Zo, we zijn terug in het koude Belgenlandje. Al moet ik toch zeggen dat de eerste twee dagjes wel mee vielen. We hadden toch wat het zonnetje mee gebracht.
Veel kan ik niet echt zeggen. Wel dat het een hele belevenis was en dat ik dit nooit zal vergeten. Alles zal nog z'n plaatsje moeten krijgen, en missen zal ik het zeker! Het is nu ook nog ferm wennen om terug te zijn, de luxe die we hier toch hebben, de rush, het uur, ... Maar ook dat zal wel weer wennen, al doet het toch wat raar.
We hopen dat de school daar ons materiaal goed gebruikt en er ook de controle op na houdt. En dan hopen we uiteraard ook dat er volgend jaar misschien een opvolging kan zijn.
Alvast bedankt voor het volgen van onze blog, hopelijk heb je er iets aan gehad.
Groetjes
zondag 16 mei 2010
zondag 9 mei 2010
Ceremonie
Eerst even beginnen met foto’s van de kast en de materiaalboxen.
Woensdag was het een lange en vermoeiende dag, maar het was zeker en vast wel de moeite waard. We hebben samen met de leerlingen doeken geschilderd om achteraf als decoratie in de klassen te hangen. Rond 10u waren we klaar met de voorbereiding.
En dan konden er 5 klassen beginnen, al was het wel wat krap. Maar dat zijn ze hier wel gewoon, dus dat lukte allemaal wel. Maar we hadden niet verwacht dat de leerlingen al met ideeën gingen afkomen, sommigen hadden zelfs al een getekend blad bij. En ze namen hun tijd ervoor, eerst met potlood tekenen en meten, het was echt leuk om te zien. Alleen hadden we erop gerekend dat ze binnen een uur wel klaar gingen zijn zodanig de andere 5 klassen in het volgend uur konden schilderen. Al vlug hadden we door dat dit niet ging lukken en hebben we toch twee lokalen ingepalmd en beetje a l’improviste tewerk gegaan.
Ook dat lukte en zo waren alle doeken toch tegen 14uur geschilderd. Daarna vlug even naar huis om te eten om dan terug te keren naar school. We moesten namelijk nog opruimen en wilden dan ook de doeken al ophangen aangezien het donderdag/vrijdag/zaterdag ceremonie was in de school. Dus na een vlugge hap terug gegaan en alle decoratie in de klassen gehangen. Zo ook de ‘wiskundige’ tekeningen. We zijn eigenlijk wel tevreden over het resultaat. Het heeft de lokalen toch wat meer kleur. Oordeel zelf even…
Rond een uur of 5 waren we dan thuis, waarna we even konden uitrusten. ’s Avonds stond er namelijk een feestje op het menu, want onzen ami was jarig die dag. Hij was in elk geval in z’n nopjes, ’s ochtends vroeg al aan het zingen en aan het dansen. Echt wel weer grappig om te zien, jis zo grappig. En hij had na de stage een nieuwe gsm gekregen waar het liedje bonne aniversaire (of: busboudellosie moner) op stond. En sinds die eerste dag (dus een goede twee weken voor z’n verjaardag) was dat het liedje wanneer hij moest gaan bidden. En hij ging dat laten staan tot de dag van z’n verjaardag, en zo was het ook. En op de dag van z’n verjaardag deed hij het dan ook niet uit, maar liet het 4-5 (of meer) keer na elkaar spelen, echt wel grappig. En dus ’s avonds, we hadden gezegd aan papa’tje en onze ami dat ze rond 19u thuis moesten zijn (we weten dat dit toch nooit lukt, dus tegen dat we dan effectief weg zijn). Papa’tje was eigenlijk heel de middag thuis gebleven, dus dat vormde voor een keertje geen probleem. En kmoet zeggen, onzen ami was ook nog mooi op tijd, het was groot 19u30…dus beter dan we hadden verwacht. Nuja, dan moesten ze wel nog beide douchen, gelukkig zijn er twee douches aanwezig, en ik denk dat we een uur later toch vertrokken zijn om een hapje te eten. Met als resultaat een supergezellige avond, een emotionele papa en een supercontente ami. Het was echt heel leuk, over vanalles gepraat, en dan ook wat tot besef gekomen dat het bijna gedaan is eigenlijk (spijtig, spijtig). En we hebben dan ook van de gelegenheid gebruik gemaakt om nog een cadeautje te geven aan de ami, en uiteraard ook aan onze papa om hem eens te bedanken voor alles. En daar kreeg hij het toch wel even lastig…echt ergens heel raar om te zien. Het was zo net niet wenen, maar als hij ging beginnen was ik zeker ook vertrokken. Maar dan nog heel leuk gesprek gehad, en dan nog met de auto door stad gereden (terwijl we helemaal niet door het stad moesten). Met de raampjes open, al zingend, zodanig iedereen wist dat onze ami jarig was. En eens thuis zei dn ami…kijk, da verdiend een dansje, en daar ging hij aan het dansen. Papa’tje was wat op de tafel aan het tokkelen, en aangezien we hier toch een klein djembé’ke hebben, zei ik tegen papa, neem een jambéke en tokkelt daar beetje op. En zo was het nog een klein feesje thuis, met nog een thee-zettingske. Een zeer vermoeiende maar geslaagde dag, en met een tevreden papa en ami, zijn we dan ook tevreden ons bedje ingekropen.
Donderdag stond er dan ook weer een en ander op het programma, normaal gezien toch. Maar onzen Billie-boy kwam niet opdagen. We gingen normaal gezien een publieke school bezoeken in de voormiddag, en in de namiddag naar het voetbaltornooi gaan kijken. Maar papa wist niet waar het was, en we konden de leerkracht niet tijdig bereiken om het te vragen. Ook billie-boy was onbereikbaar, zelfs mama en 50cm wisten niet waar hij was. En zo hebben we dus de publieke school moeten afzeggen en is het verzet naar volgende week donderdag (jawel, onze vertrekdag). Het was dus best wel een frustrerende dag, omdat we niets wisten en omdat billie-boy normaal gezien voor ons moest zorgen. In de namiddag zijn we dan naar een voetbalplein gegaan met ons papa’tje, jammer genoeg was het daar dus blijkbaar niet en wisten we niet waar het was. We konden jammer genoeg ook niemand bereiken om het te vragen, dus zijn we dan pas tegen 19u naar school gegaan waar we de winnende ploeg aan troffen. Iedereen met dezelfde vraag, waar was je…jah, op het misse terrein blijkbaar. Dus echt wel ergens een beetje baaldag omdat we uiteindelijk alles gemist hebben. Gelukkig kunnen we volgende week nog naar de publieke school, want zo’n school wil ik toch wel eens gezien hebben. En ’s avonds kwam hij dan doodleuk binnen enja, dan even proberen praten, maar jammer genoeg lukt dat niet zo goed met hem. Dan toch maar wat vroeger bedje in om nog verdere ‘conversatie’ te vermijden.
Vrijdag konden we even uitrusten en in de vooravond was het dan groot feest. Er was Sabaar op school met daarbij ook de gepaste dansjes. Er kwam ook een gekende danseres dansen, alleen vonden wij dat ze maar meer show had dan dansprésances. Maar blijkbaar vond ze de spelers niet zo goed en was het daarom dat ze niet zoveel deed…en zo was ze na een halfuurtje alweer weg.
Oja, nog een detaille dat we ondertussen al gewoon zijn. Om 16u ging het normaal beginnen, we zijn tegen 17u gegaan en tegen rond 18u30 is het ongeveer begonnen. Het kwam allemaal wel wat traag op gang, normaal gezien als er gespeeld wordt zijn er wel enkelingen die een dansje durven wagen, maar hier was dit niet het geval. En jawel, je kunt het al raden, plots moesten de toubabs komen…en daar gingen we dan voor een plaatselijk dansje dat “guana” heet. Best wel moeilijk, maar we hebben toch maar even met ons lekker kontje geschud en ze vonden dat allemaal wel grappig en zo zijn de anderen toch ook beginnen dansen. En eens het weer wat stilviel mochten we nog eens gaan, maar dan om geld te geven..typisch maarja, het was wel een leuke avond. Rond 21u zijn we dan naar huis gegaan, want we begonnen toch honger te krijgen. En dan opnieuw niet telaat bedje in want zaterdag stond er weer een drukke dag te wachten.
Zaterdag, raar maar waar, hebben we ons een beetje verslapen. Normaal gezien moesten we rond 10u in school zijn, maar we hebben pas om 9u30 naar onze gsm gekeken en dan toch even in een rush opgestaan. Maar eens we aan tafel zaten te ontbijten wisten we ergens toch dat we ons niet moesten haasten…senegalees uur, kwam dat zeker inorde. Ook papa’tje zei direct, oh…das niet erg, t is maar een ceremonie en tzal zeker nog niet begonnen zijn. Om 10u30 waren we daar dan en jawel, rond 11u30 – 12u is het dan pas begonnen. Het was deze keer wel wat heel lang wachten, maar eens ze eraan begonnen waren was het wel eens leuk om te zien. Er was een stukje heel officieel, enkele diploma-uitreikingen voor de goede leerlingen, bedanking voor ons en het materiaal overhandigen. Maar er was ook plaats voor muziek, dans, zang (play-back), toneel, … Heel leuk. Om 16u hebben we dan eindelijk ons middagmaal kunnen eten, honger hadden we in elk geval wel. Daarna nog wat werken voor school, waaronder stukje blog typen en foto’s selecteren. En dan staat er ’s avonds nog een groot feest te wachten, een soort bal. We worden daar maar om middernacht verwacht, dus zal het ervoor nog wat rusten zijn.
Zondag is het dan ‘repos-dag’
Extra
Pannenkoekjes gebakken, en ze smaakten zeker!
Zo zag onze pla eruit als frituur 'even geduld', helemaal geen geduld had :).
Waarschijnlijk was dit ook de laatste keer dat er iets op de blog kwam. Maandag/dinsdag en woensdag zijn nog heel drukke dagen. We willen aan alle klassen nog eens duidelijk het systeem van de boxen uitleggen. Zo ook het gebruik van een geodriehoek. Daarnaast moeten alle spelletjes ook nog uitgelegd worden, we zullen deze dan ook in enkele klassen spelen. En donderdag gaan we dan nog naar een publieke school, dus heel veel tijd zal er niet meer overschieten. Misschien woensdagmiddag nog even, maar reken er dus niet teveel op aangezien we ultiem van onze laatste daagjes willen genieten!
Groetjes daar, en oja…probeer er toch voor te zorgen dat het daar binnen een weekje wat beter weer is hé :).
Woensdag was het een lange en vermoeiende dag, maar het was zeker en vast wel de moeite waard. We hebben samen met de leerlingen doeken geschilderd om achteraf als decoratie in de klassen te hangen. Rond 10u waren we klaar met de voorbereiding.
En dan konden er 5 klassen beginnen, al was het wel wat krap. Maar dat zijn ze hier wel gewoon, dus dat lukte allemaal wel. Maar we hadden niet verwacht dat de leerlingen al met ideeën gingen afkomen, sommigen hadden zelfs al een getekend blad bij. En ze namen hun tijd ervoor, eerst met potlood tekenen en meten, het was echt leuk om te zien. Alleen hadden we erop gerekend dat ze binnen een uur wel klaar gingen zijn zodanig de andere 5 klassen in het volgend uur konden schilderen. Al vlug hadden we door dat dit niet ging lukken en hebben we toch twee lokalen ingepalmd en beetje a l’improviste tewerk gegaan.
Ook dat lukte en zo waren alle doeken toch tegen 14uur geschilderd. Daarna vlug even naar huis om te eten om dan terug te keren naar school. We moesten namelijk nog opruimen en wilden dan ook de doeken al ophangen aangezien het donderdag/vrijdag/zaterdag ceremonie was in de school. Dus na een vlugge hap terug gegaan en alle decoratie in de klassen gehangen. Zo ook de ‘wiskundige’ tekeningen. We zijn eigenlijk wel tevreden over het resultaat. Het heeft de lokalen toch wat meer kleur. Oordeel zelf even…
Rond een uur of 5 waren we dan thuis, waarna we even konden uitrusten. ’s Avonds stond er namelijk een feestje op het menu, want onzen ami was jarig die dag. Hij was in elk geval in z’n nopjes, ’s ochtends vroeg al aan het zingen en aan het dansen. Echt wel weer grappig om te zien, jis zo grappig. En hij had na de stage een nieuwe gsm gekregen waar het liedje bonne aniversaire (of: busboudellosie moner) op stond. En sinds die eerste dag (dus een goede twee weken voor z’n verjaardag) was dat het liedje wanneer hij moest gaan bidden. En hij ging dat laten staan tot de dag van z’n verjaardag, en zo was het ook. En op de dag van z’n verjaardag deed hij het dan ook niet uit, maar liet het 4-5 (of meer) keer na elkaar spelen, echt wel grappig. En dus ’s avonds, we hadden gezegd aan papa’tje en onze ami dat ze rond 19u thuis moesten zijn (we weten dat dit toch nooit lukt, dus tegen dat we dan effectief weg zijn). Papa’tje was eigenlijk heel de middag thuis gebleven, dus dat vormde voor een keertje geen probleem. En kmoet zeggen, onzen ami was ook nog mooi op tijd, het was groot 19u30…dus beter dan we hadden verwacht. Nuja, dan moesten ze wel nog beide douchen, gelukkig zijn er twee douches aanwezig, en ik denk dat we een uur later toch vertrokken zijn om een hapje te eten. Met als resultaat een supergezellige avond, een emotionele papa en een supercontente ami. Het was echt heel leuk, over vanalles gepraat, en dan ook wat tot besef gekomen dat het bijna gedaan is eigenlijk (spijtig, spijtig). En we hebben dan ook van de gelegenheid gebruik gemaakt om nog een cadeautje te geven aan de ami, en uiteraard ook aan onze papa om hem eens te bedanken voor alles. En daar kreeg hij het toch wel even lastig…echt ergens heel raar om te zien. Het was zo net niet wenen, maar als hij ging beginnen was ik zeker ook vertrokken. Maar dan nog heel leuk gesprek gehad, en dan nog met de auto door stad gereden (terwijl we helemaal niet door het stad moesten). Met de raampjes open, al zingend, zodanig iedereen wist dat onze ami jarig was. En eens thuis zei dn ami…kijk, da verdiend een dansje, en daar ging hij aan het dansen. Papa’tje was wat op de tafel aan het tokkelen, en aangezien we hier toch een klein djembé’ke hebben, zei ik tegen papa, neem een jambéke en tokkelt daar beetje op. En zo was het nog een klein feesje thuis, met nog een thee-zettingske. Een zeer vermoeiende maar geslaagde dag, en met een tevreden papa en ami, zijn we dan ook tevreden ons bedje ingekropen.
Donderdag stond er dan ook weer een en ander op het programma, normaal gezien toch. Maar onzen Billie-boy kwam niet opdagen. We gingen normaal gezien een publieke school bezoeken in de voormiddag, en in de namiddag naar het voetbaltornooi gaan kijken. Maar papa wist niet waar het was, en we konden de leerkracht niet tijdig bereiken om het te vragen. Ook billie-boy was onbereikbaar, zelfs mama en 50cm wisten niet waar hij was. En zo hebben we dus de publieke school moeten afzeggen en is het verzet naar volgende week donderdag (jawel, onze vertrekdag). Het was dus best wel een frustrerende dag, omdat we niets wisten en omdat billie-boy normaal gezien voor ons moest zorgen. In de namiddag zijn we dan naar een voetbalplein gegaan met ons papa’tje, jammer genoeg was het daar dus blijkbaar niet en wisten we niet waar het was. We konden jammer genoeg ook niemand bereiken om het te vragen, dus zijn we dan pas tegen 19u naar school gegaan waar we de winnende ploeg aan troffen. Iedereen met dezelfde vraag, waar was je…jah, op het misse terrein blijkbaar. Dus echt wel ergens een beetje baaldag omdat we uiteindelijk alles gemist hebben. Gelukkig kunnen we volgende week nog naar de publieke school, want zo’n school wil ik toch wel eens gezien hebben. En ’s avonds kwam hij dan doodleuk binnen enja, dan even proberen praten, maar jammer genoeg lukt dat niet zo goed met hem. Dan toch maar wat vroeger bedje in om nog verdere ‘conversatie’ te vermijden.
Vrijdag konden we even uitrusten en in de vooravond was het dan groot feest. Er was Sabaar op school met daarbij ook de gepaste dansjes. Er kwam ook een gekende danseres dansen, alleen vonden wij dat ze maar meer show had dan dansprésances. Maar blijkbaar vond ze de spelers niet zo goed en was het daarom dat ze niet zoveel deed…en zo was ze na een halfuurtje alweer weg.
Oja, nog een detaille dat we ondertussen al gewoon zijn. Om 16u ging het normaal beginnen, we zijn tegen 17u gegaan en tegen rond 18u30 is het ongeveer begonnen. Het kwam allemaal wel wat traag op gang, normaal gezien als er gespeeld wordt zijn er wel enkelingen die een dansje durven wagen, maar hier was dit niet het geval. En jawel, je kunt het al raden, plots moesten de toubabs komen…en daar gingen we dan voor een plaatselijk dansje dat “guana” heet. Best wel moeilijk, maar we hebben toch maar even met ons lekker kontje geschud en ze vonden dat allemaal wel grappig en zo zijn de anderen toch ook beginnen dansen. En eens het weer wat stilviel mochten we nog eens gaan, maar dan om geld te geven..typisch maarja, het was wel een leuke avond. Rond 21u zijn we dan naar huis gegaan, want we begonnen toch honger te krijgen. En dan opnieuw niet telaat bedje in want zaterdag stond er weer een drukke dag te wachten.
Zaterdag, raar maar waar, hebben we ons een beetje verslapen. Normaal gezien moesten we rond 10u in school zijn, maar we hebben pas om 9u30 naar onze gsm gekeken en dan toch even in een rush opgestaan. Maar eens we aan tafel zaten te ontbijten wisten we ergens toch dat we ons niet moesten haasten…senegalees uur, kwam dat zeker inorde. Ook papa’tje zei direct, oh…das niet erg, t is maar een ceremonie en tzal zeker nog niet begonnen zijn. Om 10u30 waren we daar dan en jawel, rond 11u30 – 12u is het dan pas begonnen. Het was deze keer wel wat heel lang wachten, maar eens ze eraan begonnen waren was het wel eens leuk om te zien. Er was een stukje heel officieel, enkele diploma-uitreikingen voor de goede leerlingen, bedanking voor ons en het materiaal overhandigen. Maar er was ook plaats voor muziek, dans, zang (play-back), toneel, … Heel leuk. Om 16u hebben we dan eindelijk ons middagmaal kunnen eten, honger hadden we in elk geval wel. Daarna nog wat werken voor school, waaronder stukje blog typen en foto’s selecteren. En dan staat er ’s avonds nog een groot feest te wachten, een soort bal. We worden daar maar om middernacht verwacht, dus zal het ervoor nog wat rusten zijn.
Zondag is het dan ‘repos-dag’
Extra
Pannenkoekjes gebakken, en ze smaakten zeker!
Zo zag onze pla eruit als frituur 'even geduld', helemaal geen geduld had :).
Waarschijnlijk was dit ook de laatste keer dat er iets op de blog kwam. Maandag/dinsdag en woensdag zijn nog heel drukke dagen. We willen aan alle klassen nog eens duidelijk het systeem van de boxen uitleggen. Zo ook het gebruik van een geodriehoek. Daarnaast moeten alle spelletjes ook nog uitgelegd worden, we zullen deze dan ook in enkele klassen spelen. En donderdag gaan we dan nog naar een publieke school, dus heel veel tijd zal er niet meer overschieten. Misschien woensdagmiddag nog even, maar reken er dus niet teveel op aangezien we ultiem van onze laatste daagjes willen genieten!
Groetjes daar, en oja…probeer er toch voor te zorgen dat het daar binnen een weekje wat beter weer is hé :).
dinsdag 4 mei 2010
werk werk en genieten
Heel even een kort berichtje, veel tijd is er niet en deze keer ook nog geen foto's. Maar zondag tracht ik dat dan allemaal inorde te maken aangezien we nog een vol programma hebben.
Ondertussen is onze kast geleverd, ook de materiaalboxen zijn klaar. Ze zijn wel iets groter uitgevallen dan verwacht, maar ze zullen zeker hun tijd kunnen meegaan dan. Gisteren vlug nog alles geteld en gesorteerd zodanig we vandaag alles konden afzetten in school, aangezien we toch de auto nodig hadden om naar de school van fien en miet te gaan. Dus al het materiaal meenemen, kast op de auto, rest in de auto. Best wel weer een grappig zicht, maar het marcheert. Om de kast boven te krijgen, dat was wat anders. Gelukkig waren er genoeg jonge kerels om te helpen en mits de coördinatie van ons papa'tje is dat gelukt. Wel nog duidelijk gezegd dat ze aan niets mogen komen tot maandag, dan leggen we alles uit. Want nu zijn het examens en donderdag/vrijdag/zaterdag staat er een feest + ceremonie op het menu. En we willen toch dat ons systeem begrepen en vooral toegepast wordt, en niet dat alles al weg is na x-aantal tijd. Daarna dus doorgereden naar de school van de andere Belgjes. Daar waren ze heel enthousiast ons te zien, het was ook net speeltijd dus hingen we vol met kindjes, wat uiteraard niet erg is hé. Daar nog de rest van het materiaal afgegeven + de spelletjes voor het lager afgegeven en uitgelegd. Ze zijn heel blij met het materiaal en voor de andere Belgjes, het zag er nog allemaal zeer goed uit hoor!
Deze middag staat er dan terug een middagje werk werk werk op het programma, zodanig we toch klaar raken met alles. Maar het krijgt allemaal vorm en we zien het einde komen (jammer genoeg).
Morgenochtend zullen we dan met enkele leerlingen doeken schilderen om in de klassen te hangen. Zo hangt er toch iets van henzelf ook in de lokalen. En dan is het morgenavond feest, want onze ami is jarig en we gaan lekker gaan eten! Waarschijnlijk nog eens een goed pizza'tje, waar we vorige keer gegeten hebben, was echt héél lekker.
En dan donderdagochtend zullen we een publieke school bezoeken, heel beniewd naar hoe dat dat eruit zal zien, waarschijnlijk een groot verschil met onze school. En dan in de namiddag is er een voetbaltornooi en ergens nog een quiz. Vrijdag is het dan hele dag feest en zaterdag is er nog een ceremonie waar we dan officieel ons materiaal geven. Het zal waarschijnlijk een plechtige bedoening worden,maar het zal wel leuk zijn. En mits we nu toch wat 'afrikaans' kunnen dansen, zullen we nog eens een dansje moeten placeren ook waarschijnlijk. Zondag staat dan even een rustdagje op het programma, en dan maandag dinsdag woensdag alles uitleggen nog en dan jah...jammer maar helaas donderdag valiesjes pakken en terug naar het koude belgenlandje.
Zo, jullie weten nu dat we nog een drukke (korte) tijd tegemoet gaan,maar we genieten van elk moment dat we nog kunnen. En zondag zal dan wel een verslag volgen van de ceremonie en dergelijke.
Oja, nog een detaille. In de badkamer zitten we met een kakkerlakkenplaag en in de keuken zitten we met een muis. Maar voor de rest blijven de dieren wel uit, alhoewel de muggen toch ook in aantal toenemen en aangezien de andere Belgjes er niet meer zijn om de beten te ontvangen, ontvang ik ze maar...wegens niet anders kunnen. Maar dus misschien goed voor de andere Belgjes dat ze daar niet meer slapen, want mocht ik daar slapen zou ik toch geen oog dicht doen. Billie-boy slaapt daar nu, en als we naar toilet moeten dan jagen we ze allemaal zijn richting uit :p. Het blijven toch rare, vieze beesten! Vooral de grote, de nieuwe kleintjes die vallen nog mee tot nu toe. Misschien maar best daarvoor dat we toch binnen een week weg zijn, als die allemaal groot zullen worden...aiaiai.
Maar voor de rest gaat het goed, de nek en rug houden stand. Het eten is ook lekker, maar wel heel veel, want ze minderen niet echt de hoeveelheid. Soms is dat wel leuk, soms ook niet. Zo missen we miet bij een salade ordinaire, en Fien bij het bedelen van de vis. Maar ook dat lukt ons wel allemaal!
Groetjes aan allen vanuit een zeer warm Senegal
Xx
Ondertussen is onze kast geleverd, ook de materiaalboxen zijn klaar. Ze zijn wel iets groter uitgevallen dan verwacht, maar ze zullen zeker hun tijd kunnen meegaan dan. Gisteren vlug nog alles geteld en gesorteerd zodanig we vandaag alles konden afzetten in school, aangezien we toch de auto nodig hadden om naar de school van fien en miet te gaan. Dus al het materiaal meenemen, kast op de auto, rest in de auto. Best wel weer een grappig zicht, maar het marcheert. Om de kast boven te krijgen, dat was wat anders. Gelukkig waren er genoeg jonge kerels om te helpen en mits de coördinatie van ons papa'tje is dat gelukt. Wel nog duidelijk gezegd dat ze aan niets mogen komen tot maandag, dan leggen we alles uit. Want nu zijn het examens en donderdag/vrijdag/zaterdag staat er een feest + ceremonie op het menu. En we willen toch dat ons systeem begrepen en vooral toegepast wordt, en niet dat alles al weg is na x-aantal tijd. Daarna dus doorgereden naar de school van de andere Belgjes. Daar waren ze heel enthousiast ons te zien, het was ook net speeltijd dus hingen we vol met kindjes, wat uiteraard niet erg is hé. Daar nog de rest van het materiaal afgegeven + de spelletjes voor het lager afgegeven en uitgelegd. Ze zijn heel blij met het materiaal en voor de andere Belgjes, het zag er nog allemaal zeer goed uit hoor!
Deze middag staat er dan terug een middagje werk werk werk op het programma, zodanig we toch klaar raken met alles. Maar het krijgt allemaal vorm en we zien het einde komen (jammer genoeg).
Morgenochtend zullen we dan met enkele leerlingen doeken schilderen om in de klassen te hangen. Zo hangt er toch iets van henzelf ook in de lokalen. En dan is het morgenavond feest, want onze ami is jarig en we gaan lekker gaan eten! Waarschijnlijk nog eens een goed pizza'tje, waar we vorige keer gegeten hebben, was echt héél lekker.
En dan donderdagochtend zullen we een publieke school bezoeken, heel beniewd naar hoe dat dat eruit zal zien, waarschijnlijk een groot verschil met onze school. En dan in de namiddag is er een voetbaltornooi en ergens nog een quiz. Vrijdag is het dan hele dag feest en zaterdag is er nog een ceremonie waar we dan officieel ons materiaal geven. Het zal waarschijnlijk een plechtige bedoening worden,maar het zal wel leuk zijn. En mits we nu toch wat 'afrikaans' kunnen dansen, zullen we nog eens een dansje moeten placeren ook waarschijnlijk. Zondag staat dan even een rustdagje op het programma, en dan maandag dinsdag woensdag alles uitleggen nog en dan jah...jammer maar helaas donderdag valiesjes pakken en terug naar het koude belgenlandje.
Zo, jullie weten nu dat we nog een drukke (korte) tijd tegemoet gaan,maar we genieten van elk moment dat we nog kunnen. En zondag zal dan wel een verslag volgen van de ceremonie en dergelijke.
Oja, nog een detaille. In de badkamer zitten we met een kakkerlakkenplaag en in de keuken zitten we met een muis. Maar voor de rest blijven de dieren wel uit, alhoewel de muggen toch ook in aantal toenemen en aangezien de andere Belgjes er niet meer zijn om de beten te ontvangen, ontvang ik ze maar...wegens niet anders kunnen. Maar dus misschien goed voor de andere Belgjes dat ze daar niet meer slapen, want mocht ik daar slapen zou ik toch geen oog dicht doen. Billie-boy slaapt daar nu, en als we naar toilet moeten dan jagen we ze allemaal zijn richting uit :p. Het blijven toch rare, vieze beesten! Vooral de grote, de nieuwe kleintjes die vallen nog mee tot nu toe. Misschien maar best daarvoor dat we toch binnen een week weg zijn, als die allemaal groot zullen worden...aiaiai.
Maar voor de rest gaat het goed, de nek en rug houden stand. Het eten is ook lekker, maar wel heel veel, want ze minderen niet echt de hoeveelheid. Soms is dat wel leuk, soms ook niet. Zo missen we miet bij een salade ordinaire, en Fien bij het bedelen van de vis. Maar ook dat lukt ons wel allemaal!
Groetjes aan allen vanuit een zeer warm Senegal
Xx
Abonneren op:
Posts (Atom)
