeetachtig. Maar het zal ook wel op z’n Senegalese manier in orde komen. Wel hebben we op school gemerkt dat er terug op de muren zijn geschreven, tot onze grote spijt. Ook dat er geen blad ging, wat de directeur ons beloofd had. De verantwoordelijke had blijkbaar wel in een paar klassen geweest. Maar we vonden het dus onze plicht om zelf bladen op te hangen en dan zelf nog eens in alle klassen rond te gaan. Sommigen begrepen het, anderen hadden een heel ongepaste reactie. Ze begonnen gewoon te lachen, ofja, je zag dat het eigenlijk niet zo heel veel nut heeft. Maar het is aan hen om te tonen wat ze nog willen, en hopelijk hebben ze toch een beetje respect. We hebben hen gezegd dat we vandaag nog eens gingen controleren, en als het niet in orde was dat ze geen decoratie meer kregen. Of ze er echt oor naar hadden is me nog een vraagteken, maar tot nu toe zijn de lokalen toch terug ‘proper’. Hopelijk zitten de leerkrachten er ook wat achter, en geven ze een opmerking wanneer ze het zien. Want ook daar weten we niet goed van wat te verwachten. Het is heel moeilijk om iets te bereiken met z’n allen. We wilden ook een moment met alle leerkrachten om eens alles goed uit te leggen en hen te zeggen dat het ook hun taak is om ervoor te zorgen, maar dat gaat al niet door. We moeten het gewoon allemaal aan de directeur zeggen en die zal dat dan wel rondzeggen. Het is dus allemaal een beetje een vraagteken voor het moment wat we effectief kunnen bereiken met hen. Daarom willen we ook maandag al kunnen rondgaan met het materiaal en alles in z’n werking stellen, zodanig we zelf nog een week kunnen controleren of alles wel in acht genomen wordt. Zo niet, zullen we toch moeten kijken om enige sanctie te kunnen geven. Hopelijk komt het allemaal niet zo ver, hebben de leerlingen respect en hebben de leerkrachten oog voor de dingen. Ergens zijn ze wel blij met wat ze krijgen, maar aan de andere kant heb ik toch het gevoel dat het allemaal vlug zal weg zijn. Hopelijk is het niet zo en kunnen we nu toch een beginnende vernieuwing in die school brengen. In de hoop dat er volgend jaar dan terug mensen daar naartoe kunnen gaan om verder te helpen waar nodig. Dus bij deze, als er leerlingen van het tweede jaar Baso zijn die m’n blog volgen…je mag altijd vragen stellen als je geïnteresseerd bent in het project. Het was echt moeilijk om een begin te zien, maar nu beseffen we dat er daar nog heel veel gedaan kan worden, maar dat is niet mogelijk door 2 mensen. Dus hopelijk komt er vervolg aan de ‘uitwisseling’.
Het weekend was ook nog goed doorwerken, maar zondag toch even besloten om naar de zee te gaan. Het was nodig om er even tussenuit te zijn. Al was het zaterdag wel een héél leuke dag met héél lekker eten. Onze eigenlijke mama was er niet, en we hadden een soort ‘vervang-mama’. En zij deed heel goed haar best, en we hebben echt heel lekker gegeten en heel veel gelachen. Ze bleef ook slapen ’s avonds en zo hadden we ook een heel leuke avond met haar, papa en onze ami. En als ze hoorde dat we zondag naar zee wilden, zei ze onmiddellijk dat we maar naar haar moesten gaan, want zij woont dicht bij de zee. Dus zondag rond 15u vertrokken naar daar, ze werkt in een huis dat vlakbij de zee ligt, en we mochten daarheen gaan. Het was echt een supermooi huis, zicht op zee, eigenlijk jah…achterdeur open en je kon pootje baden. Echt mooi en rustgevend, iets wat we nodig hadden. Zo zijn we volgende week zondag opnieuw uitgenodigd daar, maar dan voor een hele dag. Hier nog ontbijten en dan naar daar gaan en er dan weer even van genieten hé. En als verrassing zullen we dan pannenkoekjes bakken (in de hoop dat het lukt :p), dat zal zeker smaken! Zondagavond terug thuis had papa een surprise voor ons, hij ging het eten maken. Het was ri au lit, maar papa had in de week al gezegd dat niet alle ri au lit hetzelfde is en dat hij een speciale truc la heeft. Dus die avond stond papa in de keuken, met de deur op slot, want we mochten de truc la (nog) niet zien. Terwijl mama het die dag eigenlijk al wat verklapt heeft, maar het was nog niet volledig dat. Maar het was dus een ri au lit à la papa…dan ook ri au papa genoemd. Het was een ‘rare’ rijst, ronde bolletjes ofzoiets, maar ook wel lekker. En dan de yoghurt en normale ingrediënten, maar papa z’n truc la waren bananen en ananas erin. Echt ook weer om van te smullen, zo hadden we twee dagen ons buikje meer dan vol kunnen eten, en ergens voelden we dat ook wel dat we zo’n maaltijden niet echt meer gewend waren. En maandag stond er dan opnieuw een werkdag voor de deur. Zondag na het eten nog alles even overlopen en dan niet te laat het bedje in. Natuurlijk na alle ups moet er wel weer een down komen en zo kwam dinsdag de pijn in de rug en nek terug opspelen wat het allemaal wel heel lastig voor me maakt. Ondertussen heeft Bouba aan de dokter gevraagd of hij iemand kent die eens naar m’n rug en nek kan kijken, en zo stond er woensdag weer een ochtendje dokter op het menu. Altijd een heel gezellig uitstapje (kuch), maar het is echt wel nodig, want op die manier worden het nog een twee heel lange en zware weken. En aangezien er heel veel werk is, mag ik niet teveel tijd verliezen met te ‘rusten’. De dagen worden hier ook warmer en zo ook de nachten, dus het is eigenlijk best wel moeilijk om nog eens een goede (lange) nachtrust te hebben. Dus in de voormiddag naar de dokter, maar die kent niet echt iets van rug of dergelijke, hij heeft dan een kinesiste gebeld en in de namiddag (avond) konden we naar daar gaan. Het was een Italiaanse en ze wist wel wat ze deed, het deed me echt heel goed. Een uurtje genieten en echt relaxed terugkomen, net wat ik nodig had. Niet dat het wonderen heeft verricht, maar het deed wel deugd en nu kan ik toch wel weer even verder, al is het niet altijd even gemakkelijk. Maar we blijven genieten, lachen, werken en nog wat lachen, thee’tjes maken en drinken, nog wat werken en eventueel toch eens een filmpje kijken. Als er elektriciteit is tenminste, want we hadden nog tijdens de inleefreis gezegd dat we eigenlijk niet konden klagen over water en elektriciteit in het huis hier. Maar in dat weekje nu is er al heel veel watertekort en elektriciteitpannekes geweest, dus toch ietwat te vroeg gejuicht. Maar allemaal geen probleem, net op tijd komt er water. En elektriciteit is uiteindelijk bijzaak…enkel nodig om gsm’s of laptop of … op te laden. Voor de rest is er niet echt elektriciteit nodig, vaak is het zelfs gezelliger zonder elektriciteit als met. De tv speelt hier anders hele dagen, veel te luid en vaak met heel onnozele dingen, dus soms ka het wel eens op onze zenuwen werken. Al was er zaterdagochtend een lichtpuntje, het was jungle book op tv…en met een broodje in de hand, ogen gericht op de tv en papa’tje die af en toe eens lachte, best wel grappig. Maar we proberen er dus wel nog het beste van te maken en tussen het werk (en de pijntjes) door te genieten en ons te amuseren. Al is het natuurlijk wel heel wat stiller zonder de andere Belgjes, en weten we ook niet altijd hoe we de anderen kunnen animeren aangezien we dan wel aan het werk zijn. Maar we zoeken een evenwicht tussen werken en ‘rusten’. Het zal allemaal heel vlug voorbij gaan nu, nog twee weekjes en we staan daar terug in het koude belgenlandje, terwijl ik me nog altijd zie aankomen in Dakar, waar de andere twee ons opwachtten met papa’tje. De tijd gaat toch snel! Maar uiteraard zullen we ook blij zijn om iedereen terug te zien, al zal het gemis van het leventje hier zeker ook wel nog komen dan. Maar dat is allemaal voor binnen een twee weken, nu dus nog genieten en ons werk afwerken!
Aangezien er dus niet zo héél veel gebeurd is, zijn er ook niet zoveel foto’s, maar hier toch enkele ‘sfeerbeeldjes’.
HUIS AAN ZEE
dus een heel shiek huis met echt heel leuke plaatsen, jammer van de poussière of kzat al onmiddellijk in de zalige zitzakjes. De laatste foto was onze tijdelijke mama, en zondag gaan we dus terug naar dat huisje, echt héél gezellig.
SCHOOLWERK
wat ruimtefiguren maken
en onze ami wilde ook werken, geen probleem. Balpennen markeren lukt wel nog! Echt grappig hoe geconcentreerd dat hij bezig was.
ruimtefiguren, waar er nog enkele van moeten gemaakt worden.
allemaal met een truc la zodanig het los kan, en de ontwikkeling gezien kan worden. Ook om op te bergen is het heel handig.
heel wat tekeningen die in achtvoud gemaakt (moeten) worden om in alle lokalen een te kunnen hangen. Dit kan gebruikt worden als inleiding op vlakke figuren, evenweidige rechten, snijdende rechten, ...
En heel wat schoolmateriaal. Het is nu nog wachten op de kast en de materiaalboxen om alles af te geven.
ANDERE
uiteraard was er ook wel nog wat tijd voor ontspanning
dit is dus 50centimeter voor wie hem vergeten was. Een en al spier :p.
mama wilde ons ook even beide op een been hebben, maar echt goed doorzitten durfden we toch niet. En hier mama'tje zonder pruik maar met foular.
en ik met pruik van mamie :D, nu weten we ook weer hoe we met bruin krulhaar zouden staan (helemaal niet dus)
papa in z'n supersexy gele training? Hij kwam thuis met de woorden: iedereen noemt me een banaan :D. Ma t is zo mooi!!
Op een feesje, best wel koddig, al zeg ik het zelf :)
Hier zie je dan een witte worst tussen een aangebrand broodje, of zoiets :D
Zo, mijn tijd is weer om, maar alles staat er deze keer toch op. Ik zou zeggen, tot binnenkort.
Het weekend was ook nog goed doorwerken, maar zondag toch even besloten om naar de zee te gaan. Het was nodig om er even tussenuit te zijn. Al was het zaterdag wel een héél leuke dag met héél lekker eten. Onze eigenlijke mama was er niet, en we hadden een soort ‘vervang-mama’. En zij deed heel goed haar best, en we hebben echt heel lekker gegeten en heel veel gelachen. Ze bleef ook slapen ’s avonds en zo hadden we ook een heel leuke avond met haar, papa en onze ami. En als ze hoorde dat we zondag naar zee wilden, zei ze onmiddellijk dat we maar naar haar moesten gaan, want zij woont dicht bij de zee. Dus zondag rond 15u vertrokken naar daar, ze werkt in een huis dat vlakbij de zee ligt, en we mochten daarheen gaan. Het was echt een supermooi huis, zicht op zee, eigenlijk jah…achterdeur open en je kon pootje baden. Echt mooi en rustgevend, iets wat we nodig hadden. Zo zijn we volgende week zondag opnieuw uitgenodigd daar, maar dan voor een hele dag. Hier nog ontbijten en dan naar daar gaan en er dan weer even van genieten hé. En als verrassing zullen we dan pannenkoekjes bakken (in de hoop dat het lukt :p), dat zal zeker smaken! Zondagavond terug thuis had papa een surprise voor ons, hij ging het eten maken. Het was ri au lit, maar papa had in de week al gezegd dat niet alle ri au lit hetzelfde is en dat hij een speciale truc la heeft. Dus die avond stond papa in de keuken, met de deur op slot, want we mochten de truc la (nog) niet zien. Terwijl mama het die dag eigenlijk al wat verklapt heeft, maar het was nog niet volledig dat. Maar het was dus een ri au lit à la papa…dan ook ri au papa genoemd. Het was een ‘rare’ rijst, ronde bolletjes ofzoiets, maar ook wel lekker. En dan de yoghurt en normale ingrediënten, maar papa z’n truc la waren bananen en ananas erin. Echt ook weer om van te smullen, zo hadden we twee dagen ons buikje meer dan vol kunnen eten, en ergens voelden we dat ook wel dat we zo’n maaltijden niet echt meer gewend waren. En maandag stond er dan opnieuw een werkdag voor de deur. Zondag na het eten nog alles even overlopen en dan niet te laat het bedje in. Natuurlijk na alle ups moet er wel weer een down komen en zo kwam dinsdag de pijn in de rug en nek terug opspelen wat het allemaal wel heel lastig voor me maakt. Ondertussen heeft Bouba aan de dokter gevraagd of hij iemand kent die eens naar m’n rug en nek kan kijken, en zo stond er woensdag weer een ochtendje dokter op het menu. Altijd een heel gezellig uitstapje (kuch), maar het is echt wel nodig, want op die manier worden het nog een twee heel lange en zware weken. En aangezien er heel veel werk is, mag ik niet teveel tijd verliezen met te ‘rusten’. De dagen worden hier ook warmer en zo ook de nachten, dus het is eigenlijk best wel moeilijk om nog eens een goede (lange) nachtrust te hebben. Dus in de voormiddag naar de dokter, maar die kent niet echt iets van rug of dergelijke, hij heeft dan een kinesiste gebeld en in de namiddag (avond) konden we naar daar gaan. Het was een Italiaanse en ze wist wel wat ze deed, het deed me echt heel goed. Een uurtje genieten en echt relaxed terugkomen, net wat ik nodig had. Niet dat het wonderen heeft verricht, maar het deed wel deugd en nu kan ik toch wel weer even verder, al is het niet altijd even gemakkelijk. Maar we blijven genieten, lachen, werken en nog wat lachen, thee’tjes maken en drinken, nog wat werken en eventueel toch eens een filmpje kijken. Als er elektriciteit is tenminste, want we hadden nog tijdens de inleefreis gezegd dat we eigenlijk niet konden klagen over water en elektriciteit in het huis hier. Maar in dat weekje nu is er al heel veel watertekort en elektriciteitpannekes geweest, dus toch ietwat te vroeg gejuicht. Maar allemaal geen probleem, net op tijd komt er water. En elektriciteit is uiteindelijk bijzaak…enkel nodig om gsm’s of laptop of … op te laden. Voor de rest is er niet echt elektriciteit nodig, vaak is het zelfs gezelliger zonder elektriciteit als met. De tv speelt hier anders hele dagen, veel te luid en vaak met heel onnozele dingen, dus soms ka het wel eens op onze zenuwen werken. Al was er zaterdagochtend een lichtpuntje, het was jungle book op tv…en met een broodje in de hand, ogen gericht op de tv en papa’tje die af en toe eens lachte, best wel grappig. Maar we proberen er dus wel nog het beste van te maken en tussen het werk (en de pijntjes) door te genieten en ons te amuseren. Al is het natuurlijk wel heel wat stiller zonder de andere Belgjes, en weten we ook niet altijd hoe we de anderen kunnen animeren aangezien we dan wel aan het werk zijn. Maar we zoeken een evenwicht tussen werken en ‘rusten’. Het zal allemaal heel vlug voorbij gaan nu, nog twee weekjes en we staan daar terug in het koude belgenlandje, terwijl ik me nog altijd zie aankomen in Dakar, waar de andere twee ons opwachtten met papa’tje. De tijd gaat toch snel! Maar uiteraard zullen we ook blij zijn om iedereen terug te zien, al zal het gemis van het leventje hier zeker ook wel nog komen dan. Maar dat is allemaal voor binnen een twee weken, nu dus nog genieten en ons werk afwerken!
Aangezien er dus niet zo héél veel gebeurd is, zijn er ook niet zoveel foto’s, maar hier toch enkele ‘sfeerbeeldjes’.
HUIS AAN ZEE
dus een heel shiek huis met echt heel leuke plaatsen, jammer van de poussière of kzat al onmiddellijk in de zalige zitzakjes. De laatste foto was onze tijdelijke mama, en zondag gaan we dus terug naar dat huisje, echt héél gezellig.SCHOOLWERK
wat ruimtefiguren maken
en onze ami wilde ook werken, geen probleem. Balpennen markeren lukt wel nog! Echt grappig hoe geconcentreerd dat hij bezig was.
ruimtefiguren, waar er nog enkele van moeten gemaakt worden.
allemaal met een truc la zodanig het los kan, en de ontwikkeling gezien kan worden. Ook om op te bergen is het heel handig.
heel wat tekeningen die in achtvoud gemaakt (moeten) worden om in alle lokalen een te kunnen hangen. Dit kan gebruikt worden als inleiding op vlakke figuren, evenweidige rechten, snijdende rechten, ... 
En heel wat schoolmateriaal. Het is nu nog wachten op de kast en de materiaalboxen om alles af te geven. ANDERE
uiteraard was er ook wel nog wat tijd voor ontspanning
dit is dus 50centimeter voor wie hem vergeten was. Een en al spier :p.
mama wilde ons ook even beide op een been hebben, maar echt goed doorzitten durfden we toch niet. En hier mama'tje zonder pruik maar met foular.
en ik met pruik van mamie :D, nu weten we ook weer hoe we met bruin krulhaar zouden staan (helemaal niet dus)
papa in z'n supersexy gele training? Hij kwam thuis met de woorden: iedereen noemt me een banaan :D. Ma t is zo mooi!!
Op een feesje, best wel koddig, al zeg ik het zelf :)
Hier zie je dan een witte worst tussen een aangebrand broodje, of zoiets :D
Zo, mijn tijd is weer om, maar alles staat er deze keer toch op. Ik zou zeggen, tot binnenkort.
Abonneren op:
Posts (Atom)
